Chasing Desire (Complete)

Chapter 37

Umiiyak kong pinatay ang kalan. Mabuti at hindi na-overcook itong sinigang.

"Just leave!" rinig ko ang iritadong boses ni Zack. Pinapunta nya kasi ang dalawa nyang tauhan para dalhin sa ospital si Red.

Nang kami na lang dalawa ay hindi ko sya pinansin o inimik.

Inilapag ko ang bowl na may lamang sabaw sa mesa. Ramdam ko ang titig nya sakin. Nagsandok din ako ng kanin.

Bahala sya. Siguradong gutom ang anak ko paggising nya.

Naghilamos ako sa sink saka nagpunas. Nagtimpla ako ng orange juice na syang paborito ni Ice.

Naramdaman kong lumapit sya sakin.

"What are you doing? Let's go home." Sabi nya na parang walang nangyari kanina.

Hindi ko sya pinansin at pumasok ng kwarto.

"Savannah!"

Mahimbing na mahimbing ang tulog ni Ice. Tinapik tapik ko sya. Naramdaman ko ang presesnya ni Zack sa likod ko.

Nilingon ko sya at kumunot ang noo ko nang nanlalaki ang mga mata nyang nakatingin kay Ice na tulog pa rin.

"I-is he my s-son..."

"Oo." walang emosyon kong sagot. Dahan dahan syang umupo sa kama. Nang tingnan ko sya ay halo halo na ulit ang emosyon sa kanyang mga mata.

Tumayo ako dahil malapit na magdikit ang mga katawan namin dahil maliit lang itong kama.

Hinaplos nya ang mukha nito. Nakita ko rin ang pag-iingat nya na baka magising ito.

Napasinghap ako nang kumislap ang pisngi nya. He's crying?!

"M-my... son.." he said gently. "He looks like me, damn! No, he is me.. He is me."

Hindi ko kinakaya at naninikip ang dibdib ko. Napahawak ako sa dibdib ko.

Is this my fault? Kitang kita ko ang sobrang pangungulila ni Zack sa anak nya... sa anak namin.

Umupo ako sa kama kaya napatingin sya sakin. Bloodshot eyes. Pilit kong inalala ang mga ginawa nya kanina kaya nag-alab ulit ang galit ko.

Marahan ko ulit na tinapik tapik si Ice sa pisngi.

"Baby... wake up," I said softly.

"What's his name?" tanong nya.

Ugh! Fine. I'm only talking to him because he's the father of my child. None other than that.

"Isaiah."

Tiningnan ko sya para makita ang reaksyon nya. He's looking intently at me. Napayuko sya at tumango.

Akala mo kung sino itong matino.

"Like Isaac." sabi nya. Hindi na sya pinansin at ginising na lang si Ice.

"Hmm...mommy.. I'm sleepy." his little voice said. I can't help but to smile. He's always like this when I wakes him up. Sya na lang talaga ang nakakapagpangiti sakin.

"Little boy, it's time for dinner." I said. Nakatingin sakin si Zack na parang may hinihintay.

What?! Gusto nyang ipakilala ko sya?

"Ice... get up. Y-your daddy i-is here." Uutal utal kong sabi.

Nakita ko ang agarang pagdilat ng mga mata nya.

All the time, since then, he never asked for his father. I don't know why. Inisip kong siguro ay bata pa lang sya kaya hindi pa sya nagtatanong.

"D-daddy?"

Nakita kong bumuhos ulit ang mga luha ni Zack nang tawagin sya nito.

Niyakap nya nang mahigpit si Ice at umiiyak silang dalawa.

I saw Ice's little hands punches Zack's broad shoulders.

"Daddy! Daddy! You're a bad man! Why weren't you here since when I was a baby!!" he cried.

Kumunot ang noo ko. What is this boy saying?!

"I-I never ask mom where were you! b-because tito Red said that mom w-will be hurt if I do.."

Naiyak ako muli. Iyon pala ang dahilan kung bakit never syang nagtanong. Red. Red is really a good man.

"Shh... I-I'm sorry.. son"

"Why weren't you with us? Mommy... mommy is hurt I know.. I just don't speak"

I can't believe how my son is like this even when he's just three and turning four.

Masyado pa syang bata para sa ganito. But then, Red never really like if I'm stressed or hurt. Kahit noong buntis pa ako, ayaw na ayaw nya akong naii-stress.

It hurt me more because of remembering Red's goodness. And he end up beaten up.

Malakas ang iyak ni Ice habang yakap yakap sya ni Zack. Umiiyak din si Zack. Hanggang sa tumigil sa panununtok si Ice at niyakap na rin pabalik si Zack.

"I always used to see mom crying... even when i was really little!! D-daddy my mommy was hurting because you weren't here..."

He's talking like a grown up man protecting his mother. I love you, Ice. I really do.

"Im sorry... F-forgive daddy. I will never leave you. I promise."

"Y-you won't leave?" Nagkatinginan sila. Their eyes are both bloodshot.

"I'll never leave." Sinulyapan nya ako. Matalim ko syang tiningnan.

"Babawi ako. I'll buy you everything. Toys, clothes, anything... I'll never leave. Forgive daddy please?"

"Really?" tanong ni Ice bago ako lingunin. "Mommy??" tanong nito sakin na para bang nasa akin ang desisyon.

"Do what your heart pleases, Isaiah." I said while wiping my own tears.

"Then... I forgive you. Only if you won't hurt mommy anymore."

Oh dear child. Only if you know.