KIRIK DÜŞLER

63. Bölüm ~ Hazırlıklar

"Emir, biz seninle beş dakika baş başa konuşalım mı?"
"Olur, gel çalışma odasına girelim."
Anıl, Bahar ve Aylin'e gülümseyerek Emir'le beraber çalışma odasına girdi.

"Otur bakalım Anıl Bey."
"Emir senden bir şey isteyecektim."
"Söyle."
"İnşaattan gelecek olan paranın tamamını borç olarak ben alsam."
"Düğün hazırlıkları için mi?"
"Hayır, Bahar nişanı atmak isteyince o herif de ailesine harcadığı parayı istemiş. Bizimki de Şule'den almış."
"Ne kadar 3-5 bir şey herhalde?"
"Yok, 50 bin."
"Kaç! Şule o kadar kazanıyor mu yaa?"
"Amk oraya mı takıldın. Arabasını satmış."
"O külüstür o kadar etti mi cidden!"
"Emir sen bir şey mi içtin bu gün?"
"Tamam tamam çok gerginsin hala yumuşa biraz. Şule şaşırttı açıkçası. Tamam dobra bir kızdı ama bu kadarını beklemiyordum."

"Ne yalan söyleyeyim ben de. Üstelik dün gece ona saydıklarım düşünülürse! Neyse Bahar'ın Şule'ye borçlu olmasını istemiyorum. İnşaattan gelecek parayla onu kapatırım."

"Yaw al tabiki zaten benim ne katkım oldu ki o projeye hep sen çalıştın. Sorun şu ki senin hiçbir kazancın kalmamış olacak. Nasıl hazırlık yapacaksın?"

"Onu da düşündüm, bir süre bekar evinde idare ederiz. Zaten Bahar hala okuyor. Yaza mezun olacak. O zamana kadar bir proje daha alırım. Yavaş yavaş biriktirir yeni bir düzen kurarız."

Elini çenesine koyarak düşünen Emir.
"Anıl, bekar evini satalım. Bu sitede zaten senin bir dairen var. Evin parasıyla hem borcunu kapatırsın hem de daireni güzelce döşersin. O evde her türlü boku yedin. Madem evleniyorsun temiz bir başlangıç yap."

"İyi de o ev benim değil ki, senin."
"O ev ikimizindi. Ama yalan yok evin hakkını vererek kullanan sen oldun."
"Saçmalama oğlum o kadarına gerek yok."
"Bence sen saçmalama, emeğinle kazandığın parayı bu uğurda harcama. O eve daha ihtiyacımız yok. Eşyalarıyla beraber satalım gitsin."

"O zaman bölüşelim parayı."
"O parayı sen al borcu kapat, evini donat hatta balayını da yap. Geri bir şey kalırsa bana da yemek ısmarlarsın."
"Yemek mi?"
"Anıl daha da ciddi olamam haa.."
"Sağ ol dostum."

"Dökül bakalım, nasıl barıştınız?"
"İşte her şeyi anlattı."
"Skoru 1-1 yaptık dedin telefonda ne yaptın kıza?"
Acıyla önüne bakan Anıl parmaklarıyla oynamaya başladı.
"O kadar mı ciddi lan?"

"Emir, Allah benim belamı versin. Ben beş para etmez adamın tekiyim."
"Korkutma beni?"
"Kıza ucuz kadın muamelesi yaptım."
"Dokunmadım diye böbürleniyordun, tutamadın kendini."

"Gözüm dönmüştü, o adama borcunu nasıl ödedin dedim sesini çıkarmadı, sandım ki..."
"Sandın ki herifle yattı!"
"İşte sonra zorla kıza.."
"Ahh Anıl aaahhhh Anıl! Sana hata yapma dedim Anıl. Çok kötü olmuş bu. Çok kötü! Bu bizim en hassas noktamız değil miydi? Nasıl yaparsın yaaa!"

"Emir karşılık verdi, o da istekliydi. Durdurmadı beni, razı geldi. Onun şey olduğunu bilemezdim."
"Bunlarla mı avutuyorsun kendini!"

"Avutmuyorum. Elime silah verip vur kendini desen vururum öyle nefret ettim kendimden. Düşündükçe içim acıyor. Tiksiniyorum kendimden. Berbat bir adamım ben."

Anıl'ın acıyla buruşan yüzünden usulca yaşlar süzüldü. Emir'in yüzüne bakamıyordu. Emir Anıl'ın böyle birisi olmadığını biliyordu. Öte yandan sinirlenince gerçekten gözüne perde iniyordu. Karşında ağlayan haliyle Emir dostunun acısını içinde hissetti. Yanına gidip oturduğu sandalyenin önünde çömeldi ve Anıl'ın yumruk yaptığı ellerin üzerine ellerini koydu.

"Vicdan azabının sana hissettirdiği duygular alacağın en ağır ceza olduğunu biliyorum. Hepimiz düşünmeden attığımız bir adımın kurbanı olabiliyoruz. Ben konuşmasına fırsat vermediğim Aylin'i o yangında kaybetseydim veya o orospu çocuğu ona dokunsaydı, çocuklarıma bir zarar gelseydi ölürdüm! Bu yaşananlar için bile asla kendimi affedemiyorum. O akşam evden çıkıp gitmeseydim hiçbiri olmayacaktı diyip duruyom. Ancak pişmanlığım sonucu değiştirmiyor. Yaşanılan her acı, yapılan her hata hayatımızda alacağımız en büyük dersin kaynağı oluyor. Şimdi sana üzme kendini demeyeceğim, ama bu olaydan çıkarman gereken dersi çıkar. Kendine çeki düzen ver."