KIRIK DÜŞLER

61. Bölüm ~ Günler...

"Aylin? Gelmeni beklemiyordum."
"Nasıl olduğunu merak ettim."
"Ben iyim, sen nasılsın, yani ayağın?"
"Sanki yanmaya devam ediyormuşcasına sızlıyor. Ancak bedensel acılara takılmam ben, gelip geçer. Kalpteki yangın hiç sönmez."

Ayşegün bu söz üzerine başını eğdi.
"Aylin ben yaşattıklarım için özür dilerim. Şuan tüm sebeplerim bana saçma geliyor. Kendimi savunamam."
"Ayşegül ben yaşattıklarını unuturum da, bilmek istediğim şey içinde gizlenen o abla, o iyi çocuk tamamen dışarıya çıktı mı?"

Gözleri dolan Ayşegül, Aylin'e de Emir'e de bakmaya utanıyordu.
"Ben düşündümde hayatımı sil baştan yaşayacağım, merak etme başka bir şehirde. Tabi alacağım hükümden sonra."
"Eşin?"
"Ben evli değilim."
"Burak?"
"Nişanlandık ama evlenmedik. Ben emin olamadığım için istemedim."

"Ayşegül seninle son bir anlaşma yapmak istiyorum."
"Nasıl?"
"Sen Burak ve Sarp'ın nereye gittiğini söyle. Ben de senden şikayetçi olmayayım. Böylece kendine yeni bir hayat kurabilirsin."

Ayşegül ilk kez başını kaldırıp Aylin'e baktı. Doğru söylediğinden emin olmak istedi. Kapının yanında bekleyen Emir hızlı adımlarla yanına geldi. Aylin'in kendi kendine aldığı bu karara sinirlendi.
"Saçmalıyorsun Aylin. Ne demek şikayetçi olmayacağım?"
"Canım bana biraz müsade eder misin, seninle sonra konuşuruz."

Ayşegül dudaklarını yiyerek düşünüyordu. Aylin bir cevap bekler gibi ona baktı. Emir sinirle elini saçlarına daldırıp tekrar kapının yanına geçti.
"Merak etme Emir, Aylin şikayetçi olmasa bile bir çok suçum var. Hiçbir kanuna göre yaptıklarım beraat içermiyor."
"Ama en azından daha az ceza alırsın. Gerçekten bunun için çabalarım. Ama diğerlerini affedemem. Sarp ikinci kez ruhuma zarar verdi, Burak çok değer verdiğim iş yerime."

"Aylin onlar yurtdışına kaçtılar. Biz hep beraber gidecektik. Şeyden sonra işte yangından sonra. Onlar büyük ihtimalle gittiler."
"Seni almadan mı?"
"Tek kural: işler sarpa sararsa asla arkana bakma! Geride kalanın ben olacağını hiç düşünmemiştim."

"Nereye gitmiş olurlarsa olsunlar suçlu onlar. Bulunup getirilir. Lütfen sen suçunu itiraf et, yerlerini söyle. Ben de sana iyi biri olman için bir şans vereyim."
"Aylin yapma, merhametin beni daha çok eziyor. Buna dayanamıyorum."

"Son bir şey daha."
Ayşegül nedir o bakışı attı.
"Neden beni kurtardın? İlk yaptığın planı uygulama şansın vardı?"
"Çünkü ben Emir'i uğrunda ölecek kadar sevmiyormuşum onu farkettim. Sen içindeki canları bile hiçe sayarak Emir için sessizce ölmeye razıydın. Ve daha fazlasını istedin. Emir'i mutlu görmeyi. Bilmiyorum işte. Seni kurtarmasaydım ben bir ömür yas tutan bir adamla yapamazdım. O an aranızdan çekildim."

"Anladım. Yaptığın bu iyilik yeni hayatının ilk başlangıcı olsun. Kendine iyi bak."
"Sen de. Siz de."

Emir Aylin'in yanına gelerek oturduğu tekerlekli sandalyeyi sürmeye başladı. Aylin'i kapıdan çıkardı. Kendisi de çıktı ve kapıyı ardından kapatacakken Ayşegül ile göz göze geldiler. Son bir hamle ile Ayşegül ona seslendi.
"Emir, sen hep çok şanslı bir adam oldun. Ve hayattaki en büyük şansını buldun. Gerçekten çok mutlu olun."
Evet anlamında başını sallayan Emir, hiç bir cevap vermeden kapıyı kapattı.

Kendi odalarına doğru gitti. Aylin'i kucaklayıp yatağına yatırdı. Hemen baş ucundaki yerini aldı.
"Söyle bakalım Aylin hanım, benim için ölmek ne demek?"
"Aşk için ölmeli aşk o zaman aşk.."
"Aylin?"

"Modaevi alttan yukarıya yanarken Ayşegül kaçmaya çalıştı ben de çelme taktım ve yere düşünce başını vurup bayıldı. Bu kez ben kaçmaya çalıştım ama o sırada ayıldı ve beni eve kilitleyip kaçmak istedi. Tek çıkış olarak alt katın kapısını biliyordu ve orası kapanmıştı. Mecbur beni kilitlediği yere döndü ve balkondan gitmek istedi. Ancak kendini cehennem çukuru gibi sadece ateşin içine atmış olacaktı. Tıkıldığımız evde ikimizin de öleceğini düşünüyordu. Bir zaman sonra ben bir çıkışın daha olduğunu söyledim inanmadı. Öyle bir çıkış varsa neden sustuğumu sordu. Sonra kendi cevabını kendisi verdi, beni engelleyip sadece Gül oradan çıksaydı sana bulaşacaktı."