Drowning In Oxygen [2] Tłumaczenie

~1~

Peter znowu tam był. Widział, jak Steve rozmawia z szefem.

- i Bruce zaczął się denerwować -

- Tony protestował przeciwko pomysłowi

- Peter kręcił głową, upierając się, że musi jechać z nimi, musiał iść z -

- Oczy Tony'ego błyszczały od łez -

- Peter że smutkiem spuścił wzrok -

- mieli wodę -

- nie mógł oddychać -

Nie mógł oddychać.

Nie mógł -

I się obudził.

Wciąż tam był, wciąż w tym miejscu. Wzdrygnął się, nawet myśląc o tym.

Gdzie indziej mógłby być. Utknął w tym miejscu, prawdopodobnie nigdy się stąd nie wydostanie.

Avengers.

- widział, jak Tony wyciąga do niego rękę

- uśmiechnął się smutno -

- gardło zachrypiałe od krzyków -

- chciał iść -

- musiał przestać go szukać -

Dlaczego ktokolwiek miałby tracić czas na szukanie go? Był wartościowy. To wszytsko, co kiedykolwiek -

- "Bezwartościowy chłopak." -

- "Dlaczego mieli by Cię nie oddać?" -

- "Głupi, głupi, bezwartościowy." -

Z bólu złapał się za głowę.

Wszytskie te wspomnienia - będą go prześladowały aż do śmierć.

( I czuł, że to nie potrwa długo.)

Ledwo pamiętał szczęśliwe chwilę.

- Rzadki, szczęśliwy uśmiech Michelle -

- przerażony wygląd Neda, kiedy wszedł do Stark Tower -

- wyzywający wygląd Clinta, gdy grali w Mario Kart -

- zwycięski uśmiech Clinta, gdy ścigali się ze sobą -

- ciasta Bucky'ego

- śmianie się z Tony'm

- wynalazki Tony'ego

- "Tato, ja - " -

- prawdziwy uśmiech Tony'ego -

- wspomnienia, które miał.

Chciał, żeby to się skończyło. Chciał, żeby to wszytsko się nie wydarzyło, żeby po prostu był w domu oglądając beznadziejne filmy i śmiać się z nich.

Nie chciał być tutaj, torturowany za informację, których nawet nie miał, raniony dla zabawy.

Podobało im się robienie mu krzywdy.

Jeden wszedł do pokoju Petera.

Tak zaczął nazywać to miejsce pokojem. Oczywiście, nie było tu przytulnie, ale było o wiele lepiej niż w innych pomieszczeniach do, których został zaciągnięty. A poza tym zawsze był tu zaprowadzany z powrotem.