Not a Fairy Tale at All

Chapter 13 - What Now?

“Am I rejected?”

[Alexander]

“Oy Nips! Sali tayo o!” Tuwang-tuwa ako ng makita ang poster ng Performing arts club. They’re helding a dance contest. Duo or group. And I know Ram is not the type of person who like to be on the dance floor.

“Sure! Kung diyan ka masaya."Sagot ni Candy. Lumapit si Ram.

“Dude, kayo nalang ni Candy.” Sabi ni Ram with a smirk on his face.

“Pero alam kong mahilig kang sumayaw?!”

“Yeah-yeah, bakit? Walang next time? Kung sasali ako diyan baka magback-out yung iba pagnalaman na ako ang kalaban nila.”

“Tss…yabang mo talaga.”

At sa huli kami ngang dalawa ni Nips.    

“Ano ngini ngiti-ngit mo diyan?” Tanong ni Ram.

“Bakit? Bawal ngumiti?” I reasoned out.

“A person who smiles or laughs without any reason is crazy. Let me give you the reason, its Candy.”

“Ram! Mali ka. Hindi mo binigay ang dahilan, You just pointed it out.” Klinaro ni Chrystal.

“Okay!” Reply ni Ram sa naiinis na tono. Naiinis si Ram kay Chrystal dahil sa tingin niya mayabang si Chrystal sa tuwing nangongorecct ito ng mali knowledgable. Pero kahit naiinis si Ram kay Chrystal, may tinatago siyang paghanga sa kanya. No doubt daw siya sa feelings niya para kay Chrystal. Di daw siya tulad ko! Tss...

“Candy? Hindi no!” Deny ko.

“Kung maka react ka ipinapahiwatig mo lang na talagang affected ka. Alam mo bang ikaw lang din ang masasaktan kung itatago mo nararamdaman mo.”

“Yup, parang dumi lang sa katawan. Paghindi mo inilabas, magkakasakit ka.” Singit ni Chrystal.

“Friend naman! Nag e-explain ako dito ng emotional aspect not biological!” Natatawa ako sa kanilang dalawa. Lagi silang ganyan. Sweet no? Buti pa sila.      

Audition day na. Saan na naman si Candy? Late ulit?  I was pacing back and forth when somebody tapped me on my shoulders.

“Huy, kalma lang. Sorry late ako. Wag kang kabahan, alam kong makakapasok ka sa audition na to, magaling ka kaya na dancer.” Magagalit na sana ako sa kanya dahil sa late naman siya pero nawala ang galit ko ng makita ang ngiti niya.

“Hindi lang naman ako ang magaling sumayaw dito ah. Partner ko din.” Nginitian ko siya.

Evaluator were staring at us—as we make every move. Maikli lang ang length ng performance namin. Two days lang kasi ang preparation. My feet was trembling. Baka di kami ipasa dahil maikli lang ipinerform namin!

“You’re in.” Tumatalon ako sa tuwa. Niyakap ko si Nips ng mahigpit, as in yung namumula na siya.

“Sorry.” Nag-apologize ako.

 “I am happy you’ve met Candy.” Sabi ni Ram.

“Bakit? Ikaw? Di ka masaya at nakilala mo siya?” I asked, raising my left eyebrow.

“Masaya ako at nakilala ko ang isang tulad niya. Pero mas masaya ako para sayo. Last kitang nakitang nakangiti nung family day nung grade 4 tayo. She brought back the old you.” OA nito.

“Hindi naman. Pinakita niya lang siguro yung daan pabalik.” 

“Stop denying it.” 

“I’m not denying it! I’m just lowering the thought of what you did say.”

“Gusto ko lang naman sabihin sayo na diyan lahat nagsisimula. Gaya ni papa, siya ang nagdala ng sikat ng araw sa buhay ni mama. Pero nung wala na siya—hindi na tulad ng dati si mama.” Naiintindihan ko si Ram. Para rin akong nawalan ng papa ng umalis si papa.

“Ang punto ko lang naman ay wag kang magsayang ng oras. Tell her you love her in every way you can. Please?” I can’t say no to Ram but—I can’t also fall for her. It’s too soon. I’m afraid I might her by any chance.

“Hoy! Bakit ko sasabihing mahal ko siya?! Eh crush ko lang naman siya!”

“Diyan din pupunta yan. Lalo na ngayong okay na kayo.” Tss... Ito na nga sinasabi ko. Shit, I’m stuck in the moment. Oh crazy love!

“Talaga? Ako? Hindi naman siguro!” Boses ni Nips.

“Ikaw nga!” Boses ni Ram. Ang lalakas naman ng mga boses nito. Ano kayang pina-uusapan ng mga to?

“Ms. Real and Mr. Guitierres.” Ayan! Na mention tuloy. Group activity kami ngayon at silang dalawa nasa isang grupo. Ako nahiwalay. Si Chrystal din nasa ibang grupo.

I feel butterflies in my stomach. Ewan ko ba… Practice na kasi para sa sayaw after ng last period. 

During our practice, I can say na hindi focused si Nips. Ano naman kaya iniisip nito?

Water break namin kaya nagkatime ako para kausapin ang ngumingiting si Nips.

“Ano iniisip mo? Baka gusto mo sabihin sa akin.” Tanong ko kay Nips na nakatitig lang sa akin na paran kinder pupil attentively listening to her teacher.

“Anong sinabi ni Ram sayo?” Nanlaki ang mata ko ng maaalala ang daldalan nila kanina.

“Relax lang. Hindi naman binulgar ni Ram yung mga katagung-katago mong sikreto. Naisip ko lang, totoo ba? Binago kita?” Ay nako. Talaga tong si Ram.

“Hindi no.” Sabi ng isip ko. Pero somewhere inside of me is telling me yes. In my peripheral vision I can see na hindi nakikinig si Nips.

“Siguro totoo yun. Kasi nung una kitang nakita hindi ka pala ngiti pero ngayon especially pagkasama mo ako ngumingiti ka.” She insisted.

“Hindi nga!”

“Dancers gather round!” Tawag na kami ni Sir. After few announcement and prayer dinismiss na kami ni Sir.

Umuulan. Nakita ko si Nips nakatayo sa may guardhouse. Wala naman siguro tong dalang payong. Tss… Tanga talaga.

“Hatid na kita sa inyo.” Sabi ko kay Nips.

“Okay, thank you.”

Just one block at nasa orphanage na kami ng tumigil siya sa paglalakad.

“Hoy! Na ano ka? Bat ka tumigil?” Tumingin siya sa akin. She pursed her lips.

“Wala. Nag-iisip ako ng mga bagay na magpapatunay dun sa sinabi ni Ram.”

“Ano?”

“Yung sabi niya, yung binalik daw kita sa dating ikaw.” Nagpatuloy siya sa paglakad. Ako naman tong nabato sa kinatatayuan ko.

“Hoy! Ano namang nangyari sayo?! Binabasa mo naman ako o! Gusto mo ba ako magkasakit?”

“Hindi mo na kaylangan maghanap. Ako ang kaylangan magpatunay niyan sa sarili ko. Alam ko na yan dati pa pero ayaw kong maniwala. Sinubukan kong di ka pansinin, na alisin ka sa buhay ko. Pero kahit lumipat ka pa ng paaralan bumalik ka parin. Siguro panahon na nga para aminin ko. You were much more than I expected. You made me understand that I had much. But meron pang kulang. Alam ko, siguro iniisip mo abusado na ako pero... please be mine. Can you be my girlfriend?”

Then the next thing I knew she was running to the orphanage leaving me alone under the rain.