14.BÖLÜM: KÖTÜ BİRİYMİŞ

406 49 7
                                    

  08.01.****

    Bugün yine onu gördüm. Hayır heyecanlı değilim (Aslında heyecanlıydım). Oda kötü biriymiş tabi ki şaşırmadım ama... Bilmiyorum işte kötü olması beni içten içe üzmüştü... 

Bugün onu yine metroda gördüm. Bana sadece bir göz atmıştı, üstüme bakmıştı sanırım. O an sebepsizce heyecanlandığımda Miray koluma vurup Önüne bak Işıl, saçmalama  evet şuan saçmalıyordum. Metrodan onunla birlikte indik, onu takip ettim bir sapık gibi. Kendimi böyle görmek istemesem de o an tam bir sapık gibiydim.

   Kaya denen adamın takıldığı mekana geldi karanlıktı ama yanan rengarenk ışıklar göz alıcıydı, biraz geriden baktım ona pislik insanların olduğu bir yerdi. Ona orası yakışırdı aslında ama yine de... Nedense onu başka bir kızla düşünmek sinirlerimi bozdu fakat beklediğim gibi bir şey olmadı sadece bir iki adamla konuşup ayrıldı mekandan.

Gizlice peşinden gittim Bir psikiyatri merkezine gelmişti, deli miydi? Daha sonra bir eve geçti. Peşinden gidemezdim kapıda çok fazla güvenlik vardı ve ben artık onun kötü biri olduğundan emindim fakat bunu kabul etmek istemiyordum.

O da bir kötü Işıl'cım, o da kalp kırıyor, o da kendi derdinde, sence yaşamayı hak eder mi?

"Saçmalama Miray o ayrı."

Nesi ayrı sana iki kibar davrandı diye mi bu vicdanın? dedi sertçe, kızmıştı hem de çok ama onu dinlemek istemiyordum, bence o çocuk iyi biriydi. Yada değil miydi ne düşünecektim ben, neden kahkaha atamıyordum, neden alay edemiyordum?

Ben iyi değildim, tuhaf hissediyordum kendimi sanki bir kutu var ve o kutunun içindeki şey dışarı çıkmak istiyordu ama orada kalmalıydı ne olduğunu bilmesem de o duygunun orda kalması gerekiyordu.

ŞİZOFRENİ HASTASININ GÜNLÜĞÜUnde poveștirile trăiesc. Descoperă acum