Islık | Texting

3.3

Multide Ecmel ve Demir var arkdşlr ve evt kardeş olmadıklarına eminim ŞANZĞNWĞXNWŞZKWX

Demir'in attığı konuma geldiğimde burasının bir park olduğunu fark etmiştim, rahatça konuşabileceği bir yerdi çünkü kimse yoktu.

İçim hiç rahat değildi, üzülmediğini söylüyordu ama ona yazdığım şeyler gerçekten onu üzmüştü. Hangi akılla yazdığımı bile bilmiyordum, amacım Demir'in üzüntüsünü gidermekken nasıl oldu da onu daha çok üzebilmiştim?

Demir'i ayakta beni beklerken gördüğümde onu daha fazla bekletmemek için adımlarımı hızlandırıp yanına ulaşmıştım. Sevdiğin birini gördüğünde mutlu olman gerekmez miydi? Ben mutlu olurken Demir neden üzülür gibi oluyordu?

"Anlatmak zorunda değilsin Demir." dedim yanına gittiğim gibi. Defalarca söylemiştim, onu zorluyor gibi görünmek istemiyordum.

"Ecmel daha kaç kere diyeceğim. Söylediklerine üzülmedim ve söylediklerinin zoruyla da anlatmıyorum. Bilmeni istediğim için anlatıyorum." dedikten sonra banka oturmuş ve yanına oturmamı işaret etmişti.

Yanına oturduğum gibi kolunu omzuma atarak beni daha çok kendine çekmiş ve aramızda bıraktığım o küçük boşluğu kapatmıştı.

"Konusunu gerçekten hiç açmak istemiyorum ama sana bahsetmiştim zaten. Aldatıldığımdan bahsetmiştim ama bunun bende açtığı yarayı sana hiç anlatmadım Ecmel, eski ilişkimden konu açılsın istemedim. Onu unutamadığımı düşünmeni istemedim ama bu içimde tuttuğum şeyler artık aramızı açmaya başladı."

"Beni sinir bozucu biri olduğum için aldatmıştı, çok saçma bir sebepti. Doğrusu aldatmasını haklı çıkarmak için yapıyordu, oysa onun bu hatasını ne haklı çıkarabilirdi ki? Birini aldatmanın ne gibi bir haklı yanı olabilirdi?"

Benimle konuşuyor gibi değil de kendi kendine anlatıyor gibiydi. Böyle daha rahat hissedecekse benim için bir sorun yoktu.

"Sana defalarca söylediğim gibi, sevdiklerimi sinir ederim ben. Yani daha çok şöyle açıklayayım, sevdiğim kişilere karşı sinir bozucu biri oluyorum bu doğru ama daha hassas davranıyorum. Birkaç kişi dışında beni sevmemelerinin nedeni de bu zaten, ileriye gidiyorum."

"Ilk defa birine karşı duygylarım bu kadar büyük, nasıl davranmam gerektiğini bilmiyorum Ecmel. Senin beni nasıl, hangi hâlimle sevdiğini bilmiyorum. Sinir bozucu biri yerine romantik biri mi daha hoşuna gider? İyi de ben öyle biri değilim ki, olmadığım biri gibi mi davranmalıydım yani? Yoksa romantik bir ilişkiden çok eğlenceli bir ilişki mi hoşuna giderdi?"

"Kendim gibi davranırsam benden soğumandan korktum, beni ben olduğum için severken aynı zamanda kendim olduğum için bırakmandan korktum. Biliyorum belki saçma gelecek ama elimde değil ki, elimde olsa korkar mıyım sence?"

"Nasıl davranacağımı kestiremedikçe seninle eskisi gibi konuşmayı bıraktım, aklımdan geçen her şeyi söyleyememeye başladım. Bundan rahatsız olduğunun farkındaydım ama sana anlatmak için hazır değildim, hazır hissetmiyordum. Çünkü bunu açıkladığım ilk ve tek kişi sensin Ecmel."

Konuşmayı bitirdiğinde aramızda birkaç snaiye sessizlik olmuştu. Sessizliği benim bozmam gerektiğinin farkındaydım, Demir ne diyeceğimi duymak istiyordu.

"Kendin olduğun için senden soğuyacak olsaydım nasıl kendin olduğun için seni sevebilirdim Demir?" diye konuştum kafamı omzundan kaldırıp ona bakarken. Bana bakmıyordu, elini yanağına koyup bana bakmasını sağladım.

"Nasıl davrandığın umrumda değil, kendin ol yeter. Çünkü ben Demir'i seviyorum, başkası gibi davranırsan sevdiğim kişiyle alakan kalmaz."

Gözlerinin parladığını fark ettiğimde gülümsemeden edememiştim. Korkusunu benimle paylaşmıştı ve şimdi korkmasını gerektirecek bir durum kalmamıştı.

En başından beri istediğim buydu, yanımda rahat hissetmesini ve kendisi gibi davranmasını istiyordum ama bunu engelleyen şeylerin varlığından da haberim vardı. Sadece Demir bunu kendine saklamakta çok kararlı olduğu için bir şey diyemiyordum.

"Teşekkür ederim." dediğinde şaşkınlığımı gizleyebildiğime dair şüphelerim vardı. Neye teşekkür ediyordu şimdi bu?

Ne demek istediğini anlamadığımı fark etmiş olmalıydı, güldü ve gözlerimin içine bakmaya devam etti.

"Bu saçma korkuma rağmen beni yargılamadığın için."

"Hiçbir korku saçma değildir Demir, hepsinin bir nedeni var. Ufak veya büyük nedenler... hiçbiri sebepsiz değil. Benim için korkun da saçma değil zaten." dediğimde burukça gülümsemişti.

Bir şey demeden kollarımı beline sarıp kafamı da göğsüne yaslayıp ona sarıldığımda bunu beklemediği için birkaç saniye öylece durmuş ancak o birkaç saniye hemen geçmiş ve kollarını sıkıca bana sarmıştı.

Şu an kendimi o kadar güvende hissediyordum ki... sanki hiçkimse bana zarar veremez gibiydi, güvende hissediyordum ve huzurluydum.

"Seni seviyorum güzelim." diye mırıldandığını duyduğumda kendi kendime gülümsemeden edememiştim. Sanırım her aklıma geldiğinde gülümseyecektim, her kelimesi beynimde tekrarlanıyordu.

Seni seviyorum güzelim.

Sevgisini hissediyordum ama duymak cidden daha bir başkaydı, elbette sevildiğini hissetmek kelimelerden daha güçlüydü, kelimeleri herkes söyleyebilirdi ama herkes hissettiremezdi sevdiğini.

Her ne kadar Demir beni sevdiğini hissettirmediğini düşünüyor olsa da ben bunu hissediyordum. Küçük detaylarda bunu belli ediyordu ve bu detaylar benim gerçekten çok hoşuma gidiyordu.

Kimin hoşuna gitmezdi ki?

İstemeye istemeye geri çekildikten sonra Demir bir şey diyecek gibi dudaklarını aralamış ancak sonra bundan vazgeçmiş ve dudakları arasındaki aralığı kapatmıştı.

"Yine de yazdıklarıma üzülmedin değil mi?" diye defalarca sorduğum soruyu bir daha sorduğumda Demi göz devirmişti.

"Bana göz devirme." dediğimde muzipçe gülümsemiş ve yüzünü yüzüme olabildiğince yaklaştırmıştı.

Ben olanları kavramaya çalışırken Demir'in yüzünün yüzüme aşırı yakın olması anlama şansımı sıfıra indiriyordu. Kendimi salaklaşmış hissediyordum.

Dudaklarımız neredeyse birbirine değecek noktaya geldiğinde yüzünü çevirmiş ve kulağıma fısıldamıştı.

"Bana yazdıkların beni üzmek yerine sevindirdi, önemsendiğini hissetmek güzelmiş." dedikten sonra yanağımı öpüp geri çekilmişti.

Hâlâ şaşkınca ona bakarken bir de kendime şaşırmaya başlamıştım. Böyle donup kalmam normal değildi, en azından benim için. Böyle tepkiler vereceğimi asla düşünmezdim sanırım, dayanamayıp güleceğimi bile düşünürdüm ama asla donakalacağımı aklımın ucuna bile getirmezdim.

"Yeni Ecmel'in kilidi açıldı, sevimli Ecmel."

~~~~~

NASIL FAKE ATTIM AMA SİZE EHEHEHHEHE ÖPÜŞMEİDLER

Demir'e göre çok romantik ve duygusal bir bölümdü, Demir'i daha gıcık biri olarak yazmaya o kadar alışmışım ki garipsedim aq

Bu arada bölüm daha erken gelecekti ama ben salak olduğumdan dolayı sabah çok ani bir hareketle boynumu hareket ettirdim ve boynum tutuldu. Şimdiye kadar boynumu gram hareket ettiremediğim için yatıyordum, yatarken de bölümü yazamayacağım için şimdiye kaldı işte. Geçmiş olsun falan derseniz şimdiden tşk, ben yine yatacağım şimdi yorumlarınıza yarın sabah falan bakarım belki de şimdi bakarım kendime güvenmiyorum bu konuda

Bölümü sevdiniz mi? Sevmediğiniz bir kısın varsa neresi söyler misiniz?

İnş yazım yanlışı yoktur ama kesin var. Kendime bu konuda hiç güvenmiyorum :(

Neyse ne işte çok konuştum

Bb