Helveryst Series #1 : Babysitting The Five Hot Jerks

Prologue

Naglalakad ako pauwi sa'min dahil kagagaling ko lang kina Aling Marta upang bumili ng toyo at suka. Gagawin kase namin itong sawsawan ng ulam naming kamatis. Mahirap lang kase kami dito sa probinsya kaya wala kaming pambili nang kahit de lata man lang o instant noodles lang. Wala kaseng trabaho ang Inay at may sakit naman ang Itay kaya wala kaming pagkukunan ng pera. Mabuti na nga lang at may gulayan kami sa aming bakod kaya kahit papaano ay may pang ulam kami kahit konti.

"Uy Katria, I don't see you. You is not kapansin pansin kase."

Napakunot ang noo ko ng biglang sumulpot si Vera or should I call her VeraMundo, ang maarteng anak ng chismosa naming kapitbahay.

At saka ano daw? I don't see you? Baka I didn't notice you, jusmeyo. Mage-english na nga lang wrong grammar pa, buti naman pinapasa siya no'ng English teacher namin no'ng highschool. Palibhasa kase may gusto sa kanya 'yong si Sir Raul, na siraulo. Lol.

"Oh ano, you can't sey ebreyting? I know you is nat anderstanding me, eh." Muli akong napatingin sakanya at napairap.

Usong pronunciation sayo 'te?!

"Anything 'te, hindi ebreyting. Kung mage-english ka ayusin mo 'yong grammar, ako 'yong napapahiya kapag may nakarinig sayo eh," walang gana kong sagot pero tinaasan lang akong ng kilay ng echoserang palaka.

Ahitin ko kaya 'yang kilay, usto mo?!

"Pwedeng bang tumigil ka kaka-reaction sakin. Nakakainis kana ah."

Napatampal ako sa noo ko dahil sa sinabi niya."Correction 'yon VeraMundo! CORRECTION. Ewan ko sayo, nakakabaliw ka kausap," inis kong sagot at nilampasan siya pero nahigit niya ang braso ko pabalik, mabuti na lang at mahigpit ang pagkakahawak ko sa toyo kung hindi baka nahulog 'yong plastic, hindi pa naman nakalagay sa pouch.

"Wag ka ngang feeling matalino Kat. Baka nakakalimutan mong mahirap lang kayo at narinig ko ring sinabi ni mommy na nagkasakit daw ang tatay niyo kaya wala nang nagta-trabaho para sa inyo. Nakakaawa ka naman Kat, toyo at suka lang ang ulam niyo," maarte niyang sambit habang nakatingin sa dala ko kaya napakunot ano noo ko.

Kasali ba 'yon sa topic? Ba't parang ang layo naman ng narating nang sinabi niya.

Kung makapagsalita akala mo naman kayabang yabang ang trabaho ng tatay niya eh TANOD lang din naman, may pa mommy mommy pang nalalaman. At ano namang konek ng pagiging matalino ko sa pagkamahirap namin, aber. Akala mo sobrang yaman eh pareho lang naman kaming mahirap. Sarap inudnod 'yong mukha niya sa dumi ng alaga nilang baka.

"Ano bang pakialam mo sa buhay namin ha? Ikakaganda mo ba yan? Tatalino kana ba sa English? Hindi 'di ba? Kaya kung ako sayo, umuwi ka na lang at alagaan mo yung baka niyo."

Kita ko kung pano lumaki ang dalawang malalaking mata ni Vera. Lumapit siya sakin at hinead to foot pa ako. Akala mo naman ikinaganda niya 'yang ginagawa niya.

"Ang lakas din naman ng loob mong sigawan ako 'no? Bakit maganda ka ba ha? Maganda ka ba?! In your proclamation, ako lang ang pinakamaganda sa buong Santa Clara kaya don't me!" malakas niyang sigaw sa buong mukha ko kaya naamoy ko ang amoy dumi ng baka niyang hininga.

Wala ba silang toothbrush sa bahay nila?

"Jusmeyo VeraMundo! Wala akong sinabing maganda ako, okay? At saka 'For your information' 'yon kung marunong ka lang sanang mag-english. Isa pa, anong maganda ka ang pinagsasasabi mo?! Sino nagsabi tsaka san banda?" sigaw ko sa kanya.

Anak ng chismosa naman oh! Kung ano ano lang ang sinasabi. Kung hindi naman ako sabihan nang mahirap, sasabihin niya rin na feeling matalino daw ako, at lalaitin niya rin ako. Nakakatatlo na siya ah! Mabuti na lang at kalmado akong babae kundi 'yang balat niyang kasing itim ng budhi niya ay matagal ko nang binalatan.