CHAPTER THIRTY FIVE

6.7K 114 8
                                    

CHAPTER THIRTY FIVE

-Chase Rhennan's PoV-

Agatha and I went out to watch a movie, pero kahit gano'n, wala naman akong maintindihan sa pinapanood namin. My attention isn't on the big screen. My mind seems to drift away. Maski itong popcorn, hindi ko pa nababawasan simula kanina.

"I'm so sorry for Paris." Nagulat ako nang biglang sabihin 'yon ni Agatha.

When I looked at her, she seems to be like me, too. Tulala siya sa harapan at mukhang hindi rin nanonood.

I stretched my arms and snaked it to her shoulders. 

"Am I that bad?" tanong niya sa'kin on her worried tone. "Pinaasa ko yata talaga siya eh. Alam ko naman 'yon. Nagi-guilty tuloy ako ngayon."

"Ssh."

"She's hurt now, Chase," salita pa niya. "Pero hindi ko naman talaga sinasadya. I didn't mean all these to happen."

I kissed her forehead. "Don't blame yourself. It's not your fault that she's hurting now." It's my fault.

There's a little silence first before she spoke again. "Do you really love me?" She paused for a while. "Or is it still her?"

I felt the tension in her, when I can't answer her question. I held her hand and squeezed it tightly, heaved a sigh, and finally said, "I'm trying, bhe. I'm really trying... hard. Just give me time."

-Frances Paris Ameline's PoV-

I can't believe it. I really can't believe it.

Hindi pa rin ako makapaniwala sa mga inamin ni Maiko sa'kin nung huli kaming ulit nag-usap. Sinabi niya yung reason kung bakit niya ako iniwan noon.

"I had to leave you before... kahit ayoko talaga." kwento sa'kin ni Maiko nung isang araw. "It was all an emergency. My grandma called me and asked me to go to Australia dahil nagkasakit si dad. Being the only the child, I have to do it so. Dapat talaga magsasabi ako sa'yo, pero when they told me that I have to do it for good, bigla akong nagdalawang isip. They say I'll have to take good care of dad, and even our business there. Hindi ko alam kung hanggang kelan 'yon, pero naiisip ko nang malabo na nila akong pabalikin dito... so iyon ang naging desisyon ko. I chose not to tell you kasi alam kong hindi lang ako makakaalis kapag nagpaalam ako sa'yo. It'll be harder for me kung magpapaalam pa ako. Ayoko ring sabihin kasi ayokong umasa ka sa walang kasiguraduhan kong pagbalik. I love you, France. It is always you that matters. Ginawa ko 'yon para sa'tin. I'm sorry if I acted too cowardly. I'm sorry... Pero ngayong bumalik ako, sana pagbigyan mo pa rin ako. Please?"

Sobrang nanghihinayang ako sa nalaman ko sa kanya. Naiisip ko kasing kung hindi sana nangyari 'yon, sana kami pa ring dalawa. Sana hindi ko na kinailangan pang makilala si Chase. Sana hindi ako nag-a-undergo sa problema na 'to.

Hay, pero nangyari e. It just shows na hindi kami ni Maiko ang para talaga sa isa't isa. May rason kung bakit ko nakilala si Chase... at iyon ay, naniniwala ako, kami talaga ang para sa isa't isa.

"I'm sorry, Maiko, pero you're really too late. You left me, then now face its consequences." Iyon ang sinabi ko  kay Maiko. "I already love someone else, and I'll be fighting for it. Sorry, pero hanggang friendship nalang talaga ang kaya kong ibigay sa'yo."

Tapos na kami ni Maiko. Si Chase... siya na ang gusto ko at pangarap kong makasama.

Tama. Hindi pa ako pagod. Kakayanin ko pa. I'm still on the track... I'm still on chasing him.

-Chase Rhennan's PoV-

It's hard, but slowly, I'm getting used to it again. Unti-unti, nasasanay na rin akong bumalik sa kung ano ako--kami--dati. I'm glad of it. And, well, sana magtuluy-tuloy na.

"Hey, bhe!" I smile widened when I saw Agatha walking on one of our campus' hallways.

Hinanap niya ako and when she saw me, agad siyang ngumiti at kinawayan naman ako.

I ran towards her and kissed her on the cheeks. "How's your class?"

Tinawanan niya ako. "Fine. Teka, masyado ka yatang masaya, ah?"

Nakangiti lang akong nagkibit-balikat. I'm just feeling comfortable now. Bukod sa unti-unti nang bumabalik ang lahat sa dati, natutuwa rin ako't hindi ko na masyadong nakikita ang kahit anino ni Frances. Well, I'm hoping na natauhan na siya at titigilan na ako.

"Hm, bhe, nagugutom ako," paglalambing ko kay Agatha. "Let's eat somewhere?"

Ngumiti naman siya. "Sure! Ice cream?"

Tinawanan ko siya at pinanggigilan sa pisngi. "You really know me, huh?"

Natawa rin siya at pinisil din ang  pisngi ko. "Of course!"

Pagkatapos ng ilang lambingan, holding hands kaming naglakad papunta sa may ice cream shop.

God, this feeling... Okay rin naman pala yung ganito. Masaya rin naman ako. Agatha really means something to me, maybe.

As we're walking together, biglang nawala yung saya at comfort na nararamdaman ko nang makakita kami ng isang campus personnel na busy sa paglalagay ng kung anong ad sa may campus. My jaw literally dropped opened when I read what's on the tarpaulin upon seeing my name and Frances' as University King & Queen candidates! 

Fvck! Who the heck registered my name there?

-tbc.

MERRY CHRISTMAS, guys! Wieeee! 

Hohohoho! Hahaha! Sige, sabog na naman ako. Leave comments nalang... at wag mag-expect ng update mamaya. Huhubels, paubos na ang aking wifi. :(( Sige sige! Til next timee! Hohoho! ♥

CHASE RHENNAN [completed]Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon