-
FORGIVE
-
Nang sabihin ko sa aking mga kapatid ang plano kong pakasalan si Ram ay nagpahatid sila ng suporta at konting payo. Kanya-kanya silang opinyon tungkol sa nangyari.
"I support you, brother, but that will be too risky. Alam ko na gusto mo lang tumulong dahil guilty ka sa nangyari kay Ramina pero sa kabuan, wala kang kasalanan. Alam mo 'yan." Ani Xandrei nang kausapin niya ako. "Kung anuman ang magiging desisyon mo, nasa likod mo lang kami. Pero nag-aalala akong baka hindi ka maging masaya."
Tumatak sa isipan ko ang sinabi sa akin ni Xandrei. Ilang araw kong pinag-isipan iyon ngunit hindi pa rin ako nakapagdesisyon. Hanggang sa kinausap na ako ng dalawa ko pang kapatid.
"Are you sure, Gelo? Sinasacrifice mo ang sarili mo. Ang kaligayahan mo. Hindi masamang tumulong and I don't have anything against Ram. I like her as a person but I don't think she's the one for you." Umiling si Ate at hinaplos ang braso ko. "But the decision is all yours. Alam kong malapit na si Ram sayo pero naniniwala ako na wala kang naging relasyon sa kanya maliban sa pagiging isang kaibigan. Kung magpapakasal ka sa kanya para mailigtas mo siya sa eskandalo at kay Morris, we won't stop you. Ang akin lang. . ." Bumuntong hininga siya. "Paano ka pagkatapos? Paano pag bumigay si Ram at. . .at. . ." Hindi niya masabi ng diretso ang salitang 'mamatay'. Ako rin ay gano'n. Ayokong isipin na sa gano'n magtatapos ang lahat.
Xandrea was on the opposite side. She became blunt and open-minded about the issue.
"Let's be realistic here. Two years won't hurt. Ram is a good woman and she deserves to be happy hanggang sa matapos ang lahat ng paghihirap niya. Hindi lang naman siya ang dapat i-consider dito. There's the baby. Kawawa naman." Humalukipkip siya at tinitigan ako. "Hindi mo man anak 'yon, kadugo mo ang bata. If your brother doesn't want the child, saan pupulutin ang baby kapag wala na si Ram?"
Hindi ko nasagot si Xandrea nung panahon na iyon. I was also confused. Masyadong magulo ang isipan ko.
Hinintay ko ang pagbuti ng kalagayan ni Ram. Nang makumpirma ng doktor na maaari na siyang lumabas ng ospital ay nag-usap kami ulit ng masinsinan.
"Sorry if I drag you in this situation and make you suffer with me." Mahinang sabi niya sa akin. Pinilit niyang ngumiti. Ang mapayat niyang kamay ay nakapatong sa palad ko. Marahan ko iyong pinisil.
"Why are you apologizing? Wala ka namang kasalanan. Gusto rin kitang tulungan."
"Desperado ako para sa anak ko." Natulala siya habang nakayuko sa mga kamay naming magkahawak. "Nang tanggihan ako ni Morris , ang akala ko mawawala siya sa akin. I was badly hurt. The emotional pain almost kill me. Natakot ako para sa sarili ko at sa kanya. Hanggang ngayon natatakot pa rin ako. I don't think I can survive." Humina ang kanyang tinig pagdating sa huling linya.
"You'll live. Gagawa tayo ng paran."
Pumikit siya at huminga ng malalim. Pagtapos ay dumilat muli at binigyan ako mg mabigat na tingin. "Sana hindi mo maisipang umatras." Nangarag ang kanyang boses. "I'm very sorry kung madadamay at maaabala kita pero yung anak ko kasi. . ." Naiyak siya ng tuluyan.
"Hush." Niyakap ko siya. Napapikit rin ako. Doon ko binigay ang aking desisyon. "I won't let you down. Not this time."
Umiyak siya sa dibdib ko at niyakap ako pabalik.
Do'n nagsimula ang lahat. Alam kong iyon ang desisyon na nakaapekto sa buong pagkatao ko. Desisyong hindi ko na magagawang atrasan at talikuran.
Dumalas ang pananatili ko sa tabi ni Ram. Napagdesisyunan naming sa ibang bansa magpakasal para makaiwas sa iskandalo. Ngunit may iba pa siyang rason.
