-
Come back
-
I've been warned a lot of times. It was so stupid of me to ignore the signs. Masyado akong nagfocus sa mga bagay na ikasasaya ko. Not putting the consequences inside my mind. Na lahat ng saya ay may kapalit at may katumbas na takot at sakit. Now, I'm terribly scared. Pakiramdam ko ay nagkulang ako sa pagpapahalaga sa seguridad ng mga taong nararapat kong protektahan. I'm very disappointed on myself.
No one was informed about Kris' disappearance. My mother couldn't contact Morris. I was very worried for the child's safety. Wala na akong katiting na tiwala sa kapatid ko. I can't think on the positive side. The negativity seems to be embed on my mind. Naghire na ako ng mga private investigator at isang mahusay na agency na nagta-track ng mga tao. Morris had no criminal records but he isn't innocent. He had his own share of crimes but he was very good on cleaning his name. Money can turn justice upside-down. Doon niya kadalasang ginagamit ang authority at power. Sa maling paraan na akala niya'y tama. Kaya hindi ko maatim na tawagin siyang kapatid.
If he'd done something to Kris, I can't promise civility. Wala akong mapapala sa tamang batas kung kaya niya namang paikutin 'yon. If I have no other choice, I would be the law.
We're not yet sure na may kinalaman nga si Morris dito pero wala akong kilalang ibang tao na nakakaatim na gumawa ng ganitong kahayupan sa sarili niyang kadugo kundi siya. Mapatunayan ko lang na pinlano niya ang lahat ng 'to, I would never give him mercy.
"Calm down, angel." Alo ko kay Anne. Her whole body is shaking. I held her hands firmly but it didn't stop from shaking terribly. That fucking photo album scared the shit out of us. Punung-puno iyon ng natuyong dugo at nakatabon sa mga litrato ko.
Galing ang album sa isang nakabox at wrapped na regalo sa aming kasal. Nagkataong isa iyon sa mga unang nabuksan ni Anne. Walang nakalagay na pangalan kung kanino nanggaling pero mas lalo lang tumitining ang hinala ko na si Morris talaga ang gumawa nito. Who would've stole that photo album from our ancestral house in Italy? The only people who have access on that house are him, me and Mom. The guards and the maids couldn't even enter the basement unless they were assigned to clean the area,
Patuloy kong kinakalma si Anne dahil hindi tumitigil ang panginginig. Nilayo ko ang album at pinasya kong itatapon ko 'yon mamaya. I don't want my wife to see it again. Anne got really scared. Gusto kong paulanan ng suntok ang may kagagawan nito. Mabuti sana kung ako lang ang nakakita. But damn, my wife couldn't take it. Bakit kailangang gawin ang katarantaduhang 'to? Maliban sa pananakot, is this another warning?
Hindi ko 'to dapat balewalain. Anne is already involved. This is a serious matter. I'm sure she's dead worried. Hindi ko mapapalampas 'to. Pumikit ako sandali at napailing. I reached my phone and dialed a number. Hindi ko pa nga agad pinindot ang call dahil nag-alangan ako kung sasabihin ko kaagad kay Xandrei. At the end, tinawagan ko pa rin siya dahil naisip kong siya ang pinakamakatutulong sa akin. Parang kanina lang ay magkausap kami, ngayon ay kailangan na naman naming mag-usap ng nakatatandang kapatid ko tungkol naman sa ibang bagay.
"Hello?" Bungad niya.
Napabuntong hininga ako. "I have something to inform you. May nangyari ngayon-ngayon lang. . ." Kinwento ko sa kanya ang tungkol sa regalo. Habang ginagawa ko 'yon ay nasa bisig ko si Anne at humihigpit ang yakap niya sa akin. Sumubsob siyang lalo sa aking dibdib.
Napamura si Xandrei pagtapos kong magkwento. "That would be Morris. Walang ibang makagagawa niyan kundi siya. That fucking bastard will not stop until he brings you down. Sino pa ang makakagawa niyan sayo maliban sa kanya?"
