ANNE POV
"n-nasaan na tayo?"
"hindi ko alam."
"seryoso ka bang hindi mo alam?"
"kailan ba ako nagbiro?"
Napanga-nga na lang ako habang nakatingin sa kanya. Pagtapos non, tumingin din ako sa paligid. Nasa gitna kami ng malubak at maputik na daan. May mga malalaking puno at damo na ang makikita sa gilid ng daan. Hindi ko na nga din makita ang dulo ng daan na tinatahak namin. Maski ang daan na dinaanan namin kanina hindi ko na din maaninag.
"we're lost." he admitted.
"w-what are we going to do?"
He shrugged his shoulders. "wala na namang gas ang motor ko. Isa pa, hindi na tayo makakausad pa dahil masyadong maputik."
That only means one thing. We are stranded.
"a-anong dapat nating gawin? Maghihintay na lang tayo ng-"
"alanganin kung maghihintay lang tayo ng taong may malaking sasakyan at magpahatid sa main road. Paano kung serial killer sya? E di napahamak tayo lalo."
Nagtaasan ang mga balahibo ko sa sinabi nya kaya mabilis akong napatayo mula sa motor.
Wrong move. Naka-high heels ako at dahil malambot ang lupa, natapilok ako.
"oh my g-" umurong ang dila ko ng hagipin ni Cyfer ang bewang ko palapit sa kanya.
Dug.dug.dug.dug.dug.dug.dug.
Eto na naman ako. Yung puso ko parang malalaglag na naman.
Hindi. Mali ako.
Matagal na palang nalaglag ang puso ko kay Cyfer.
Ang hinihintay ko na lang ay ang pagsalo nya.
Our face were inch apart. I could feel his warm breath fanning my face.
"Mag-ingat ka. . ." he whispers.
Kailangan ko talagang mag-ingat.
Dahil kung di ko mapipigilan ang paghulog ng loob ko sa kanya, mababasag ang puso ko at ako ang masmasasaktan.
"s-sorry. . ."
"hindi ka na dapat nag-heels. . ." sinuyod nya ng tingin ang kabuuan ko. Namula tuloy ako ng todo. Nakasuot ako ng skirt three-inches above the knee at printed blouse.
"maganda nga yan at bagay sayo pero masasaktan ka kapag hinubad mo na yan sa paa mo."
