Alexandria Montecillo: The Defender

XXIV - Fire On Fire

       Maraming mga bagay sa mundo ang mahirap ipaliwanag, mga pangyayaring mahirap hanapan ng eksplenasyon. Ito ang mga bagay na minsan kailangan na lang sang-ayunan, sapagkat lagpas na sa ating pangunawa ang rason sa likod nito. Mga bagay na tatanggapin mo na lang agad sa takot na baka mawala ito sa harapan mo, at tuluyan ng ipagkait sa iyo ng mundo.

        Parang katulad ngayon...

       "Can... Can you come with me?" Napakurap-kurap ako ng mata nang marinig ang mahinang tanong ni kuya Yohan. Nakayuko pa siya at napakamot sa likuran ng ulo niya, pilit na iniiwas sa akin ang kanyang tingin.

       "It's okay if you–" Hindi na ako nagdalawang isip, agad ko na lang na pinutol ang pagsasalita niya upang sumagot. "Sasama ako, sasamahin kita sa Academy." Kung pwede lang sigurong mapatili na ngayon sa sobrang tuwa, kanina ko pa ginawa. Pero kalma lang muna Alexandria, baka magbago pa ang isip niya.. sayang.

       Napansin ko ang isang maliit na ngiti na lumandas sa labi niya, bago siya tumikhim at tumango na lang. Tumalikod na rin siya upang maglakad pababa kaya tuluyan na akong napangiti. Napakagat na lang din ako sa ibabang parte ng labi ko para hindi matawa.

        Hanggang sa makarating kami sa baba at sa labas ng sasakyan niya ay wala kaming imik pareho. Pinagbuksan niya rin ako ng pinto, pero hindi naman siya nagsalita kaya nagpasalamat na lang ako. Hindi ko siya masisisi kung bakit ang tahimik niya. Kung dati ay dahil alam kong ganyan lang talaga siya... Ngayon, alam kong dahil iyon sa pinagdadaanan niya.

       "Anong gagawin mo sa Academy, Kuya?" Halos pabulong kong tanong. Akala ko nga ay hindi na niya ito maririnig, pero sumagot pa rin siya.

       "I need to test something..." Tanging tugon niya at pinokus na lang ang tingin niya sa harapan ng daanan. Tumango nalang din ako at bumaling na lang sa labas ng bintana.

       Lunes ngayon, at katulad ng napag-usapan ay sa Miyerkules kami ng gabi aalis patungo sa Central. Papasok dapat kami pero ayon kay Mommy ay huwag na lang, kaya naman nagbabad na lang ako sa training buong umaga. Pagkatapos ay nagpahinga ako saglit sa kwarto ko. Bumaba ako para sana magbasa sa library, kaso ay nakasalubong ko si Kuya Yohan.

       Nang maglandas ang tingin namin sa isa't isa kanina ay walang mapaglagyan ang kaba ko, natatakot pa rin talaga akong magpakita sa kanya dahil baka may kung ano nanaman ang matrigger sa loob niya. Handa naman akong gamitin Ability ko sa kanya kapag may maling nangyari, pero mabigat pa rin sa loob ko ang gawin iyon kaya umiiwas na lang ako. Kaya naman laking gulat ko kanina nang sa halip na magalit ay tinawag pa niya ang pangalan ko.

       "Alexandria..." Hindi ko alam kung tumigil ba ang pag-ikot ng mundo kanina dahil sa sobrang saya ko, o dahil sa takot. Maaari rin sigurong pareho.

       "Can you accompany me to the Academy?" Iyan ang mga salitang dahan-dahang nagpalingon sa akin sa kapatid ko. Nang magkasalubong kasi kami ay para akong batang nakakita ng multo, mabilis na tumalikod at handa ng tumakbo.

       Noong una ay tanging pagtulala ang nagawa ko, hindi ko magawang sumagot. Napapa-isip ako ngunit ayaw ko ring palampasin ang pagkakataon na sa wakas ay kinakausap na ako ng isang Kuya na miss na miss ko na.

       May mga bagay na minsan lang ibigay ng pagkakataon, kaya kapag nariyan na sa harapan mo... Hindi ba dapat ay mabilis mo ng niyayakap?

       Pwede man itong magkaroon ng consequences, dapat na lang akong maging handa... Ang mahalaga, may isang oportunidad akong hindi pinalampas.

       Desisyon kasi ni Mommy na huwag muna kaming papasukin sa Academy, hindi lang dahil pupunta kami ng Central kung hindi ay dahil na rin sa kalagayan ni kuya Yohan. Mas gusto niyang nasa mansion lang ito at nagpapahinga, sa takot na may hindi nanaman magandang mangyari sa kanya. Sigurado akong mapapagalitan ako dahil imbes na sawayin si Kuya ay ito ako, sinamahan pa siya. Pero ayos lang, tatanggapin ko na lang iyon kesa naman hayaan ang kapatid kong umalis mag-isa.