Bullets Of Pain [Serano Duology #1]

Chapter 9

Chapter 9

Try

At iyon ang araw na iniiwan niya ako. I even beg him to stay but he choose to walk away. For a weeks, I flooded him a text messages, baka kasi pwede pa. Baka pwede pa namin subukan ulit. Baka nagpadalos-dalos lang siya sa deisisyon niya. Pero wala akong narereive na reply sakaniya. Hindi rin siya sumasagot sa mga tawag ko. Wala. Wala akong naging balita sakaniya, maliban nalang nung araw na nakatambay kami ni JK sa parke na malapit sa amin, kumakain ng kikiam at fish ball.

"Hello ma," sagot niya sa cellphone niya tiyaka huminto muna sa pagkain.

Hindi siya umalis sa tabi ko nang sinagot niya ang tawag ni tita. Kagaya nang hindi niya pag-alis sa tabi ko simula nung iniwan ako ni Charles. Lagi siyang pumupunta sa bahay, may dala-dalang pagkain na paborito ko o kaya ay dadalhin niya ang ps4 niya't sa bahay kami maglalaro. Hindi ko alam kung gaano kalungkot ang buhay ko ngayon kung hindi dahil sakaniya. He never failed to make me happy, lagi niya akong pinapatawa. Kinukurot niya ang pisngi ko sa t'wing nakasimangot ako para lang ngumiti ako. He is indeed my best friend.

"What? What happened?" Gulat na tanong niya sa mama niya, napakunot ang noo ko sa reaksiyon niya. Magkahalong gulat at pag-alala.

"Okay, okay" sabi niya bago binaba ang tawag. Humarap siya sa akin na kita ko ang kalungkutan sa mga mata niya.

"Hatid na kita pauwi?" He ask, he even smile but I know that's not a real smile tho.

"Ahm. What happened?" Nagdadalawang isip na tanong ko, ayokong maghimasok but he seems concern and shock.

"Setiel passed away," seryosong sabi niya sa akin.

"Huh?! What? What happened?" He shrug his shoulder.

"I don't know, even my parents don't know about it yet," he said. Napatango ako.

Tahimik kaming naglakad pabalik sa bahay namin. Hindi pa ako tuluyang nakakaupo nung tinext ko si Charles because of what I heard.

Me:

I heard what happened. Condolence. You okay? I'm always here for you! Call me if you need me.

I sigh. Asa naman akong papansinin niya ako? Wala na nga yata siyang pake sa akin. Hindi ko maintindihan kung bakit niya ako iniwan at kung bakit sinasabi niya na para sa akin din ang ginawa niya. Kung para sa akin yung ginawa niya, bakit ako nasasaktan?

I never heard on JK about the reason but it was news on a National TV because it was happened on a mall.

Wala akong narinig na kahit anong salita galing kay Charles. Wala rin akong natanggap kahit na tuldok na mensahe lang galing sakaniya. Ito na siguro ang pagkakataon para tanggapin ko na.

I am now accepting the fact that he is no longer mine, that we just met but not destined to each other. Being a fool for a month is not healthy anymore.

Naramdaman ko ang halik niyang punong-puno nang pagmamahal. Sa bawat galaw ng labi niya na siya sa aking bumubuhay. Sa ilalim ng buwan, sa gitna ng ulan, ito ang muli naming paghahalikan pagkatapos ng ilang taon.

Pinagdikit niya ang ulo naming dalawa habang pareho naming hinahabol ang aming mga hininga. Nakatitig ako sa kaniyang mga mata na punong-puno ng pagmamahal, pagmamakaawa at sinseridad.

"Let's go, I'll drive you home. You might catch a cold," he said.

Hinawakan niya ang kamay ko, sabay kaming naglakad papunta kung saan naka park ang kotse niya. Sa nakalipas na araw, hinayaan ko ang utak at galit ko sakaniya ang mangibabaw pero sa pagkakataong ito, kung saan bumalik ang lahat ng ala-ala. Pinabayaan kong magdesisyon ang puso ko.