Picture of You (season 1 and 2) (FIN)

CHAPTER 14: Na-miss lang kita

CHAPTER 14

"Na-miss lang kita"

Simula noong nagpagupit si Lady ay hindi ko na ulit nakita si Lena. Nakakamiss ang kakulitan niya. Nakakamiss haplusin ang mahaba niyang buhok. Kumakain kaya siya ng marami? Ang balita ko homeschooling nanaman siya.

Hindi ko naman siya matawagan dahil hindi ko alam ang sasabihin ko.

"Sabihin ko kayang magpagupit din siya?"

"Sino?" Tanong ni Aireen saakin. Nag-aaral siya para sa exam namin bukas pero nagawa pa niyang marinig yung sinasabi kong hindi rin naman niya maiintindihan. "You're spacing out a lot, Aldrin. Hindi ka rin nag-aaral. Hindi ka na rin pinupuntahan ni Lady sa room. Nag-away ba kayo?" Paano niya ako pupuntahan? Hindi naman siya yung laging pumupunta sa klase. Ang Lady ngayon, gustong siya ang pinupuntahan pagkatapos ng klase niya.

"Alam mo kung hindi ka mag-aaral umuwi ka nalang para matulog na. Hindi rin naman kayo magkikita ni Lady ngayon, hindi ba?"

"Bakit? Nakita mo ba siya?"

"Nakita siya ni Jolo kanina. May group study yata sila sa kaklase niya. Hindi ba niya nasabi saiyo? Nag-aaway ba talaga kayo?"

"Bakit hindi mo naman sinabi kaagad? Naghihintay pala ako sa wala."

"Akala ko kasi alam mo. Sige umuwi ka na. Hihintayin ko pa kasi si Jolo." Nginitian pa niya ako pagkasabi niya nun kaya sinunod ko nalang siya. Wala rin naman akong ganang mag-aral sa library. Napakatahimik.

Napapaisip tuloy ako ngayon habang naglalakad kung tatawagan ko ba si Lena o hindi. Kung tatawagan ko nga siya ano namang rason? Anong sasabihin ko? Pumasok ka na! Ikaw ang gusto kong makasama? Aish!

"Aldrin!" Ano ba naman yan! Pati ba naman sa guni-guni ko ay maririnig ko pa ang boses niya. Patawa ka talaga kahit kailan. "Aldrin!" Ngayon naman ay nakikita ko na siya. Nababaliw yata ako. Umuling-iling pa ako para mabura ang imahe sa harapan ko. "Engot ka talaga kahit kailan! Hindi mo ba ako papansinin?" Napatigil ako sa paglalakad dahil sobrang lapit na niya. Naamoy ko pa yung pabango niya ngayon.

"Grabe talaga ang imagination ko. Ang tindi pati amoy niya naamoy ko pa."

"Imagination?"

"Oo kinakausap ko ngayon yung Lena na wala naman sa harap---" Sa isang iglap ay nakaramdam nalang ako ng isang napakasakit na sampal.

"Ayan imagination pa rin ba ako? I missed you." Pagkatapos niya iyong sabihin ay bigla niya akong niyakap nang mahigpit. "Sobrang namiss kita. Hindi mo ba ako namiss?" Gusto kong sabihin sakanya na namiss ko rin siya at lagi ko siyang iniisip pero hindi ko magawa. Pero kahit ganoon ay niyakap ko pa rin siya at hinaplos ang buhok niya. Nandito siya. Pinuntahan niya ako katulad ng lagi niyang ginagawa.

"Magpagupit ka na rin kasi." Hindi ko pa rin siya pinapakawalan dahil natatakot ako nabaka mamaya ay maglikot nanaman siya at biglang hindi ko nanaman na siya makasama. Ayaw ko na nun. Ayaw ko siyang bitiwan.

"Ayaw. Hindi ako magpapagupit." Mas naramdaman ko pa ang paghigpit ng yakap niya saakin ngayon. "You used to avoid me. Hindi mo ako masyadong pinapansin hindi katulad sa kapatid kong si Lady. Siya lagi ang bida sa'yo." Napapakamot nalang ako ng ulo ko dahil sa mga sinasabi niya. Hindi ko pa masyadong natatandaan ang lahat pero alam kong kay Lady ako laging sumasama noon. "Pero isang beses bigla mo nalang akong nilapitan at sinabihan na ang ganda ng buhok ko. Tingin ko ay nilapitan mo ako dahil alam mong ayaw saakin ng mga magulang ko." Kumalas siya ng yakap saakin at hinawakan ang dalawa kong kamay. "Bawal sa pamilya namin ang kambal. Ayaw nila sa kung sino man ang pangalawang lumabas at ako iyon. Sa paningin nila, isa lamang akong anino ni Lady na kung hindi na kailangan ay isinasantabi nalang."