Chapter 12

585 16 1
                                    

Chapter 12

I was standing there, crying. My body continously shaking because of unexpected events. Iniwan akong nakatayo sa gilid ng kalsada ni Mark.

Narating ko ang bungad ng village at nakita ang taxi na kinontact ko para ihatid ako sa bahay.

Nanginginig akong binuksan ang pinto ng sasakyan at pumasok sa loob. Wala nang ibang pumapasok sa isip ko kung hindi makauwi sa bahay. After what happened, I can't even think normally—thinking that it will happened again.

Nakayuko lang akong nakaupo sa gilid ng bintana ng taxi. Hindi ko alam kung anong hitsura ko, I'm so wasted and thinking about Mark.

"Kung 'yan ang gusto mo, lalayo ako. Wala nang mangungulit sa'yo. Wala nang manggugulo sa'yo."

Mark's voice still echoing on my head. Mas lalo lang nadadagdagan ang bigat ng dibdib ko habang naaalala ko yung mukha niya habang sinasabi kong layuan niya na 'ko.

"From now on, you will be free."

My tears dripping down on my eyes, I sobbed like a child while trying to control my tears.

"Ma'am, are you okay?" I looked at the taxi driver while his eyes is full of confusion, clueless.

I wipe away my tears, trying to composed myself.

I nodded.

Bumalik na siya sa pagda-drive at hindi na nagtanong pa. He knows the location of my house since I texted it to him before he arrived.

Matapos kong iabot ang bayad, agad akong lumabas ng sasakyan at inayos yung sarili ko. Hindi ako pwedeng makita ni mom sa ganitong sitwasyon. Paniguradong magre-react siya kapag nalaman niya kung anong nangyari sa'kin.

I get my things back from the snatchers, even my necklace. Tama bang pinagtabuyan ko siya matapos niya 'kong tulungan? Tama ba yung ginawa ko kay Mark?

I'm holding an eco bag with delicacies inside. I wipe away my tears when I reached the gate, tahimik akong naglakad papasok ng bahay and there, I saw my mom sitting on the sofa, facing her laptop. I gave her a fakes smile as she looked at me in the eyes.

"Bakit ginabi ka na?" she asked me. "Kanina pa kita hinihintay. Natapos ko na tuloy yung isang episode." Tumawa siya matapos sabihin 'yon.

Walang kibo akong tumingin sa kanya.

"Kamusta yung pagpunta mo kila Mark? Nag-enjoy ka ba?"

As much as I tried not to cried in front of her, the more I can't hide my tears. Her eyes now full of confusion on what's going on, she slowly touch my face.

"Anak, ayos ka lang ba? Umiiyak ka ba?" I hugged her tight, she slowly tap my back to make me calm.

Paunti-unting nababawasan ang bigat na nararamdaman ko sa dibdib habang yakap ko si mom.

"Why? What happened?"

I looked at her in the eyes.

"W-Wala lang p-po, na-miss ko lang kayo."

Nabalot ng pagtataka yung mga mata niya habang nakatingin sa'kin. Hindi ko sinabi yung nangyari sa'kin kanina, yung about sa snatchers na muntikan na 'kong mapatay kung hindi lang dumating si Mark.

Ayokong bigyan sila ng pag-aalala at paniguradong kapag nalaman nila 'yon, hindi na nila 'ko papayagan na pumunta kung saan nang mag-isa. They will hired someone para bantayan ako kahit saan ako magpunta, bagay na ayokong mangyari.

"Are you sure?" tanong niya, nag-aalala parin sa'kin. "E, bakit ka umiiyak?"

"Ako? Umiiyak? No. Napuwing lang po ako," pagkatapos ay umarte akong okay, ngumiti pa.

Prank Gone Wrong (Contract Series #1) (COMPLETED)Where stories live. Discover now