SERA

Bölüm. 35. Sahil.

Gülümseyip göz kırpmıştım.  Yanıma gelerek ellerini sıraya koydu.

"Ne yapıyorsun.?"

"Motive olmam lazım. Ders anlatmam için."

Sınıf bizi izlerken, Poyraz yanaımdan öptüğünde, sesini sadece benim duyabileceğim bir şekilde.

" Bu kadar öpücükle motivasyonum artmış değil ama idare edeceğiz artık."

"Poyraz sınıf bize bakıyor."

Yüzüme doğru öksürerek, yanımdaki sıraya oturdu.

"Başlayalım mı?".

Herkes kafasını onaylayarak salladığında, bana göz kırparak ellerini birleştirdi.

"Hayatınızla ilgili birer kompozisyon istemememin nedeni, sizinle ilgili daha fazla bilgi edinmem ve sizi daha iyi tanımak istiyorum. Girdiğim sınıflarda ki arkadaşlarınıza da bu kompozisyondan yazdırıp onları daha yakından tanımış, bu şekilde ailelerle ilgili bütün problemlerini öğrenmiş olurum."

Buket."Hocam ailelerimizle ilgili problemler neden sizi ilgilendirsin ki."

Poyraz.."Aranızda iyi olmayan veya kendini ifade edemeyen bir çok arkadaşınız var, bir çözüm diyelim."

Oturduğu sıradan kalkıp masasına  çantasından bir kaç kitap çıkardı. Aynı kitaptan bizimde çıkarmamızı, esas konumuza dönmemezi söylemişti. Herkes kitaplarını açıyor, ben ise etrafıma bakıyordum. Dersi dikkatlice dinlediğimi söyleyemeyecem. Onu izlemekten derse odaklanamadığım doğrudur...Dersler bittikten sonra, koşarak beni bekleyen arabaya bindim.

"Sevgilim nereye gitmek istersin?."

Şoför koltuğunda Poyraz'ı görmeyi beklemiyordum. Üstelik korumalar da ben arabaya biner binmez, diğer arabaya binip uzaklaştılar.

"Ben;"diye bilmiştim sadece.

"Biraz zaman geçirsek ne dersin."

"Olmaz Poyraz."

"Neden bizi engelleyen birşey söyle hemen ."

Poyraz'la başbaşa kalma fikri beni delirtiyor, kalp ritmimin hızlı bir şekilde atmasından, kalp krizi geçirebilirim .Bide bu durumu Poyraz'a belli etmemek içinde mücadelem var.

"Havamda değilim, başka zaman çıksak."

Bahaneye bak havamda değilim. Başka birşeyler türetemedim. İnandırıcı olmuştur umarım.

"Sevgilim tamam ısrar etmeyeceğim .Çiçekler nerede?"

" Ne çiçeği?"

"Aşkım hani sırandaki çiçek."

"Eyvah ben onu unuttum!"

Ah Sera nasıl yaparsın bunu. Biraz yol gitmiştik. Okuldan çok fazla uzaklaşmamıştık henüz. Poyraz hızlı bir u dönüşü yapıp  okulun önünde arabayı durdurdu.. Arabadan inip okula hızlı adımlarla giderek, çiçekleri getirdi. Arabanın arka kapısını açıp benim inmem için başımda bekliyordu. İlk önce ne yapıcam diye düşünürken, göz işareti ile ön koltuğu gösterdi.
Poyraz'layken tamamen akıl sağlığımı kaybediyor olmalıyım. Neden geçmedimki ön koltuğa.

"Tamam sakin ol, bu kadar sinirlenme."

"Sinirli değilim Sera.!"

Öne geçip oturduğumda, Poyraz dizlerimin üstüne çiçeği koyarak şoför koltuğuna geçti.Allahtan sinirli değildi.Sakin haline şu an çok ihtiyacım var.

"Abarttın."

"Hayır  kesinlikle abartmadım. Sana değer veriyorum, sendende aynı şekilde beklentim var."