A gangster's love

Chapter 20

Hope's POV

I sighed for the nth time while looking  outside the window.

Boring.

Nakakairita makinig sa teacher sa harap.

Tapos ang init init pa. Tsk.

I yawned.

Then I noticed na biglang tumahimik.

Taka akong tumingin sa paligid at napataas ang kilay nang makitang nakatingin silang lahat sakin.

Mas lalong kumunot ang noo ko nang hindi sila magiwas ng tingin.

"What is it?" I asked.

Then I looked at Karen.

She didn't speak, instead ay ininguso nya ang harap.

I rolled my eyes pero tumingin na din sa harap pero agad akong napatayo nang makita ang nakaflash sa powerpoint ng teacher namin.

Naakuyom ako ng kamao at napatingin sa teacher pero umiling lang ito na mukhang naguguluhan din.

The words flashed on the screen says

'I got him'

At sapat na yon para maintindihan ng lahat dito maliban sa walang kwentang teacher ang gusto nitong ipahayag.

Walang imik akong tumayo at lumapit sa laptop ng teacher.

Sinabi nyang hindi nya daw matanggal ang slide kahit anong gawin nya kaya naman napairap nalang ako.

Malamang dahil nahack ang laptop nya.

I turned off the projector at tanging ako nalang ang nakakakita sa mensahe galing sa laptop.

I typed in something until the words turn into numbers.

I jot it down on a piece of paper at saka ito ibinato kay Karen.

"1 minute" I said at tumango naman sya.

I stood up and stretched. Mukhang hindi magiging boring ang araw nato.

Nang tumango si Karen ay agad akong lumapit sa kanya. She gave me the piece of paper.

Matapos ko iyong basahin ay agad ko iyong sinunog.

Then I went outside.

"I'm not feeling well ma'am. I'll turn in my medical cert tommorow" sabi ko ng hindi lumilingon.

As I walked out of the school ay hindi ko maiwasang mapangisi.

------

Cliff's POV

"Bro, tara bar mamaya!" sabi ni Fier.

I nodded.

Kailangan ko ding alisin sa systema ko ang Hope na yon.

Hindi ko maintindihan kung bakit lately ay nagkakaroon na ako ng pakealam sa babaeng yon.

Tsk.

I need to stop caring.

That girl will only bring bad luck. Simula nang dumating sya sa buhay ko ay puro kamalasan nalang ang nangyayari sa akin.

Napabuntong hininga ako.

I can't fvcking understand myself anymore.

Finally, the bell rang telling us that school's over.

Everyone of my classmates sighed on relief.

Sino ba naman ang hindi masisiyahan na matapos ang araw nato diba? Our teachers are boring.

Wala kaming naiintindihan sa kanila dahil kulang nalang halikan nila ang blackboard kapag nagtuturo.