Anonymous (18+)

The second assignment

Na de zoveelste keer wakker te worden midden in de nacht ga ik mijn bed uit. Mijn dromen worden geteisterd door de anonieme man met het Venetiaanse masker. Het maakt niet uit wat ik doe, ik krijg hem niet meer uit mijn hoofd. Zijn laatste woorden voordat hij me alleen liet op de dansvloer blijft hij tegen me zeggen in mijn droom. Ik heb werkelijk geen benul wat het betekent en ik ben vastbesloten dat ik het hem ga vragen als ik hem nog een keer zie. Misschien was dit eenmalig en zal ik geen cremekleurige envelop meer krijgen. Dit boezemt me angst in, want ik merk dat ik naar hem verlang. Ik wil niet dat het eenmalig is, ik wil meer van hem horen, zien en weten. Het is angstaanjagend hoeveel emoties en verlangen die man teweegbrengt. Het is lang geleden dat ik zo'n drang heb gehad naar mannelijke aandacht, mannelijke aanrakingen. Ik zie het al helemaal voor me hoe hij me langzaam uitkleedt. Hoe zijn handen over mijn lichaam heen glijden en mijn bh losmaken. Hoe zijn handen over mijn rug naar mijn billen glijden. Hoe hij zachtjes in mijn billen knijpt met zijn sterke handen. Hoe zijn mond... Ik weet niet hoe zijn mond eruit ziet. De heerlijke gedachte wordt onderbroken omdat ik niet weet hoe zijn mond eruit ziet. Ik ben vastberaden, ik moet hem weer zien. Als ik geen uitnodiging meer krijg, dan ga ik hem zelf opzoeken. Ik moet weten wie deze mysterieuze man is!

Aangezien slapen geen optie meer is, ga ik vroeg naar mijn werk. Als ik naar buiten stap zie ik een cremekleurige envelop met mijn naam op de deurmat liggen. Dit tovert gelijk een glimlach op mijn gezicht en ik raap hem op. Als ik de envelop omdraai zie ik dat het met hetzelfde lakstempel met het Venetiaanse masker is dichtgemaakt. Gretig maak ik de envelop open en ik lees direct wat er op het kaartje staat.

Vanavond om 23.00 in the Club. Draag een zwarte top met ontblote buik, een korte witte broek en je zwarte pumps. Je lingerie van vanavond moet een paarse kleur zijn en uitdagend zijn maar niet té uitdagend. Laat je haar loshangen en doe geen sieraden om.

Afzender; Anoniem.

The Club is de meest ordinaire strippersclub in New York. Ongemakkelijk lees ik het briefje nogmaals en ik weet niet of dit wel iets is wat ik wil doen. Daarnaast heb ik nog geeneens paarse lingerie. Het maakt niet uit hoeveel vóórs en tegens ik kan vinden, ik weet dat ik het toch wel zal doen. De spanning en het weerzien van de anonieme man maken me zo nieuwsgierig dat ik toch wel zal gaan.

Als ik binnenkom op mijn werk is het stil. Ik geniet altijd van de stilte buiten de kantooruren om. Er is dan niemand op het kantoor en ik kan mijn eigen gang gaan. Ik kan heel wat werk verzetten voordat ik geluid om me heen hoor.

Yvette komt binnen met een stralende glimlach. 'Goedemorgen Sara. Wat was dat nou gisteren met die cremekleurige envelop?'

Heel even moet ik nadenken voordat ik besluit om het haar niet te vertellen. 'Het was een order voor een hoge pief.'

Yvette kijkt me aan en lijkt te overwegen of ik de waarheid vertel, als ze zich omdraait en weer terugloopt naar haar bureau. In de deuropening draait ze zich om. 'Werkse vandaag.'

Ik knik haar toe. 'Jij ook.'

Tygo belt me in de loop van de middag op om te vragen hoe het gaat met de order die ik gisteren heb aangenomen. 'Jij bent zo wijs geweest om tegen de mannen van Nike te zeggen dat ik blijkbaar elk moment van de dag voor ze opensta om hen te woord te staan. Dat houdt dus in dat ik weinig werk heb kunnen verrichten gisteren omdat zij, toevallig, binnen kwamen vallen. Ik ben nu bezig met de eerste analyse.' Ik luister naar wat Tygo zegt. 'Ja, dat klopt. Hoe weet jij dat ik om 20.00 naar huis ben gegaan?'

Ik begin te lachen om wat Tygo zegt. Ik lach niet omdat ik het grappig vind, maar ik lach omdat dit te absurd voor woorden is. 'Sinds wanneer word ik hier in de gaten gehouden? Ik heb ook nog een eigen leven en ik kan niet altijd alleen maar op mijn werk zijn. Ik ga nu ophangen, ik heb nog genoeg werk te doen. Tot later Tygo.'