LYFNR BOOK 2 - THE REASON IS YOU (KathNiel)

Chapter 7 -

I dedicated this story to AnneTrishaBustamante!!!

Ahem...this is my very first time to write something sensual!! I need your feedbacks mga kaadik!! I love you all!!

Chapter 7

DANIEL’S POV

We need to travel 50 minutes to reach the vacation house na iniregalo ng Lolo Antn ko sa amin ni Kath sa Amanpulo Palawan. Nakasandal si Kath sa balikat ko habang magkahawak kamay kaming nasa eroplano.

“Are you tired?” tanong ko sa kanya.

“No…..”  sabi niya.

“Parang natahimik ka” sabi ko.

“Hmm….naiisip ko lang yung mga pinagdaanan natin together tapos ngayon we’re married na. I am very happy” sabi niya. I kissed her on her head.

Tumingala siya and our eyes met.

“Wala ng mas sasaya pa sa akin Mrs. Padilla. No words can express what I really feel now” sabi ko and I kissed her.

I know she’s tired. Halos hindi na nakaupo ang misis ko kanina. Lahat na lang yata ay gusto siyang isayaw, tsk tsk…wala pa ring pagbabago. Marami pa ring nagmamahal sa Kamahalan ko.

“Take a sleep….gigisingin na lang kita pag nakarating na tayo” sabi ko sa kanya at naramdaman kong nakatulog na siya.

Napakapeaceful na ng utak ko dahil alam kong wala ng makakadamoves sa taong mahal ko. Alam mong yung feeling na assured ka na that no one can take her away from you, at hindi na niya mauulit na iwan ako gaya nung ginawa niya sa gabi ng prom night ko. Subukan niya lang na iwan ako at magwawala ako.

Natatawa ako sa tuwing naalala ko ang lahat ng sinabi ko noon. “Hindi ko magugustuhan ang babaeng to dahil wala siyang kasing arte pero akalain mong siya pala ang babaeng pipiliin kong makasama habang buhay?”…napakahiwaga ng pag-ibig. Masasabi kong nothing has change talaga…bukod sa mahal na mahal ko pa rin siya…until now kasi hindi ko pa rin maisip kung bakit mahal na mahal ko siya.

After 50 minutes ay narating na namin ang lugar. Mahina kong hinaplos ang mukha ni Kathryn. “Hon, we’re here.” Sabi ko at nagmulat na siya. Ng tuluyan ng makalapag ang eroplano ay tumayo na kaming dalawa. Tinulungan kami ng dalawang crew na makababa at pagkatapos non ay umalis na rin sila. Babalik ang plane sa ika-23 ng December.

Aaktong huhubarin ni Kath ang high heels niya dahil lumulubog siya sa whitesand ng buhatin ko siya. “You don’t have to do that Kamahalan” sabi ko at ngumiti ako sa kanya.

Binuhat ko siya hanggang marating ang kwarto namin. We both looked at each other and smiled.