Hearts Unlocked

33 - Catching Pains

Chapter 33

Catching Pains

I never felt this good. So positive, so joyful, so in love. Scratch that, what’s up is now down.

RT: I still remember how we started talking, I trusted you with things I would of never trusted anyone else with, and then you left.

Another a round of applause for another awesome show. Come on, take a bow! #AbaMatinde

it's killing me to see you go after all this time… And I can’t breathe… Feelin' like I just lost a friend.

Sometimes I wish I could read your mind to find out how you feel about me – if it’s another lie. <//3

Explain and I’ll understand… That’s how much I love you… #DontLetItFade -__-

Crazy or in love – I’ll hear you out but hear me cry out first. #LadiesFirst :P

GRRRRR!!! #StabInTheBox #MagicPaMore :P

Eight tweets, all favorited by my best friend, eight replies, and twenty tweets from her too. May mga shinare pa siya sa timeline ko, ang lupit lang talaga ni bes. Wagas maka-comfort. Award winning na best friend talaga siya. Kapag may load ang broadband niya, nasa kanya ang korona ng social networking sites. Tss, nag-load pa talaga siya. Dapat ine-enjoy niya ang Bora ngayon e.

Biglang bumukas nang bahagya ang pinto ng kwarto ko, “Ma?”

Pumasok si mama at naupo sa gilid ng kama ko, “Nakatulog ka agad. Naabutan ko pang nangingislap ‘yung pilikmata mo. Ganoon din ang pisngi mo, binabaha. Buti na lang wala sa bibig mo.” Nagawa pa talagang mag-joke ni mama.

“The who?” tanong ni mama. Kasunod non ay sakto namang paglabas ng picture ni Nick sa phone ko. Kanina pa siya tumatawag, hindi ko alam kung dapat ko bang sagutin or not. “Hindi mo ba sasagutin ‘yan, nak?”

Iniwas ko lang ang tingin ko sa phone ko at tinitigan ang kisame. Pilit kong dinidilat ang mga mata ko para pigilan ito pero kusa na lamang silang gumapang sa aking pisngi.

“Kung anuman ‘yan, maiging mapag-usapan niyo ‘yan. Ang problema, hindi dapat pinapatagal.” Batid ko namang may ideya na si mama sa kung ano ang problema naming dalawa. Nakakanood naman sila ng news kapag wala ako sa bahay. “Sigurado akong may dahilan naman si Dominick. Let him explain. Malay mo, nak, peke lang pala ‘yun at world surprise ang pagkakapalit ng bride sa mismong wedding day?”

Ang creative naman mag-isip ng mama ko. Napangiti tuloy ako. “Thanks, ma.”

“O siya, lalabas na muna ako, ayusin niyo na ‘yan. Balikan na lang kita kapag nakangiti ka na ha? ‘Di ko ma-keribells ang lungkot mo, nak. Nadudungisan ang beauty natin.” nangiti naman ako sa sinabi ni mama. Tumango ako at lumabas naman siya.

Matamlay kong kinuha ang aking headset sa study table at tsaka ikinabit ito sa magkabilang tenga ko.

Isang “Hello?” lang niya at parang napawi agad ang uhaw ko. Ilang araw ko na bang hindi narinig ang tinig mo? Ilang araw mo na ba akong pinagtataguan ng mga lihim?

“Uhm.” wala naman akong maisip na sabihin kung hindi iyon.

“I’m sorry, luv.” Love? Mahal mo pa ba ako? Ikakasal ka na, garden wedding pa. Sabi mo beach wedding tayo, bitch pala ang nasa isip mo. “I’m sorry.”