Living with the Beast ✔

Kabanata 34. LWTB

Umuulan ng nyebe habang binabagtas ni Sebastian ang madulas na daan. Hirap na sa pag takbo ang kanyang itim na kabayo dahil sa makakapal na ang mga yelo na natatapakan nito. Nakalagpas din ito sa kagubatan at ngayo'y binabagtas ang naging yelo na karagatan.

Madulas man ay sinikap ng binatang umabante parin kahit na ang kanyang kabayo ay umaatras na sa pagod. Dahil sa masamang panahon na dulot ng matinding pag ulan ng yelo ay ayaw ng umabante ni Thydus ang kanyang kabayo. Pinilit padin ni Sebastian ito at pinagpapalo para umabante. Muling umabante ang kabayo at nagwawala na ito ng biglang mag crack ang yelo.

Kaagad na binilisan ni Sebastian dahil papalapit na sakanila ang guhit na dahilan ng pag crack ng yelo.

"Heyaaa!" Pagdiyak nito sa kanyang kabayo ng biglang mawalan ng balanse si Thydus na kinasanhi ng pagkahulog ng binata sa yelo. Bigla namang napatakbo ng mabilis ang kanyang kabayo at sa hindi inaasahan ay kinain mismo ang katawan ni Sebastian ng tubig dagat ng biglang masira ang yelo.

Halos mainom niya ang tubig at nanlabo ang kanyang mga mata. Naghalo ang dugo sa tubig na nagmula sa kanyang ulo sanhi ng pagkabagok nito sa matigas na yelo. Ngunit isang babae ang papunta sa kanyang kinalalagyan. Malabo ang mga mata ni Sebastian ng may babaeng magligtas sakanya habang pababa na ito sa tubig at kinakain na ng dagat.

Mukha ng babae ang kanyang nasilayan bago mawalan ng malay. Isang sirena ang tumulong ditong maiahon siyang muli upang makahinga. Dinala ng dalaga ang prinsipe sa kanilang lugar sa taas ng tubig.
Walang malay si Sebastian ng maiahon siya nito.

..........

Sebastian :

Masakit ang aking ulo ng magkamalay ako. Hindi ko alam kung nasaan ako pero alam kong nasa ibang lugar ako napadpad. Nag-angat ako ng upo ng biglang sumagi saking isipan si Laarni. Naalala kong nawalan pala ng balanse ang aking kabayo dahilan para bumagsak ako at tumama ang aking ulo sa matigas na bato. Tatayo pa sana ako ng bigla namang bumigay ito at kinain ako ng buong karagatan. Nanlalabo na ang aking mga mata kasabay ng paghalo ng aking dugo sa tubig.

Damn my head hurts so bad. Daing ko padin ito hanggang magkamalay ako. And where the hell am I? Inilibot ko ang aking paningin at nakumpirma kong nasa isa akong tagong isla. Kaagad namang nag hilom ang aking sugat dahil isa akong bampira ngunit ramdam ko padin ang pananakit sa loob ng aking ulo.

Kinapa ko ang lupa. Pag angat ng aking kamay ay puting buhangin ang aking nakita. "What the fuck?" Of course napamura ako dahil hindi ko alam ang lugar na to and all of the sudden I'm out of nowhere.

I smell something. It's not human nor vampire either. Someone's coming behind me. Nanlisik ang aking mga mata dahil hindi ko sigurado kung ano ang nilalang na yon. I saw something. It's a big fish. Nanlaki ang aking mata sa pagkagulat ng makumpirmang sirena ito.

"Nagambala ko ba ang iyong pag tulog?" She have a lovely voice. Napakunot ang aking noo. Who is she? All of my life I've never seen a creation like her. Sinikap niyang mapalapit pa saakin at ngayo'y magkalapit ang aming mga mukha.

"Mahal na Prinsipe ako si Damara ang nag ligtas ng inyong buhay. Kinalulugod ko pong makilala ang isang maharlikang tulad niyo." Nakangiti siya sakin.

"Where am I? I need to go." I don't have time right now. My Queen, I paused when Laarni came out to my mind. Hindi na ako nag sayang ng panahon.

"Nasa gitna tayo ng karagatan." She said.

"Then help me I need to go."