Buntis Ako... Sino ang Ina??!!!

Chapter 32: RIP Aubrey

@bianca hello sa lamat sa pag read ng story ko ^^ GB! And BTW magkaapelyido tayo!

Gab's POV:

Tumakbo siya palayo sa akin, sinundan ko lang siya ng tingin at papunta siya sa kwarto namin. Nakita ko siya dun nang umiiyak.

"Bakit ba? What happened?"

"Sorry Gab, sorry talaga, dapat di na lang ako nagprisinta eh.", sobrang iyak pa din siya.

"Shh... kahit anong kalokohan ang gawin mo, ayos lang noh, ano ka ba?"

"Pinaalis kasi ako dun ni mommy, kasi gusto niya lang ako paalisin, ayaw niya sa akin."

Naiintindihan ko kung bakit ganito na lang siya umiiyak. The way I can see their relationship makikita mo na gusto siya ni mommy at ramdam yun ni Emarie, I'm sure na kaya siya ganito eh dahil nag fail siya sa harap ni mommy, pero hindi dapat niya pinaramdam yun eh.

Pinatulog ko muna si Emarie saka ko tinawagan si mommy para pumunta dito.

"Bakit niyo naman siya ginanun?", pagpasok pa lang niya ng bahay.

"Ano'ng ginawa ko?"

"Umiyak siya ng umiyak."

"What? I-- I don't know, bakit?"

"Kasi daw pinaalis niyo daw siya dun, ma, alam mo namang madali siyang madepress, may sakit siya diba?"

"Kaya nga sinabi ko na ikaw ang nagpapatawag para macover that I just wanna get rid of her."

"See? Sana hinayaan niyo na lang siya."

"Ok, sorry Gab ok? Pero she did something wrong, yung presentation niya nga mali na eh, dinagdagan pa niya ng commercial something daw. Alam mo I like Emarie, she's nice girl, she's true to herself pero sumosobra na yung pagiging true niya, kahit sa public kahit sa media, kahit sa mga VIP umaasta siya na parang bata. Buti na lang talaga tinawagan ko agad si Aubrey kasi alam kong gagawin na naman ni Em yung mga jokes niya eh, no doubt why Chanda likes Aubrey a lot, she's much more matured and ... and intelligent... sa totoo lang natatakot ako na dumating ang time na baka pagsisihan ko na pumayag ako na magpakasal ka sa isang stranger."

"She's not a stranger! I love her!"

"Kung hindi mo naman siya naging asawa will you still love her? With the manners like that?"

Ano yun? Parang may narinig akong mahinang sara ng pinto, pinto ba ng kwarto namin yun?

"Ma, she's listening!"

"What?! I-- I am sorry... my goodness, I'm just very stressed."

Ayoko nang makinig kay mommy dahil habang tumatagal naiinis ako sa kanya, anong espiritu kaya ni tita Chanda ang sumapi sa kanya? Pumasok ako sa kwarto, nakahiga at pikit pa rin si Emarie at nakakumot pa. Sana guni-guni ko lang yung narinig ko, ayoko nang masaktan siya.

"Ma, pwede na po kayo umuwi.", pumasok siya sa kwarto pero pinapaalis ko na siya ngayon.

"Oh my God, I'm sorry honey, I didn't mean everything I said."

Si Emarie, tulog. Di mo aakalain na sadistang nilalang, napakainosente niya kapag tulog siya. Dalawang buwan na lang ang hihintayin ko para makita ko na si baby, excited na ako, makikita ko na siya.

EmEm's POV:

Ano ba yung ingay na yun? Nagising ako kasi may nagsisigawan sa loob ng bahay, hanggang ngayon ba nandito pa si mommy? Ano'ng oras na ha.

Paglabas ko ng kwarto ang nadatnan ko eh si Poknat na umiiyak... kay Paco. Hmm, apaka weird talaga ng babaeng toh.

"Hindi mo pa rin ba ako papansinin? I did everything just to be with you, I sacrified everything, even Ursula, pati sarili ko kagalit ko tapos di mo ako papansinin?"