Buntis Ako... Sino ang Ina??!!!

Chapter 1: Ang Lalakeng May Matres

nakadedicate kay @dreamscriber dahil nagulat pa ako kasi may comment at vote agad ang kwento na ito. At siya pala yun. Kaya ayun... Thank You ^^

-------------------------------------------------------------

"Uhmmm...iha... ilang taon ka na?", tanong sa akin ni Doc habang pasiga akong umuupo at itinaas pa ang paa.

"19"

"Nag-aaral ka pa ba?"

"Oo naman, pang 5th year na ako... Architect dude!"...

"Wag ka mabibigla sa sasabihin ko huh... pero pwede bang ibaba mo yang paa mo huh? Nadidistract ako eh... gusto ko maging maganda yung pagkakadeliver ng sasabihin ko... yung tipong hindi mo makakalimutan bawat words.", aba naiirita... sasapakin ko na to eh.

"Eh ano ba pakialam mo!!! Bakit ba gusto mong mangyari ang ayoko?!", parehas ko na itinaas ang dalawa kong paa.

"Eh iha umayos ka naman magkakaanak ka na nga ganyan ka pa kumilos..."

"Eh ano bang-- A... ano sabi mo?", akala ko ba maganda niya idedeliver ang balita? 0.o

"Ayan! nawala tuloy ang excitement! 2 weeks ka nang buntis ok? Congratz sa inyo ng boyfriend mo.", nang-iinsulto ba to?

"Wala akong BF!!!", kainis eh.

"Ah... sabi na eh... eh anong nangyare?!", nakakainsulto talaga... makalayas na nga! Ang mahalaga alam ko na na buntis nga ako... ang malas!!! SSSHHHH!!!

Paano ko kaya sasabihin ito sa tatay ko? Ay teka... sa nanay ko muna. Ang hirap naman eh.

Nakarating na rin ako sa mansyon namin :DD. Paano na gagawin ko na ito? Atras-abante lang ako sa pinto namin... papasok ba ako o hindi? Haaa... bahala na... hindi muna ako papasok, kay bespren Jackson muna ako pupunta.

palabas na sana ako ng gate namin eh bigla akong tinawag ni itay. Patay na!!!

"Anak... kamusta ang pagpapatingin mo sa doktor?", Oo nga pla nasabi ko sa kanya na magpapatingin ako ngayon. Nagulat pa nga siya eh dati naman daw akong walang pakialam sa health ko.

Pagharap ko sa kanya umiiyak na pala ako.

"Anak... bakit ka umiiyak? Dahil ba yan sa check up mo? Ano daw meron? May cancer ka ba??? Anak naman... sabi ko naman sa'yo pag may idinadaing ka eh sabi--", hininto ko siya.

"Tay naman... hindi po ganun, wala po akong sakit.", Makareact si itay eh. Tss... paano ko naman kaya sasabihin ngayon sa kanya na...

"Eh ano... Buntis ka? Alangan namang ganun.", aray ko po!

"Eh ganun na nga po", 7.7 patay na, yukong-yuko na ako dito, as in yuko. Malamang magagalit din siya.

"WAHAHAHAHAHA XDDDD", huh?! buntis ako tapos wahahahaha?

"Anak naman... wag ka nga magbiro. Paano ka mabubuntis eh wala namang matres ang lalake!!! wahahahaha", grabe ang tawa ni itay, wagas!

"Itay, wag na nga po kayo tumawa, hindi naman po ako nagbibiro eh >.<", ayan, nanahimik ang itay malamang unti-unti na niya naaabsorb ang nasabi ko.

"Hindi? As in hindi ka nga nagbibiro?"

"Hindi po -.-", ang tagal na walang nagsalita.

"Paano na ang nanay mo? Alam mo ba kung anong magiging reaksyon niya? Baka maging halimaw yun"

"Di naman po siguro."

Hindi naman palagalit si Inay, pero malaki kasi expectations niya sa akin eh. ehem. expectations yun, ENGLISH! wew. Buti na lang banal siya di niya kayang pumatay ng anak. Lol psh. -.- Ano na kaya gagawin ko? Help? Anyone?