Buntis Ako... Sino ang Ina??!!!

Chapter 41: Baby Emriel

@kailenshin hi ulet! thanks talaga!! :))) dahil sayo kaya nainspire ako kagabi este kaninang umaga sumulat hahaha... naguiguilty kasi ako eh.

Sorry guys laging kaemohan ang bawat chapter... malapit na naman eh... malapit na mamatay si aubrey hhahahahaha joke! basta... naguiguilty na talaga ako pero... basta :(((( wag naman kayo magalit sa akin please...... nga pala hindi pa yung Emriel yung name ha... basta pipili pa ako sa mga sinuggest niyo. Suggest pa kayo. thank you so much!

=============================================================================

Poknat's POV:

Omg! What shall I do! This is it!!! Tinawagan ko na ang lahat ng pwedeng tawagan!! Bakit kailangang biglaan? Wala naman sa usapan toh baby eh!! Huhu!!!

Dinala namin siya sa hospital na pinakamalapit and dito naman talaga siya pinapacheck up dito sa Subic.

Hindi ko alam kung painless si ma'am o hindi eh... basta alam ko... gumawa ako ng isang pagkalaki-laking move! Right or wrong hindi ko na siya maibabalik. Bahala na ang consequence nito sa akin!!

EmEm's POV:

Ang sakiiiiiiiiit!!! Walang hiya!!!! Ang hirap manganak!!!!! Ire daw ire... kanina pa ako ire ng ire!!!!! Yung large at small intestine ko eh lumabas na pero yung anak ko hindi pa!!

"C'mon Emarie, ire pa!"

"Ahhhhh!!! Gaaaaaaaaab!!!", bakit pakiramdam ko mas nagiging madali ang lahat kapag binabanggit ko yung pangalan niya?

Huminto ako ng pag-ire, pakiramdam ko hinde ko na kaya... bakit parang... nahihilo... nandidilim ang paningin ko... hinihingal ako...

"Iha, wag ka huminto! Wag ka matulog... please..."

Nabibingi na ata ako... hindi pala... pero malapit na... humihina na sila...

May lumapit sa akin... kanina ko pa siya nakikita, nasa madilim na part siya ng operating room... wala siyang ginagawa... ngayon lang siya lumapit...

Hinawakan niya yung kamay ko... di ako makatingin ng deretcho nahihirapan ako.... pero di ako banlag ha...

Ang higpit ng hawak niya ng kamay ko....

"Emarie... kaya mo yan... tatagan mo ang loob mo...", yung boses na yun... Emarie... siya lang ang tumatawag sa akin nun...

Maya-maya nilapit niya yung muka niya sa kamay ko at hinalikan ito...

"I love you Emarie. Mahal na mahal kita..."

Hinang hina na ako... wala na akong boses... nahihirapan ako... pero inaninag ko siya... kahit mahirap...

"Gab..."

Poknat's POV:

Hala! Patay patay patay! Ayan na si sir Felix!!! araaaay!

"Poknat, san na siya?", malamang nasa OR na, alangan namang antayin pa siya diba? Hiyang hiya naman si baby sa'yo!

"Sa OR sir!"

"Sino kasama niya dun?"

"Mga doktor po!", tama diba?!! Pssh... gwapo ka nga! Wala namang common sense! Pwe!

"Alam ko... I mean bat di ka sumama dun?! Si Paco?"

"Po? Ah eh... asa labas..."

"Ano? Ala siyang kasama dun?"

"Sir actually po meron..."

"Sino?!"

"Si... si.... siiiiiii.... secret muna!"

"What?!!! Mukang alam ko na ha!!!"

Patay!!!! *_*

EmEm's POV:

*UWAAAAA UWAAAAA*

Pagdilat ko... ang liwanag. Wala na yung mga nagoopera sa akin kanina na apakadami. May baby sa tabi ko. Ang ganda. Buti mana kay Gab ang ilong at bibig.

"Baby... baby...", ganito pala yung pakiramdam pag unang anak.. bigla na lang ako naiyak.

"Em."

"Felix... oh... ikaw pala."

"Ang cute ni baby noh?"

"Hindi siya cute... maganda siya... :))) ang cute ay pang-aso lang... hmmmn,iba aura mo ngayon Felix ha... cute mo! Hahahahah Joke!"

Ang saya ko... ang sarap sa feeling ng may katabi kang angel tas sa harap mo half devil hahaha. joke! Bait nga ni Felix eh.

Anak ko... anak... kaya pala sobrang lungkot ni inay nung malaman niyang buntis ako. Kasi gusto niya protektado ako kahit kelan. Ganito yung feeling ko ngayon, gusto ko, yakap ko lang si baby. Gusto ko lahat ng unan nasa kanya para di siya mauntog.

"Ma'am Em... ang ganda ganda po ng baby niyo... kayo naman... bakit naman po hindi niyo sinabi na pinaglihian niyo ako?"

"Wow ha! Alpakapalmuks ka!"

"Ahaha... kayo talagang dalawa eh!"

"Ano po pala ipapangalan niyo sa kanya ma'am?"--Poknat

"Uhm... baby... baby...Emriel."

"Baby Emri-- oopsss... :)))"--Poknat.

"Sure po kayo?"

"Oo bakit?"

"Em? Don't you think it's a little bit unfair for me?"

"Bakit Felix?"

"Wala na kayo ni Gab right?"

"Gab? Nasan si Gab?", nagpanic ako... nandito siya kanina! Hindi ako pwedeng magkamali!

"He's not here!"

"Nandito siya kanina!!!"

"What?!"

"Nakita ko siya... hinawakan niya kamay ko!! tapos..."

"Tapos ano? Tapos iniwan ka na niya... nasan na siya ngayon? Wala na! Nagpunta lang siya dito para kunin ang anak niyo--"

"No... hindi yan totoo!"

"Buti nga nakita ko siya eh... kung hinde baka binayaran na niya yung mga doktor para kunin si baby..."

"Sabi niya mahal niya ako! Narinig ko yun!!"

"Hallucinations mo lang yun dahil sa gamot."

"Hindi yan totoo Felix!"

"Bahala ka... hanapin mo siya sa buong ospital kung mahahanap mo pa siya. Don't stress yourself too much Em. Tandaan mo kasal na siya kaya imposibleng balikan ka pa niya."

Bakit ganun lang kadali para kay Felix ang lahat? Bakit hindi niya maintindihan yung nararamdaman ko? Narinig ko si Gab eh. Kasama ko siya habang nanganganak ako kay baby Emriel. Kahit ano pa ipangalan nila sa anak ko... para sa akin siya pa din si baby Emriel...