Önündeki fotoğrafa dikti gözlerini. Soğuk ve bir o kadar yoğun irislerinde hiçbir ifade yoktu. Dilini dişlerini üzerinde gezdirdikten bir müddet sonra sadece bakışlarını asistanına, tabiri yerindeyse sağ koluna, çevirdi.
"Sıradan, tecrübesiz ve kimsesiz," dedi tam da istediği gibi üç kelimeyle ona koskoca bir hayatı özetleyerek, elindeki kehribar renkli sıvıdan bir yudum aldı ve başıyla işaret vererek birkaç kelime daha istedi. Dinlenmeye değen ve değmeyen insanlar olarak ikiye ayırmıştı; açıklama yapmaya değen ve değmeyen... Tam da bu yüzden uzun cümleler Christopher Parvis Black için kuru gürültüden ibaretti, içlerinden sadece anahtar kelimeleri seçer, geri kalanını çöpe atardı. Samimiyet sıfatlarını kullanmaz, kendini dış dünyaya karşı ördüğü duvarların arkasına hapsederdi.
"Zor," dedi asistanı.
Black'in dudakları boş bir tebessümle kıvrıldı, cümleler gibi mimikler de gereksizdi onun için "Yapman gerekeni biliyorsun," dedi, asistanı başını hafifçe eğdi ve odadan çıktı.
Her zaman kendine kolay bir itaatkâr bulamıyordu, onun istediği de zor olmasıydı. Vahşi bir hayvan gibi kölesini eğitmeyi, anne şefkatiyle beslemeyi istiyordu.
Ve her zaman istediğini alıyordu.
"Bana doğru gelen bir kadın gördüğümde aklımda iki şey geçer. Bir yanım onunla çıkmak, ona gerçekten iyi ve hoş davranmak ister. Öteki yanım mızrağın ucuna geçirilmiş kafasının nasıl görüneceğini anlatır bana." *
* ED GEİNröportajından.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Siyahın Vedası | Teslimiyet
General Fiction"Dediklerimi tekrarla," dedi kararlı bir tonda. İstemediğimi söylemeye cesaretim yoktu "Buradaki her şey doğrudur," sustum. Ağlamak istemiyordum fakat canım o kadar yanıyordu ki. Bakışları sertleştiğinde titrek sesimle tekrar ettim "Buradaki her şey...
