My Tag Boyfriend (Season 4)

My Tag 34

My Tag 34

Sitti's POV

ILANG BESES na akong nakatingin sa malaking salamin na nasa harapan ko. At hanggang sa ngayon, hindi pa rin ako makapaniwala sa nakikita ko—sa babaeng nakatayo sa harapan ko.

"I know you will look good in that dress."

Mabilis akong napalingon sa pinanggalingan ng boses na narinig ko saka ko nakita si Papa at Mama na nakatayo sa labas ng pintuan dito sa kwarto kung nasaan ako ngayon.

"Papa! Ma—"

"I told you. She will love the white dress better."

"Hindi pa rin tayo nakakasiguro d'yan! Anong malay mo? 'Yan lang ang sinuot niya kasi 'yan 'yong una niyang nakita? Mas kilala ko ang anak mo kaysa sa'yo kaya huwag ka munang maging kampante, Souichiro!"

"But she's already wearing the dress. Ang ibig sabihin lang no'n, mas nagustuhan niya ang pinili ko kaya ako ang nanalo."

Napakunot-noo ako sa daloy ng usapan ng mga magulang ko mas lalo no'ng ilahad na ni Papa ang palad niya sa harapan ni Mama.

"Huwag ka nang makipagtalo, Aimee. I win, so you pay."

"Tsk! Sinwerte ka lang talaga ngayon!" sagot naman ni Mama sabay abot ng isang libo do'n sa nakalahad na kamay ni Papa.

"Teka! Pinagpustahan n'yo po ba ako?!" hindi makapaniwalang sabi ko.

"Na-bored kami anak e! Kaya naglaro muna kami ng Papa mo," paliwanag ni Mama. "Ang bagal mo naman kasi magbihis! Nilangaw na lang kami't lahat-lahat sa labas, hindi ka pa rin tapos."

"She's a girl. Girls intend to take their time most of the time—I mean, all the time," sagot naman ni Papa. "Besides, it's her day. She deserves to be on her best state. At walang langaw sa isang five star hotel, Aimee. Are you stupid or what?"

"Paano ka naman nakakasiguro, aber?" taas-kilay na tanong ni Mama.

"You want to bet on that?"

"Huwag mo akong hinahamon, Souichiro. Alam mong hindi ako marunong umatras sa laban!"

Napatampal na lang ako sa noo ko habang pinapakinggan ko ang pag-uusap ng dalawa.

No'ng hindi ko pa nakikilala si Sir Souichiro bilang ang Papa ko, akala ko sobrang seryoso niyang tao. Na hindi siya 'yong tipo ng nagbibiro, mas lalong hindi ang gaya niya ang kayang pumatol sa mga kalokohan ni Mama sa buhay.

Pero nagkamali ako.

Siguro marami pa talaga akong dapat malaman kanila Mama at Papa, nasabi ko na lang sa likod ng isip ko.

Pero hindi ko rin naman maiwasan na mapangiti na makita sila Mama at Papa na nagkakaganito.

Kung hindi mo kasi sila kilala at hindi mo alam kung ilang taon na sila, hindi mo aakalain na may anak na sila. Idagdag pa natin na parehas baby face sila Mama at Papa. Wala sa mga mukha nila ang edad nila.

"Nasisiguro ko sa'yong ako na ang mananalo sa pustahan natin na 'to ngayon!"

"Yeah. You wish—"

"Tumigil na nga ho kayo!" mataas ang boses na pigil ko sa pagtatalo nilang dalawa. "Mama, Papa, isusuot ko naman po lahat ng damit na binigay n'yo sa akin kaya huwag na po kayong magtalo... o mas dapat ko po bang sabihin na huwag n'yo na akong pagpustahan?"