21
Kung kanina, natakot siya sa kay Michael, ngayon, natakot siya sa mismong nararamdaman niya. Dahil alam niyang hindi pwede. She can’t feel this way if she is in love with her fiance. Ikakasal na sila at ayaw niyang magkasala sa kay Elliott. At dahil sa naisip bigla niyang naitulak si Michael.
“What are you doing Michael?” Napapaatras siya habang sinasabi niya yun. Ayaw niyang malapit dito because she knew that it was dangerous to be near him. Ngayon ngayon lang niya napatunayan na kaya siyang ipagkanulo ng sarili niya parang dito.
“You are not marrying him Raice.”She looked at him in disbelief. Bakit nito sinasabi ang mga bagay na yan sa kanya? Wala na itong karapatan na sabihin iyon. They’re over the moment she mailed that divorce paper.
“Wala ka nang karapatan na sabihin yan sa akin Michael. We’re done years ago. Wala na tayong pakialam sa buhay ng isa’t isa. And I can’t understand why you are acting like this. Kung dahil kay Nathan, okay, I am willing to talk to you about him. Pero wag kang manghimasok sa personal kong buhay.” I ignored the look on his face and I also ignored the pain that crossed his eyes. Kahit na…kahit na may isang bahagi ng pagkatao ko na nasasaktan nung makita kong nasaktan ko siya dahil sa sinabi ko.
I can still manage to control that part of me. Kaya ko pang patahimikin for as long as I stay away from him. Kahit na ang pakiramdam ko, kahit wala pa akong ginagawa ay Maybe our lawyers could deal with the custody of Nathan but as much as possible ayaw ko ng mapalapit sa kanya.
“It is not just about Nathan, Rachelle. Oo, aaminin ko na nagalit ako sayo nung malaman ko na nagkaanak tayo at tinago mo siya sa akin. But I can set it aside. Somewhat I could understand you kung bakit mo yun nagawa. Matatanggap ko and I am willing to forget that you’ve klept him from me for more thatn 4 years. But you, marrying Elliott? Hindi ko matatanggap. God! I’ve searched for you all those years at ito ang madadatnan ko?” Nagulat siya sa sinabi nitong hinanap siya nito. Oo aaminin niya na sa mga panahong nag iisa siya, naisip niya kung hinahanap ba siya nito. Kung napektuhan ba ito sa ginawa niya. Pero nawala ang hope na yun nung matagal na at walang Michael na dumating. She maybe pathetic na mag isip pa na hanapin siya nito pagkatapos niya itong layasan. But that was a long time ago. At ngayong sinabi nito na hinanap nga siya nito, hindi niya alam kung anong ang mararamdaman so she choose to ignore it. Hindi na importante kung hinanap man siya nito o hindi. Ang importante ay ang ngayon.
“Hindi ko hinihingi ang opinyon o ang pagpayag mo. It is not important whether you accept it or not. It is our mutual decision to marry each other and you can’t do anything about it. Hayaan mo akong pakasalan si Elliott katulad ng pagpapaubaya ko nung nagpakasal kayo ni Elena.” Pinilit niyang hindi ngumiwi dahil sa alaala nung mabasa niya sa web ang engagement party ni Michael at ni Elena. Nakita niya ang mga ngiti nito sa picture. At nagkadurog durog ang puso niya at yun ang nagtulak sa kanya para hindi sabihin dito ang tungkol kay Nathan nung binyag ng anak ni Ana.
Para ano pa? Para mabigyan ng kukunting atensiyon nito ang anak niya? No, she can raise Nathan alone. At ayaw niyang ipakipagsalaran ang kinabbukasan ni Nathan in case malaman ni Elena ang tungkol dito.
“So you’ve heard about me all those years samantalang ako, walang balita sayo except nung binyag ng anak nina Ralph. Pero ni hindi pa kita nakakausap ng maayos, umalis ka na.”
