My Direction |Ft. One Direction|

Chapter 40

*4 maand later.*

'Schat? Waar is mijn tweede schoen?' Ik liep van de trap nadat ik voor de 3de keer vandaag naar boven was gelopen om mijn dansschoen te zoeken. Die schoenen had ik trouwens gekregen van Niall, hij vond dat ik als danseres veel schoenen mocht hebben. Daarom dat hij ook een huis had gekozen met een inloopkast. Niet te geloven dat dat al 4 maand geleden is... Oh wacht eens! Flashback time!

*Flashback 4 maanden geleden*

'We zijn er!' Zei Niall vrolijk. Ik had natuurlijk geen idee over wat hij sprak, want het was allemaal een verrassing. We stonden voor een groot wit huis met een grijs dak. Er was een netjes verzorgd voortuintje met prachtige rode rozen. Ik kon mijn ogen haast niet geloven... Maar waarom waren we hier? Woonde zijn broer hier nu? Of één van de lads?

Hij opende de autodeur voor me en strekte zijn hand uit voor mij. Ik greep zijn hand en trok me recht.

We liepen over het kleine padje die ons naar de voordeur leidde. Hij stak een sleutel in de deur en opende het met een zwaai. De binnenkant was modern, ik keek naar een woonkamer met een reuze televisie en prachtige ramen. Er stond een grote witte zitbank met kleine schattige kussentjes op. 

'Niall? Wat doen we hier?' Zei ik nieuwsgierig. Wie ook maar hier woonde had enorm veel geluk. 

Hij draaide zich plots om. Ik sprong van schrik in de lucht. 

'Wij.' Zei hij trots. Ik keek hem met grote ogen aan.

*Flashback gedaan.*

Ik weet nog dat het me zeker een half uur geduurd had voor ik eindelijk besefte dat Niall me net had gevraagd om samen te wonen met hem. Ik had daarna gegild en in zijn armen gesprongen. Ik denk dat ik nog nooit zo blij was geweest dan toen. Dat was echt de mooiste dag van mijn leven.

'Hier is ie babe.' Hij gooide de schoen naar me en ik ving hem behendig. 

'Dankje schat.' Ik liep naar hem toe. Zachtjes gaf ik een kusje op zijn neus. Hij legde zijn armen rond me.

''Ik hou van je.' Fluisterde hij. 

'Ik ook van jou, maar ik moet echt weg nu.' Ik stak snel mijn voet in mijn schoen en rende bijna de deur uit. Toen herinnerde ik me dat mijn mobiel nog op mijn bed lag. Ik vloekte binnensmond terwijl ik me naar mijn kamer begeefde. 

Toen ik eindelijk in mijn auto zat, haalde ik opgelucht adem. Ik had nog een goede 10 minuten om in mijn dansschool te geraken. Nu denk jij, jouw dansschool? Ja, ik had een maand geleden het zeggenschap over de dansschool gekregen. Ik weet nog dat ik toen thuis kwam en dat ik de hele tijd ben blijven rondspringen. 

Ik starte mijn auto en zwaaide nog snel eens naar Niall die door het gordijn stond te zwaaien met Autumn in zijn armen, onze kleine Golden Retriever puppy. Ik gooide nog snel een kusje. 

Ik arriveerde aan de dansschool. Er stond al een meisje te wachten. Audrea, ze was 12. De eerste les die vandaag begon was Modern, want het was zaterdag. Die les gaf ik. Het volgende lesuur was Reaggae en dat werd gegeven door Bruce. Ik was goed bevriend met hem, hij was een harde werker. 

Ik groette het meisje en liet haar binnen. 

'Dus hoe gaat het vandaag?' Vroeg ze lief. Ze was een prater, dat had ik graag.

'Goed goed, met jou?' Zei ik terug. Ze knikte twijfelend.

'Mijn moeder is nog ziek, dus moest ik met de bus komen.' Ik keek haar meelevend aan.

'Moet je ook met de bus terug?' Vroeg ik lief. Ze knikte.

'Moet ik je anders brengen?' Vroeg ik terwijl ik haar kaartje inscande.

'Ja! Ik bedoel, als je dat wilt natuurlijk.' Zei ze vrolijk.

'Tuurlijk wil ik dat!' Terwijl we nog wat babbelden kwamen al wat andere meisjes binnen. In deze les zaten niet veel jongens... Dat vond ik wel jammer want ik vond het wel leuk om de variatie te hebben.

 'Ok, jullie mogen al naar binnen!' Zei ik luid genoeg dat iedereen het kon horen. Iedereen was ondertussen gearriveerd en klaar om te dansen.

Tijdens Reaggae deed ik Audrea al naar huis.

De rest van de dag ging snel voorbij. Ik duwde de deur van de dansschool achter me dicht. 

Mijn telefoon trilde in mijn broekzak. Terwijl ik mijn auto opende, duwde ik op het groene knopje, het was Maud. 

B: 'Ja Maud?' 

M: 'Moet je nu eens wat weten?' Zei ze enthousiast.

B: 'Nou, tuurlijk wel. Alles wat jij met wil vertellen, wil ik wel horen hoor.' 

M: 'Nou...'

B: 'Uhm... Zeg maar.'

M: 'Nou... Ik ben z-zwanger.' Zei ze nerveus. Ik sprong in de lucht van vrolijkheid.

B: 'YES IK WORD EINDELIJK TANTE!' Riep ik vrolijk.

M: 'Jaaaaaaaaaaa! 

B: 'Hoelang is het al?' 

M: '4 weken. Kan je dat geloven? Er zit gewoon een baby in mijn buik!'

B: 'Het werd tijd hoor! Je bent al 21!'

M: 'Ja, ik ben al oud!'

B: 'Ohmagod ik ook!'

M: 'Maar ik moet nu gaan, echografie! Zo spannend!'

B: 'Okie! See yah later sis!'

M: 'Doei sis!'

 Ik gaapte zachtjes. Nu naar huis...

Ik starte de wagen en reed van de parking van de dansschool. Ik kon niet geloven dat het al donker was. Ik keek op de klok van mijn wagen en zag dat het al 20u was. Ik had nog wat papieren in orde gedaan voor ik vertrok, maar ik had niet verwacht dat ik er nog 2 uur gebleven was. 

Mijn mobiel trilde weer. Ik twijfelde of ik hem ging oppakken. Tegen de tijd dat ik beslist had, was hij al afgeslagen. Ik hief mijn schouders op en concentreerde me weer op de weg voor me. 

Ik reed voorbij de zoveelste boom. Zachtjes gaapte ik weer. Ik had vandaag 7 lessen moeten geven, dus ik was wel moe. Vanavond ging niets meer doen hoor... Behalve misschien eten. Want ja zonder eten kan je gewoon niet. 

Mijn mobiel trilde. Ik wou hem pakken, toen ik net een bocht moest inrijden. Ik verloor de controle over het stuur, maar herpakte me net op tijd. Ik was nu wel op de andere kant van de weg. Ik gaapte nog eens en reed terwijl naar de andere kant... Maar ik zag de tegenligger niet. Tevergeefs probeerde ik nog snel het stuur om te slaan, maar ik was te laat. 

Ik voelde klap tegen mijn slaap. De lichten van de tegenligger vervaagden. Alles werd zwart.