My Direction |Ft. One Direction|

Chapter 3

Maud's POV

'What the F...'

Was het enige wat ik uit mijn mond kreeg. Ik was geschokkeerd, getraumatiseerd, boos, nee woedend! En tegerlijkertijd had ik dit rare vrolijk vlindertje in mijn buik toen ik achter de deur keek. Ik meen het hoor, zoveel emoties tegelijk, dit is echt niet goed voor mijn hart.

Ik dacht dat ik de deur ging dichtklappen in hun gezicht. Zoals in zo'n dramaser... Wacht eens even, ik heb nog niet gezegd wie voor mijn deur stond! Je gaat me anyways nooit geloven. Ja meiden, DE One Direction stond voor mijn deur.

En DE ik vond dit niet leuk. Waarom denken jullie nu? Het is heel simpel, ik mag hun niet, ze zijn te populair, te rijk, te egoistisch, te moo... Wat zeg ik nu? Ah wat, ze stonden daar en ik moest een manier vinden om ervoor te zorgen dat Bell weer ging ademen.

Dus nodigde ik ze uit binnen en liet Bell even naar boven rennen om even rustig te worden.

'Dus... wat doen jullie hier?'

Vroeg ik hen nadat ik mezelf een beetje gekalmeerd had.

Neenee niet van de opwinding, ik was razend. Ten eerste: Als zij mijn huis vinden, wie dan niet? En ten tweede: Ik wil echt weten wat ze hier doen wat het maakt me gek. Ten derde: Heb ik niet.

'Ik dacht dat je ons al verwacht had?'

Antwoorde de langste van de vijf, die met zijn pruik op.

WUT! Heb je dit nu al eens geweten, 1D stormt je huis binnen en ze denken dat jij ze hebt uitgenodigd. Krijg nu wat.

'I don't think so Loverboy.'

Zei ik met een iets ongeduldigere stem.

'Uhm...'

De zwartharige, de meest normaal uitziende van de vijf, antwoorde nu:

'Jij bent toch wel Maud hé?'

Ik knikte, damn ze waren in het juiste huis.

'Dan ben jij in ons voorprogramma en onze nieuwe backgroundzangeres, klopt dat?'

Zei die met zijn pruik weer.

Damn ik heb weer namen om te leren.

Wait a second, WHUT?! Ik ging mogen zingen bij een celeb, OH NO! NO WAY! Niet One Direction!

Ik jammerde in mijn hoofd. De blonde zag het vast want hij legde een hand op mijn arm.

'We zullen je geen pijn doen hoor.'

Zei hij met de onschuldigste lach en een meelevende blik.

Oh damn dat accent!

'Uh, W-weet ik wel hoor.'

Stotterde ik verlegen.

Die met de mooie blauwe ogen zag het want hij glimlachte verwondert naar me. Ik keek met een frons naar hem en stak mijn tong uit. Misschien zijn ze nog niet zo erg. Misschien...

Trrrrrrrrringgggggggg!

Ik opende mijn ogen en zuchtte. Mijn eerste werkdag... Bij One Direction.

1 voordeel, die leuke met zijn blauwe ogen ging er zijn. 1 nadeel, nee wat zeg ik, 4 nadeel: De andere vier waren er ook...

Ik stapte uit mijn bed en deed het licht aan. Ik moest knipperen tegen het licht. Ik hoorde zachtjes muziek uit de kamer naast me. Bell toch.

Ik stapte naar mijn kast en bedacht de honderden outfits die ik kon aantrekken vandaag. Ik besloot om een skinny jeans aan te doen met een wit blauwgestreept hemdje die ik in de broek stak. Ik deed er mijn kleurrijke nike's onder. Mijn haar, wat ging ik doen met mijn haar? Ik stak het in een hoge staart maar vond het maar niets. Toen kwam ik op een idee en riep Bell.

'Hé Bell! Herriner je je die hoge dot met die vlecht eronder nog die mama altijd maakte?'

Ze knikte en liep naar mijn haarbrolletjeszakje. Ze haalde er een schuifspeld en een elastiekje uit. Na 4 minuten was ze al klaar. Het zag er prachtig uit.

Ik omhelsde haar en zei dat ze de beste was. We gingen naar beneden en aten ons ontbijt.

Na het ontbijt stapten we in de auto, aangezien Bell in het gebouw naast mij moest zijn, nam ik haar mee.

Ze had een leuke rode trainingsbroek, een los shirt met kleurrijke letters aan en ook grote kleurrijke nike's als ik.

We glimlachten naar elkaar en ik startte de auto. We reden van de parking en ik duwde hard op de rem. Ik reed achterwaarts terug de parking op.

Ik was even vergeten dat we de andere kant van de weg moesten rijden.

Ik herbegon met rijden en reed deze keer de juiste kant van de weg op.

Na enkele minuutjes bevestigde de GPS dat we er waren. We stapten uit en namen onze tassen uit de kofferbak.  Ik omhelsde mijn zus en liep naar de ingang van het gebouw.

Voor de grote deur bleef ik staan. Ik keek naar links en zag mijn zus nog snel even terugkijken naar hier. Ze glimlachte geruststellend naar mij en knipoogde.

Ik glimlachte terug en duwde de zware deur open.