My Direction |Ft. One Direction|

Chapter 6

Ik liep de trap af en omdat ik wist dat Bell beneden stond te wachten, liep ik expres dramatisch traag, als in die films waar de meisjes naar beneden van de trap komen en hun geliefde daar staat.

Bell draaide haar om bij het horen van mijn voetstappen en opende haar mond.

'Wow maud!'

Ik giechelde en gaf haar een dikke knuffel.

'Jij ziet er anders zelf ook heel mooi uit hoor.'

Antwoorde ik met een grote glimlach.

Ze keek me aan met grote ogen en begon opeens te giechelen. Ik fronste mijn wenkbrauwen en wachtte tot ze klaar was. Ze opende haar mond, maar sloot hem alsof ze zich bedacht had. Ik plaatste mijn handen op haar schouders en schudde haar door elkaar.

'Speak Bell!'

Zei ik met een overtuigende stem.

Ze duwde mijn handen van haar schouders en nam ze vast.

'Louis gaat zijn ogen niet van je kunnen afhouden!'

Riep ze.

Ik glimlachtte bij de gedacht aan Louis. God hij is perfect.

Waaaaaait wat zeg ik nu. Nee Maud jij valt niet op die types. Mijn innerlijke stem riep tegen me, maar ik wou alleen naar mijn hart luisteren.

'Misschien is dat wel de bedoeling Bellie.'

Ik giechelde.

Nooit gedacht dat ik een lad leuk ging vinden. Tjah, het leven is onvoorspelbaar hé.

De deurbel rinkelde. Ik ging lopen naar de deur, maar Bell hield me tegen. Ze gebaarde me om te wachten. Ze liep op haar gemak naar de deur en opende het met een elegante zwaai. Ze keek met geamuseerde ogen naar buiten. Ze herpakte zich en zei met een verveelde stem:

'Kan ik jullie helpen?'

Je had de lads hun gezichten moeten zien. Ik barstte uit in lachen. Harry opende zijn mond om te praten, maar Bell legde haar vinger op zijn lippen.

'Niet zo snel, Snoepje..'

Harry keek haar verbaasd aan. Ik lachte nog meer, er kwamen tranen uit mijn ogen.

'Maud, mogen ze binnenkomen?'

Ik knikte want ik kon niet spreken van het lachen.

Ze haalde haar vinger van Harry's mond en nam Niall's hand vast.

'Welkom in ons paradijs.'

Zei ze vol enthousiasme. 

Na een grote rondleiding stapten we de grote jeep in die ons ging leiden naar het restaurant. Ik zat tussen Louis en Zayn.

Zayn vertelde grappige dingen die ze hadden meegemaakt in hun optredens. Hij vergat waarschijnelijk dat Bell zo een grote fan is dat zij alle optredens gezien had en me alles verteld had. Ik lachtte toch want op de manier dat hij alles uitlegde kon iedereen de slappe lach krijgen.

Louis legde opeens zijn hand op mijn knie. Ik keek hem aan met grote ogen en bloosde een beetje. Hij boog in mijn richting en stopte zijn lippen tot net voor mijn oor.

'Je ziet er mooi uit vanavond.'

Fluisterde hij.

Dat zorgde ervoor dat mijn wangen knalrood worden. Ik keek beschaamd naar Zayn. Hij glimlachtte en knikte goedkeurend. Ik glimlachte terug en voelde me wat minder beschaamd.

Ik durfde terug te kijken naar Louis, maar die was al aan het praten met Harry. 

Louis stapte uit en stak zijn hand uit zodat ik uit de auto kon stappen. Ik voelde mijn wangen weer rood worden op het moment dat onze handen raken. Ik adem diep in en uit en stap uit de auto. Hij loste onze handen niet.

Ik keek in het rond. Geen fangirls?

Opeens hoorde ik een gegil. Paul schoot in actie. Alle bodyguards kwamen rond de auto staan. Shit... Te snel gedacht. Louis trok me mee naar binnen. We waren net op tijd binnen toen ik de meisjes zag. Harry rende nog naar de deur toen één van de meisjes aan zijn arm trok. Paul verloste Harry en hij kon naar binnen. Paul duwde de deur achter ons dicht.

Nu had ik even de tijd om rond te kijken. Het was een chic restaurant.

En toen bedacht ik me opeens dat ik dit niet ging kunnen betalen. Louis keek me aan alsof hij mijn gedachten aan het lezen was.

Hij fluisterde:

'Don't worry darling, alles op onze kosten.'

Ik glimlachte en merkte dat hij mijn hand nog vast had. Ik keek naar zijn hand en hij deed het ook. Hij keek terug naar mijn ogen en glimlachte. Ik giechelde.

De ober begeleide ons naar een tafel in het midden van het restaurant. Louis wees een stoel aan naast hem. Ik gaf mijn jas aan de ober en ging zitten.

Het voorgerecht werd opgediend. Ik wist niet wat het was maar het zag er wel lekker uit. Ik proefde, de smaak vulde mijn mond. Het was superlekker! Ik nam nog een hap en keek naar Bell. Ze glimlachte naar me en stak haar duim op. Ze vond het dus ook lekker.

We aten in rust verder.

Toen de ober terugkwam, was het niet de man van daarnet. Het was een vrouw met lang blond haar en mooie donker bruine ogen. Ik keek naar de lads, maar zij hadden blijkbaar geen intresse in de vrouw.

Ze bestelde elk hun eten en toen moest ik kiezen. Omdat ik te lang aarzelde nam Louis het woord over.

'Ze neemt wat ik neem.'

Hij knipoogde naar me en ik glimlachte verlegen terug.

'Het was erg tof.'

Zei Zayn toen we terug aan ons appartement stonden.

'Ja, echt geweldig!'

Antwoorde Niall daarop.

Hij keek met een vrolijke blik naar Bell en ze beantwoorde de glimlach met haar eigen. Iedereen gaf ons een knuffel en liep terug naar de auto.

Louis keek nog achterom en knipoogde naar me. Ik kon er niet aan doen maar ik voelde mijn wangen weer rood worden.

Ik stapte snel naar binnen en deed de deur achter me dicht. Bell liet zich vallen in de zetel en zuchtte tevreden.

'Wat zijn ze toch leuk hé.'

Zei ze tenslotte.

Ik knikte.

'Ze zijn perfect.'