A/N: Binago ko ang author's note may sad face eh, pero maganda ang scene :)
"Anong meron?” pagtatanong niya sa sarili.
“Goodevening everynone.”
Teka? Don’t tell me si Richard Poon at Harry Samaniego ay iisa? Nagparetoke?
“I’m sorry for your disappointment. But don’t worry. This is just an intermissioN. Dadating po c Mr.Richard Poon.”
Ah hindi naman pala.Haha
“This is my first time playing an organ infront of many people,” wika ni Harry na tila may hinahanap sa manunood. Alam niyang siya yun.
Their eyes met. Harry smiled at her.
“I really used guitar in playing but now I will play and sing for a lady that i always admire,” dugtong pa nito habang hindi inaalis ang tingin sa kanyang mga mata.
Eye to eye, he continue to speak.
“I always admire the way she lives her faith everyday. How strong her positive attitude is.”
Ewan ba niya. Parang sinasabi ng mga mata ni Harry na praa sa kanya ito.
“I want you to know how much I appreciate you and how blessed I am to have you.”
Pero ayaw niyang maniwala. Lalo na nung sabihin nito ang huling mga kataga, looking deeply in his eyes, she saw his sincerity, the reason of making her heart beAts fast.
“I want you to know, that I will always cherish you because i love you.”
Naghiyawan ang mga tao. Marahil ay sobrang kilig sa sinabi ng kaibgan.
Harry started to play and sing still looking at her.
“Sadyang walang patid ligaya at saya
Pagmamahal natin ang siyang nadarama
Walang sayang sa ating bawat sandali
At di sanay ng magkawalay”
Maganda talaga ang boses nito.
Muli, naramdaman na naman niya.Yung kakaibang feeling tulad noon.
“Panahon ang nagdaan
Tila ba walang hanggan
Sana ay di na matapos pa...”
Ginigulo na naman siya ng pakiramdam na hindi niya maintindihan.
Harry's eyes are full of emotions.
“Pangakong iibigin ka kailan pa man
Ayokong makikita kang nasasaktan
At nais kong malaman mong sa'yo ang puso ko
Iingatan ko ang tunay na pag-ibig natin”
He stop playing specifying the last words. From then she just realize what is in his eyes. Lungkot.
“Ito ang pangako ko.”
***
Natagalan pa si Harry bago makapunta sa kinauupuan nya. Natagalan rin kasi ito sa backstage at marami raw nagpapicture.
“Hey soulmate, tara na?” sabi nito ng may halong pang-aasar. Paano naman, niyaya
na siya nitong umalis samantalang kahit daliri ni Ricahrd Poon ay hindi pa niya nakikita.
Habang hinihintay nila ang paglabas ng artista ay wala silang tigil sa pag-aasaran at kulitan. Pero, wala kahit isa sa kanila ang bumabanggit sa naging pagkanta ni Harry at hindi niya rin ito tinatanong pa, tungkol sa kung kanino niya ito inilaan.
“Good evening Lucenahin.” Naghiyawan na ang tao sa paglabas ni Richard Poon.
Kumanta ito ng mga sikat niyang kanta. After ng ilan pang kanta, dumating na sa huling part ng show.
“Biglang pagtatapos sa gabing ito. Nais ko pong kantahin ang ito para sa minamahal
ng kaibgan ko.Tinanong ko siya, why of all songs, ito ang pinili mong kanta na idedicate ko sa kanya. Sabi niya, kasi she's a beautiful mess, a perfect song to describe his soulmate. Na simula nung narealize niya kung gaano na niya kamahal ang babaeng ito, alam niyang malaki na itong gulo pero masaya siya, dahil ang babaeng ito ang minamahal niya ngayon. So i wish na by the end of the day, your hearts will meet each other.”
Napangiti naman si Khate.
She really feel weird, everytime she hear the word “soulmate”, especially kapag si Harry ang nagsasabi nito.
Muli siyang napangiti ng magsimula ng kantahin ni Richard Poon ang last song at agad din itong pinuna ng katabi.
“Oh anong nginingiti mo dyan?”
“Wala. Nakakatawa yung lyrics para akong pinapatamaan.”
Agad naman tumawa si Harry. “Bagay talaga sa’yo yung kanta, sabi there's no shame in being crazy haha.”
“Ewan ko sa’yo. Tara na. Uwi na tayo. Gabi na eh.”
KAMU SEDANG MEMBACA
Our Souls were Meant to Be
Romansa"I know our souls were meant, I had heard of Soulmates before, but I never knew such a person could exist until I met you. . ." -Harry Samaniego
