Unexpected

Chapter 33*

Chapter 33 ~

 Bakit ba parang ngayon lang ako na-excite nang ganito sa tanang buhay ko? This is our first official date kasi ni Renzo. 'Yung hindi basta-bastang lalabas lang kami, ito na talaga 'yung totoong date kasi totoong kami na talaga. Hahaha!

"Saan mo ba ako dadalhin?"  tanong ko kay Renzo na nakangiti lang habang nagmamaneho. 

"Basta, maghintay ka lang."

Ewan ko, imbis na manis ay mas lalo akong naeexcite. I think this day would be the happiest day of my life. I'll surely treasure this!

Sa gitna nang mabilis na pagmamaneho ni Renzo ay unti-unting bumagal ang andar nito. Nagsisimula nang magkaroon ng traffic.

"Kainis naman, ano bang meron at ngayon pa nagkaroon ng traffic?"  inis na inis na sabi ni Renzo na naihampas na ang manubela. Sumilip naman ako sa may bintana para tingnan kung ano ba ang dahilan ng traffic.

"Kaya naman pala Renzo eh, may ikinakasal pala!"  malapit na kasi kami sa sikat na simbahan dito sa amin. Nakasakay ito sa karwahe kaya naman ang bagal ng usad. 

"Renzo, tingnan mo, ang cuute oh. parang si cinderella lang!"  hindi ko mapigilan ang sarili sa pagkamangha. Ngayon lang kasi ako nakakita ng ikakasal na doon nakasakay.

Napatingin din si Renzo, at biglang napangiti. Kahit siya ay natuwa rin sa nakita. "Sus! Karwahe lang pala. Kapag tayo kinasal, gusto ko sa hellicopter ka nakasakay."

"Hahahaha!"  hindi ko napigilan ang sarili sa pagtawa. "Hellicopter? Para namang nakasakay lang ako sa search and rescue team 'non, ano ako survivor sa isang isla?"

"Ang cool kaya!"  sambit niya. "Gusto ko kasi sa isang isla tayo ikasal."  bigla akong natahimik. Gusto ko rin kasi ang ideyang 'yon.

"Alam mo, gusto ko rin ng ganun, 'yung parang beach wedding?"  sambit ko at napatingin na lamang ako sa labas at nagsimulang magday-dream. "Gusto ko kasi kasabay ng paglubog ng araw, ay sabay din tayong magpapalitan ng vows natin, di ba ang sweet?" 

Narinig ko namang tumawa si Renzo at pinandilatan ko siya ng mata, "Hindi mo kasi alam ang deeper meaning 'non, kapag kinasal ka ng sunset ibigsabihin, magkasama pa rin kayo hanggang sa matapos ang araw, ang taon at ang walangghanggan."

Ipinatong ko ang aking ulo sa may bintana at naglakbay na naman ang isip ko, "Tapos 'gusto ko color lavender ang mottif natin, it symbolizes eternity."

Nang mapalingon ako kay Renzo at nakita ko siyang pinipigilan ang pagtawa, "Ano bang masama sa sinabi ko?" 

"Wala naman." ngumiti lang siya at hinawakan ang kamay ko. "Ako, kahit ano okay na sa akin basta ikaw ang mapapangasawa ko."

Nakagat ko ang labi ko dahil sa sinabing 'yon ni Renzo. Hindi ko alam pero kinikilig ako, iyon din naman ang gusto ko eh. Gusto ko siya na ang makakasama ko sa habambuhay.

Pagkatingin ko sa kamay niya ay suot na niya ang singsing na kapareha ng singsing ko na niregalo niya sa akin noong Christmas Party, "Suot mo na pala?"  tanong ko kahit obvious naman ang sagot.

Tumango siya at ngumiti, "Our relationship is finally official kaya dapat lang na isuot ko na. ito"  

Yayakapin ko na sana siya nang biglang bumusina ang sasakyan na nasa likuran namin at doon na lang namin napansin na kanina na pa palang umusad ang mga sasakyan.

Parehas lang kami na natawa ni Renzo sa nangyaring iyon.  Nasa gitna kami nang pagku-kwentuhan nang biglang tumunog ang cellphone ni Renzo. Napahino ito sa pagmamaneho.

"Bakit? Anong problema?" kahit ako ay kinakabahan. Hindi ko alam kung sino 'yung tumatawag sa kanya pero sa mukha pa lang ni Renzo ay alam kong natatakot siya na sagutin ito.