Unexpected

Chapter 7*

Chapter 7 ~ 

 

Jelynne's POV

 

Halos 20 minutes na akong nag-iintay sa labas ng seven eleven. Hello, 10:30 na kaya eh 10:00 ang usapan! Bakit wala pa sila dito? Okay. Filipino time.

Dahil nangawit na ako sa pag-iintay ay sa wakas naisip kong pumasok na lang sa loob. Bakit kasi ngayon ko lang naisip?

Hays! Umiinit na ang dugo ko.

At dumagdag pa sa pagka-badvibes ko ngayon ay ang pagmumukha ni Renzo. Hindi ko alam kung bakit nandito ang isang 'to. Hindi ko na lang siya pinansin at dumaretso sa may upuan na dalawang pulgada lang layo. Kunwari hindi ko siya napansin kahit napaka-imposibleng hindi mapansin siya.

"Jelynne, nandito ka?" 

Hindi, wala. Wala. Sagot ko sa isip ko.

"Nandito ka din?" I asked sarcastically.

Tumawa naman siya bigla. "Ang aga, aga ang init ng ulo mo."

Badtrip lang talaga ako kasi late a naman si Kaysha. Haays. Sa susunod talaga magpapalate na din ako para maranasan naman nun ang mag-intay! Hays.

"Gusto mo ng ice cream?" tatanggi pa sana ako nang magsalita ulit siya  "Wag ka na tumanggi, hindi rin kasi tayo makakatambay pag wala tayong binili. "

"May choice pa ba ako?" at napairap na lang ako.

Dahil nga sa ice cream ay medyo nawala ang init ng ulo ko.

"Si Kaysha ba iniintay mo?"

"Uhmm!" sagot ko habang dinidilaan ang ice cream ko.

Natawa naman siya bigla. Napataas ang kilay ko at binigyan siya ng anong-tinitingin-tingin-mo-dyan look.

"Para kang bata kumain!" natatawa pa rin niyang sabi.

Kumuha siya ng tissue at iniabot ito sa akin. "Ayusin mo nga itsura mo!"

Kinuha ko din naman ito at ipinahid sa labi ko. Pagkatapos nito ay ngumiti siya sa akin. Bakit ba panay ang ngiti niya?

"Kahit kailan, ang taray mo!" natatawa pa rin niyang sabi.

Inirapan ko lang siya.

"I never believe na magiging chaperone ako sa araw na ito." pagkaraan ay sabi niya sa akin.

"Ikaw? Chaperone?" I mean, wala sa persona niya ang papayag na maging alalay. 

"Hindi bagay no? Ang gwapo ko kasi!" at hinagod nito ang kanyang buhok at tinaas-taas pa ang kilay.