My Direction |Ft. One Direction|

Chapter 1

'BELL OPSTAAN!'

Riep ik vanonder de trap. Ik snelde me naar de keuken want daar zijn de pannekoeken bijna aan het aanbranden.

'Oef, net optijd.'

Ik schudde de pannekoeken zachtjes uit de pan en legde ze op een bord. Ik hoorde Bell sloefend naar beneden komen.

'Eindelijk jij slaa... WAT HEB JIJ GEDAAN?!

Ik zag Bell met haar haar alle kanten op gewaaid. Ze zag eruit alsof ze uit een of andere rollcoaster komt. Ik sprong naar haar en hief haar in de lucht. Ik draaide haar even rond en liet haar dan netjes met de voetjes op de grond staan. Doordat ze een afgetrainde danseres is, is ze heel licht. Net een veertje. Ik mag eigelijk niet klagen, ik ben ook helemaal niet dik. Ik heb wel een minder strakke k.. oei, teveel details sorry!

Bell sloefte verder naar de tafel al ietsje meer wakker door mijn actiefheid. 

Ik laadde de laatste koffer in de auto en sloot de deur. Ik legde de sleutel onder de bloempot zoals beloofd aan de nieuwe eigenaar.

Vandaag is zo'n speciale dag, we verhuizen helemaal van België naar Groot-Brittanië en dan nogwel in Londen waar alle superaantrekkelijke jongens wonen!

Ik wil zo graag nu vertrekken, maar ik moet eerst nog met Bell naar de Starbucks, dat had ik haar beloofd. Ze weet dat er daar Starbucks met hopen zijn, maar toch wil ze nog even naar die hier. Hmm.. Misschien is het voor die leuke jongen aan de kassa op de zaterdag en dinsdag.

'Hihi, Bell ik heb je door.'

Zei ik zachtjes. Ik stapte in en plofte neer op de bestuurderszetel. Bell zat al naast me met een cd in haar hand.

'Deze heb ik nog even uit mijn koffer gehaald voor de reis.' Zei ze.

Ik keek naar het cd'tje en zag dat het van One Direction is. Oh juist, haar favoriete band, ik vind ze echt niet leuk... Behalve misschien die ene jongen, Louis. Hij is de enige normale jongen in die band.

Ik startte de auto en reed de weg op. Ik stopte de auto even en keek nog een laatste keer naar het appartement waar Maud en ik al woonden sinds we vertrokken van huis waren. We waren afgestudeert in hetzelfde jaar. Zij in de koninklijke dansacademie en ik in de richting WKD in de kunstacademie.

We arriveerden in de Starbucks. Bell, blijkbaar al veel actiever dan vanmorgen, sprong uit de auto en liep naar de deur. Deze hield ze met een sierlijk gebaar open en liet mij binnen lopen. We stapten naar de balie en ik keek in de ogen van de jongen die Bell zo leuk vond. Bell was ondertussen al aan het kiezen wat ze allemaal ging kopen. Vast zoals altijd een grote dikke chocolademuffin met een cappucino. Ik daarentegen at graag de speciale zogenaamde American Cookies en een gewone koffie met suiker.

Ik bestelde terwijl Bell een tafeltje uitzocht. Er was gelukkig veel plaats en geen mensen die ons kenden. We wilden zo snel mogelijk vertrekken zonder dat iemand ons ophouden. Ik betaalde en nam de plaat om naar Bell te gaan. Ze had de beste plaatsen gekozen, die dicht bij het raam waar je alle mensen kon zien passeren die naar het station gingen. We keken beiden naar een heer die rennend naar de ingang van het station liep. Het grappig aan die heer was dat hij zijn hoed, een grote bruine cowboyhoed, moest vasthouden omdat hij anders van zijn hoofd vloog.

We lachten naar elkaar en begonnen te babbelen over hoe leuk het in Londen zal worden. Ik fantaseerde al over mijn job, want het leukste was dat Bell gewoon in het gebouw naast me zal zitten. We zouden elke dag samen kunnen lunchen en praten over hoe onze dag was.

We ruimden onze bekers en platen op en stapten uit de Starkbucks. We staken de straat over en liepen naar de auto. De zon scheen fel. Ik opende mijn deur en ging weer op de bestuurderszetel zitten.

Ik had Bell beloofd dat ze het stuk in Londen mocht rijden, omdat ze alles had gezocht waar ze moest rijden, want ja, die Engelsen, die zijn wel tegendraads hoor. Ik starte de auto en ik reed verder... op naar Londen.