Until He Came (Room 143's Spin-Off)

Chapter 2

Chapter 2

Katipa

I'm dumbfounded. Parang nabibilaukan ako tuwing naaninag ko ang mukha niya. Parang palaging nagfa-flash sa isipan ko 'yung nangyari.

What if kung totoo 'yun?! Wala naman sigurong rapist ang magsasabing ni-rape niya ang babaeng ito. Nowadays, we can't just put our trust on anybody. Andaming manloloko sa mundo ngayon. But the more I push myself that he really did touched me, the more I was taken aback by the thought that he can never do it—seeing the real him now.

Sa buong meeting session ay tumutok lang ako kay Papa. Hindi ko gustong maaninag ang pagmumukha ng manyak na 'yun. Pero sa tuwing ginagawa ko 'yun... ay nararamdaman ko naman iyong kuryusidad kung anong reaksyon ng mukha niya tuwing nasa business meeting. Seryoso itong nakikinig sa mga nagpre-present sa harap.

I don't know if I met this guy before since wala naman akong pakialam sa kompanyang ito... para ngang first time pa ako nakapunta rito. Pero there's this certain feeling na kilala ko siya at hindi ko alam kung kailan at paano. Like whatever. Why would I even care?

Nabalik nalang ako sa realidad nang makarinig ako ng buo't baritonong boses na bago ko pa lang pamilyar.

Shit.

He discussed about the upcoming event para sa opening ng bagong hotel  sa Katipa. That's a big break for them since marami kaming makuhang mga investors na taga-roon.

Hindi ko nga alam sa puntong ito kung bakit ko pinaglalaban 'to since I don't even care for this company, tanging 'yung threat lang ni Daddy 'yung bumabagabag sa'kin. Kung wala 'yun, wala siguro ako dito. I've no choice.

Natapos ang meeting. I exhaled peacefully noong nagsilabasan na ang mga tao. Thank God, tapos na! Hindi ko na makikita ang pagmumukha ng lalaking 'yun. At ayun, nakalabas na nga siya. Ako nalang at si Daddy ang naiwan.

"Shenna, as what you've heard lately and as what I've said to you, magbubukas ng bagong hotel sa Katipa. I want you to be there the day it will open. At gusto kong ikaw ang mamahala doon through out your summer." mataman niyang wika.

I already anticipated this to happen since he already briefed me. Pero nagulat pa rin ako, hindi makapaniwalang totohanin na nga n'ya ito. I thought this is just some sort of test to me. Na papatawarin na niya naman ako since naging masunurin naman ako sa araw na ito at sa susunod pa. Pero my one whole summer? Seryoso ba siya? Totoo ba 'to?

"Bakit doon pa? Hindi ba pwedeng dito nalang?!" may galit na tono kong sabi.

"Because I want you to witness how it will grow. Up to how a small branch can stood firm amidst its status!"

"Napakalayo no'n dad! Probinsya pa! Why would you let me to do these things?! How could you let me settle sa mga bagay'ng hindi ko naman gusto! Hindi ba pwedeng ikaw nalang? Bakit? Mamatay ka na ba?" The last words was my way of mocking him.

"Simple!" Umingay 'yung table noong pinagbagsakan iyon ng palad ni Dad.

"Because you're my daughter! Sooner or later ikaw rin naman ang mamahala ng kompanyang ito. Para habang maaga pa, may matutunan ka na kung pa'no magpatakbo ng negosyo!"

Hinilot ni Daddy ang sentido niya at napaupo.

Nagulat naman ako ng bumukas ang pinto at naaninag ko ang pagmumukha ng lalaking iyon. The very same guy. Kaswal siyang lumapit kay Dad.

"Hendrick, ikaw nang bahala sa anak ko. Let her learn." mataman niyang utas.

"Yes sir. I will do my best." pormal namang sagot ng mokong.

I raised my brows. At siya pa talaga?! What the heck! What the freaking hell?

"And you, Shenna. Follow my words. Hindi mo magugustuhan ang susunod na mangyayari sa oras na malaman kong hindi mo ginawa ang binilin ko sa'yo. I've prepared a house for you in Katipa." para lang niya iyong sinabi sa hangin.

I formed my fist sa ilalim. Napuno 'yung damdamin ko ng galit at frustration.

I would like to rebell against him! I loathe him!

Kulang pa ba 'yung mga pabigat na binibigay nila sa'kin? Kulang pa ba 'yung pagtitiis ko? Kulang pa ba ang mga luhang ibinuhos ko dahil sa sakit? Bakit ako 'yung nagdudusa? How could they dissappear from my life?!

But when I think twice. How could I live without them? How could I be independent when in the first place I'm dependent to them?

I'm nothing without them. Maari kong hindi sundin ang pinapagawa ni Dad. Pero baka ay e close nila 'yung mga bank accounts... credit cards ko. Those were my savings account. And no way would I bend my knee for a penny from this goddamned company! Kung wala 'yun, saan ako kakain? Ni wala nga silang konsensya sa mga pinapagawa nila sa'kin? I don't even understand them. Pero sa huli, wala rin akong magagawa. Because my life is upon them. I'm still under their roof.

Umalis si Dad sa meeting place. Naiwan nalang kami.

I remained my sight on the floor. Hindi ko hahayaang makita niya ang kahinaan ko. I don't want him to witness that I'm weak. Because he knows me strong or so I thought.

Kaya inangat ko ang paningin ko at nagtama ang mga mata namin. I raised my brows... like the usual.

"Bakit?!" maldita ko paring tanong.

"You'll learn soon." He said out of nowhere na mas ikina-inis ko.

Bubwelta pa sana ako pero umalis na siya.

Oh boy!

What am I, a baby?