De dochter van... -VOLTOOID

Hoofdstuk 35

Lilly pov
Zenuwachtig tik ik met de pen op tafel op het ritme van de klok in het lokaal, nog een kwartier en dan zijn we uit en staat Viktor op me te wachten. De tijd is voor mijn gevoel nog nooit zo snel gegaan als vandaag, ik ben benieuwd wat Viktor gaat zeggen en/of hij z'n excuses gaat aanbieden. Al snel galmt de bel door het gebouw en sluit de leraar de les, iedereen pakt hun spullen snel op en verlaat het lokaal. Ik pak m'n spullen rustig bij elkaar en stop ze in m'n tas, Mia staat naast het tafeltje en wacht geduldig op me. "Lilly je kan wel gaan treuzelen maar dat zal het niet definitief uitstellen" ik kijk Mia verbaasd maar ook betrapt aan, "wie zegt dat ik het wil uitstellen? Misschien ben ik wel gewoon moe en daarom wat langzaam" Mia lacht en rolt met d'r ogen "je kan niet liegen en ik weet best dat je er zenuwachtig voor bent maar Viktor bijt niet" ze pakt m'n tas en loopt het lokaal uit. Ik volg haar snel richting de kluisje en open hem pak m'n jas en wissel m'n boeken, sluit het kluisje doe m'n jas aan en neem m'n tas over van Mia. We lopen naar buiten en nemen afscheid, ik scan het plein en zie Viktor vederop tegen z'n auto aangeleund staan. Met een brok in m'n keel loop ik op hem af, Viktor zet zich af van de auto als hij me ziet en houd de deur voor me open. "Hey" glimlacht hij "Hey" zeg ik zacht terug en stap in hij sluit de deur en loopt om de auto heen, stapt zelf in en doet z'n gordel om en start de auto. "Waar wil je praten?" vraag ik toch wat nieuwsgierig "ik dacht een cafeetje hier vederop" ik knik en doe m'n gordel ook om Viktor rijd de straat uit, als we er zijn stappen we uit en lopen we naar binnen. Viktor begeleid me naar een tafeltje in het hoekje achterin, we gaan zitten en een ober komt direct onze kant op. "Hey Viktor lang niet gezien" zegt de jongen "Hey Jordy ja inderdaad beetje druk" de jongen genaamd Jordy knikt en laat z'n blik over mij heen glijden wat me onzeker laat voelen, "is dat je vriendin? of date?" grijnst hij Viktor schud z'n hoofd en kijkt naar mij en dan naar Jordy. "Nee gewoon een vriendin" zegt hij half vragend "oké nouja zelfde als altijd?" Viktor knikt Jordy kijkt naar mij ik, laat m'n blik snel over de menukaart glijden. "Doe maar een cola" Jordy knikt en loopt weg ik zet de menukaart terug op tafel, en kijk op naar Viktor die ook naar mij aan het staren is. "Gefeliciteerd trouwens" ik kijk hem vragend aan "met je relatie" verduidelijkt hij ik glimlach als ik denk aan Daley en bedankt hem, opnieuw valt er een stilte die al snel word verstoord door Jordy die de drankjes op tafel zet en weer gaat. "Dus" mompel ik om het gesprek op gang te brengen, hij wilde toch praten waarom blijft hij dan stil. "Het spijt me" zucht Viktor en kijkt me schuldig aan "ik had je niet moeten negeren" gaat hij zacht veder, "waarom deed je het?" vraag ik zachtjes en kijkt naar m'n glas cola "je bleef maar in m'n gedachte hangen, ik vind je leuk Lilly echt leuk-leuk maar het kan niet je bent de dochter van m'n coach" m'n mond valt langzaam open hij me vind leuk, gewoon echt leuk maar m'n vader hielt hem tegen dus als mijn vader zijn coach niet was-. "Lilly ik- ik had dit niet moeten zeggen" Viktor staat op en wilt weglopen, ik pak z'n pols vast zodat hij niet weg kan lopen. Viktor kijkt me vragend aan ik knik naar de stoel, hij gaat weer tegenover me zitten en kijkt me nog steeds vragend aan. "Viktor waarom heb je het niet gewoon gezegd?" "Omdat- omdat ik het niet kon ik kon de dochter van m'n coach niet daten zie je de roddel bladen al" "wat maakt het uit wat andere ervan vinden?" "het zou m'n carrière verkloten en mensen zouden me raar aankijken" "dus je carrière is belangrijker dan je geluk?" "Nee alleen-" "alleen?" Viktor zucht en haalt een hand door z'n blonde haren, "ik vind het vervelend dat mensen een ander beeld van me zouden krijgen" z'n blik staat onzeker en kijkt direct naar beneden als ik hem aankijk. "Je moet doen waar jij je prettig bij voelt je moet je niet laten lijden door mensen en hun meningen" Viktor kijkt terug op en glimlacht zwak "dankje" zegt hij zacht ik glimlach terug en pak z'n hand, "je vind de ware nog wel echt" Viktor knikt en neemt een slok van z'n drinken.

Ze hebben gepraat 👏🏻

Zou Viktor z'n ware vinden? en wat vind Lilly hier nu eigenlijk van?