dat heb ik weer....

enge gebeurtenissen...

hey hey!

ik heb niet veel te vertellen of zo, maar ik herhaal nog even wat ik ook in het vorige hoofdstuk zei: reageer ff random stuff. ik ben een een Maud-handboek aan het maken en heb random en rare regeltjes nodig.  weet je een leuke grappige regel die nog al random of raar is, zet hem hier onder neer en de leuksten komen in het handboek!! (jullie hebben nog wel ff de tijd. ik zet hem er pas op als het verhaal af is denk ik...kweet niet hoelang dat gaat duren maar ach ja..)

kee dat was het! reageer, vote, fan me en zo..alvast bedankt :)

_____________________________________________________________________________________

.“ehm…Mel…” onderbreek ik Melanie die aan de telefoon maar door blijft praten over een film die ze al 9 keer gezien heeft – waar ik bij was -. ze stopt langzaam met praten. “kunnen we misschien bij het onderwerp blijven?” ga ik verder.

“oh ha, ja natuurlijk. Sorry. Ehm..waar ging het ook al weer over?” ik zucht.

“ik word gestalkt…?”

“ooohh ja! Ehm.. wat je moet doen is..het beste lijkt mij om…ehm…nope. Ik heb geen flauw idee was je zou kunnen doen. je ontkomt er niet aan en zal de rest van je leven bang zijn dat je ooit vermoord zal worden door een creep met een heel eng masker en een mes en sterft uiteindelijk een langzame en pijnlijke doo-”

“Mel! Dat hoef ik niet te weten okee?!” onderbreek ik haar weer en neem de telefoon mee naar mijn kamer.

(even ter informatie: ik bel met de huistelefoon omdat mijn mobiel is ingenomen na dat ik mijn broertje achterna gezeten hat omdat hij  me een achterlijke debiel noemde. ik had hem bijna te pakken…stomme lamp (okee, misschien is mijn mobiel ingenomen omdat ik mijn moeders lamp kapot gemaakt heb, maar das een klein detail…))

“of je kan de politie bellen en dan houden ze je huis en zo in de gaten, net zoals in van die films en-” komt Melanie op een idee.

“Mel denk je nou echt dat ze… hé, das eigenlijk nog geen eens zo’n slecht idee! Tanks Mel!” en met dat hang ik op. ren weer naar beneden, en zoek mijn moeder, of mijn vader, of iemand, en realiseer me dan dat ik alleen thuis ben.

Ooh neee ik ben alleen thuis!

Normaal zou ik het geweldig vinden, maar herinner je die mail:

* ooit zal ik staan wagten tot je alleen bent en dan grijp ik je*

Haa..ik blijf het grappig vinden dat ie niet eens wachten goed kan schrijven. Als je niet weet hoe je het schrijft, doe of de spellingscontrole aan, of gebruik het woord gewoon niet. ik bedoel, een dreigbrief met spelfouten faaaaalt!

Oké, terug naar mij.

HEEEEELLLLLPPPPP!!!!!

Snel verstop ik me achter een bloempot. Tot ik door heb dat het gewoon zo’n mini bloempot is die je eigenlijk in de vensterbank moet zetten. Waarom staat hij dan hier, in de hoek, op de grond?  Dikke vaagheid.

Snel sta ik op, niet uitkijkend wat ik doe, op de grond belandend omdat ik over die bloempot gestruikeld ben, snel weer op staand en ren als een gek naar mijn kamer. ik pak de telefoon en ga onder mijn bed liggen. snel tik ik het nummer van Melanie in.

“Peeeeaasse...kommmm! ik ben alleen thuis en dat is precies wat die gast wou!!” zeg ik zacht.

“ik kom er zo snel mogelijk aan!”

“okee! Je hebt de huissleutel toch?”

“jup! Kee tot zo! Hou vol meiz! Super Mel komt je reddeeeeeeennnn” en ze heeft opgehangen.

Okee, en we wachten. Wat zal ik eens gaan doen? ik verveel me nu al. En ik heb honger. Ik kijk rond of ik misschien nog een stuk pizza die we gisteren gegeten hadden onder mijn gepleurd heb omdat ik zo slim ben en vooruit kan kijken in de toekomst en wist dat dit zou gaan gebeuren.

Ehm….nope. daa verdorie!

Okee, wat nu… ehm…wachten dan maa-

Wat was dat!?

Er klinken voedstappen op de trap. Ik ga nog verder tegen de muur aan liggen en zie dan het stuk pizza waar ik het zonet over had.

Pizza.

Okee wat ben ik aan het doen? ik word zo meteen vermoord door een creep en ik denk aan pizza? Ach, tis wel mijn laatste wat ik kan eten voordat ik dood ga. Dan is pizza het beste wat je kan krijgen.

Heel voorzichtig probeer ik het stuk pizza te pakken. dan ineens gaat mijn kamerdeur open. ik verstijf eerst, maar word dan weer waker geschut door de gedachten dat ik honger heb. soms is die gedachte erg handig.

“Maud?” klinkt er een stem die ik maar al te goed ken (whow dat rijmt. Stem- ken. Ken- stem. Okee das weer genoeg voor vandaag).

“MELANIEEE!!” ik spring onder mijn bed vandaan (nou ja, dat was ik van plan in mijn gedachten. In werkelijkheid kruip ik er onder weg, met nog steeds dat stuk pizza in miin hand. Als ik op gestaan ben kijk ik Melanie boos aan en geef haar een bitch-clap met mijn stuk pizza.

“waar was dat nou voor nodig?” vraagt ze verontwaardigt.

“om mij te laten denken dat jij die psychopaat bent!”

“oeps.” Zegt ze droog en neemt een hap van mijn pizza. Ik begin te grijnzen waardoor ze me niet begrijpend aan kijkt.

“wat?” vraagt ze met volle mond.

“die pizza lag al sinds gisteren onder mijn bed.” Haar ogen worden groot en gelijk spuugt ze alles uit. ik kijk naar het gekauwde prutje op de grond.

“ieww had dat niet in de prullenbak gekund?!”

“ehm ja, ik ga het nu echt niet meer op pakken.” ik zucht.

“oké, is het voor me moeder.” En ik loop naar beneden met Melanie achter me aan. ik plof neer op de bank en zet de tv aan. Melanie komt naast me zitten en vraagt wat we gaan doen.

“waar lijkt het op.” ik wijs naar de tv.

“nee, ik bedoel met die stalker.”

“oooh. Geen idee” antwoord ik.

“heb je de politie al gebeld?” ik schut mijn hoofd.

“okee, waar is de telefoon?”

“boven.”

“daa geen zin om naar boven te lopen. hier, gebruik mijn mobiel maar” Melanie geeft me haar mobiel en ik tik het nummer van de politie in. net als ik op het groene hoorntje wil drukken verschijnt er op het scherm:

‘ik zou als ik jou was niet de politie bellen. Je wilt toch niemand in gevaar brengen?’

“MEll!!! KIJK!” snel laat ik het berichtje aan haar zien maar ze kijkt me raar aan.

“whow, goed zo. Dat is inderdaad het nummer van de politie. Was goed dat je dat weet.” Ik kijk weer naar het schermpje. Het bericht is weg.

“wat? ik..ik snap er niets van…”

“laat zitten en bel de politie.”

“ehm…eh…” twijfel ik.

“wat is er nou dan?”

“ehm…nou, misschien is het toch niet zo’n goed idee om de politie te bellen.”

“waarom niet? ze gaan je toch helpen?”

“ja..weet ik..maar stel nou dat de stalker weet dat we politie hebben gebeld en hij iets heeel ergs gaat doen!”

“waar heb je het nou over?” Mel kijkt me raar aan. ik druk het nummer weg en geef haar mobiel terug.

“wa?-”

“ik bel niet de politie.” Zeg ik besluitend.