dat heb ik weer....

(soort van) goed nieuws en (heel erg) slecht nieuws

euj mensjes! 

hier is hoofdstuk 23! 

super bedankt voor al die super leuke reacties en al nie votes! veel doen zoveel votes een nieuw hoofdstuk, maar ik vind het gewoon leuk om mijn verhaal te delen met jullie en ik vind het super dat jullie het leuk vinden! dus voor mij is het nog steeds: heb je de tijd en vind je het niet te veel moeite, reageer en vote mijn verhaal want ik word elke dag blij door al die leuke reacties en votes :D tanx allemaal!

zo, dat was mijn bedankje, nu het verhaal. 

vote/reageer/fan? tanx alvast en zo...:P

_____________________________________________________________________________

“ulg, ik ben helemaal kapot!” ik laat mijn tas vallen en plof neer op mijn bed. “kom op, nog een klein weekje en dan kun je vakantie vieren.” Stelt Alex mij gerust terwijl hij ook op mijn bed gaat zitten.

We zijn hier nu al twee weken en een dag. Dus nog vijf dagen en dan mag ik eindelijk naar huis! Whoehoe!!

We hadden trouwens net gym gehad en we moest 50 rondjes hardlopen…nou, ik zal je eens iets zeggen: het is NIET leuk. NIET. dus ik ben nu wel zo’n beetje dood.

Ik hoor een ‘pling’ en voel mijn mobiel trillen in mijn broekzak. Ik graai hem uit mijn zak en kijk wat er is;  berichtje van Melanie. Ik maak hem ‘open’ en kijk wat ze stuurt.

“Haay,

hoe is het daar? Hier is het  super saai zonder jou…:(

ik sms je voor eh…ja, hoe zeg ik dat? Laat me zeggen dat ik goed nieuws heb en slecht nieuws…wat wil je eerst lezen?”

 

ik kijk niet begrijpend naar mijn –kapotte- scherm. Dan type ik terug:

“het is hier zooo saai! Gewoon om dood te gaan! gelukkig helpt Alex de leeuw me een beetje in leven…:) (Alex is een gast waarmee ik een hut moet delen)

eneh..doe eerst maar het goede nieuws..toch?”

 

ik wacht op een reactie. En omdat het Melanie is verwacht ik die binnen drie seconden…

“oh, haha! Moet je een hut delen met een leeuw? Haha! Leuk!

oké, nou het goede nieuws is, en ik weet niet of je het al wist, dat Jesmin terug is…”

 

mijn ogen worden groot. Jesmin is terug? en ze heeft me helemaal niet gebeld of zo dat ze er weer was…

“oh..dat wist ik niet nee. Nou, wel dat ze terug zou komen, maar ik wist niet dat je nu al weer terug zou zijn…maar vet leuk! ik zal haar zo even bellen! hoe is het met haar? Nee, laat maar. dat vraag ik zo wel! Mhaha”

 

“eh, ja, nou volgens mij gaat het geweldig met haar…ik zag haar namelijk in het winkel centrum. En eh..ze heeft je vriendje ook ontmoet…”

 

stuurt ze terug. ik snap het nu helemaal niet meer.

“Huh? Wazzap? Je zorgt er voor dat ik in de war word…”

 

“Oké..nou, eh..oké je moet beloven dat je me gelooft.”