Her Yellow Notebook (Complete)

EPILOGUE

NOTE: READ THIS WITH FEELINGS

A holy place filled with white roses which represents purity, innocence and humility; Lavender, points to the feminine side, being very supporting of our ability to turn inward and increase our awareness; and yellow tulips stand for hope and cheerful thoughts. May red carpet na nakahilira sa gitna kung saan maglalak ang ang mga espisyal na tao na syang dadalo at saksi sa napaka espesyal na arawng ito.  Ang lahat ng tao ay excited, pero ang dalawang tao na syang dahilan sa especial na okasyong ito ang kinakabahan......

 ------------------------------

Ang ganda naman nitong babaeng kaharap ko, nakaputi at mahaba ang kanya gown, maysuot na maliit na korona, napakaganda din ng pagkaayos ng buhok nya naka braid ito at may mga maliliit na puting bulaklak na nakapupot dito, ang ganda din ng pagkamake-up sa kanya nagmumukha syang manika sa make up niya,  pero hindi sya nakangiti....

"Bakit, ganyang ang hitsura mo? hindi ka ba masaya?" tanong ni mama sa akin.

"Hello, may tao po dito? 'bat ka ba nakatulala dyan ha?" tanong niya ulit, pero di ako makasagot, hindi ko alam kung ano ang sasabihin ko.

"Kinakabahan ka ano? " sa sinabing iyon ni mama mas nalaman ko sa sarili ko na kinakabahan pala talaga ako.

"Naku, excited ka lang. Ganyang-ganyan din ako nung ikinasal kami ng papa mo." hindi ko alam kung excited ba talaga ako. Sa tingin ko kasi natatakot ako. Takot ako  sa.......

"Ano ka ba pansinin mo naman ako... wag kang tameme dyan baka malate pa tayo sa kasal mo." sabay tulak ni mama sa akin.

"Pasensya na po" ang tanging lumabas sa bibig ko.

"okay, wear your shoes na" sabi ni mama at isinuot ko naman yung sapatos.

Ready na ba talaga ako?

Sure na ba ako sa lalaking papakasalan ko?

Eh paano kung mag-away kami, paano kung may dumating na mas higit pa sa kanya?

Paano kung tumaba at pumangit ako? Mamahalin pa kaya nya ako?

Mahal nya kaya talaga ako?

"anak" tawag ni mama sa akin, siya ay nakangiti at may inabot sa akin na isang kwentas.

"ano 'to ma?" sabi ko na may pagtataka

"regalo ko, bigay sa akin yan lola mo nuong ikinasal kami ng papa mo" sabi ni mama

"eh, ibinibigay nyo po sa akin?" tanong ko

"oo, dahil ikaw lang ang nag-iisang baby girl namin kaya ipapamana ko yan sa'yo." kinuha ulit ni mama ang kwentas at ikanabit ito sa leeg ko. Hindi na ako nagreklamo kasi wala namang dahilan. 

Wala nga ba?

" You look very beautiful" and she hugs me with a smile.

And it makes me feel guilty, it makes me feel like I want to cry, shout and go crazy. Bakit ko ba kasi nararamdaman to.

-------------------------------

"Son are you ready?" tanong ni dad.

"Of course dad. I've waited for so long for this to happen. Alam mo naman how much I love her" sagot ko with full sincerity.

"Hindi ganon ka dali ang maging isang asawa at ama, you must take note of that." sabi naman ni dad habang inaayos ang butones ng polo nya.

"There's no such thing as easy dad." sagot ko naman