She can see the future, her name is Jill Morie. They are Peculiars, they exist. And this is their tale.
*****
Jill Morie, the girl who can see the future, never wants her power and believes that every event in the universe is already determined...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
"Jill Morie the newest rank 40. What a shame."
Well, that blog got updated. Kaya ayun, mabilis na kumalat sa buong school ang pagkakalaglag ko sa rankings. Who cares? Yeah, nag-eexist pa rin yung pesteng blog na yun sa internet, dumadami bawat araw yung views. In fairness updated sa buhay ko yung blogger na yun, ang galing niyang stalker, pwede ko syang bigyan ng award.
Malakas yung pakiramdam ko na malapit lang sa'kin yung taong nasa likod ng blog na yun. At kung sakaling malaman ko kung sino ano naman ang gagawin ko sa kanya? Kumbaga, out of curiosity lang talaga kung bakit gusto kong malaman, tsaka sino ba kasi siya para tawagin akong psychopath? Kaya naman the best way to do is to ignore it.
So, the current issue is about being rank forty. Last Tuesday nung inannounce ni Ireneo na ako yung bagong pangalawang class representative, Thursday na ngayon so it means third day ko na, and guess what, buhay pa naman ako, what I mean is heto bored pa rin. Hindi lang calculus book yung minurder nila, dinamay pati yung English at Physics, ok, bili lang ulit ako ng bago, wala namang problema dahil hindi requirement sa finals ang text book. Tapos, hindi naman ako pinahahawak ni Baldo ng mop tuwing uwian, lagi niya kong pinauuwi, may tinatanaw daw kasi siyang utang sa'kin, Yun lang, nasaan na yung ineexpect ko? Wala pa rin.
Biglang may tumamang nilamukos na papel sa ulo ko.
"Shoot!" tapos tumawa sila. Ah, I forgot, kasama yan sa nangyayari sa'kin, pero dedma lang, magsawa silang mambato, bakit hindi kaya upuan ibato sa'kin? Para masaya. Okay, gawin nating iba ngayon. Liningon ko sila. Si rank seven Ayton na naman, nang-aasar na nakatingin sa'kin. Tumitig ako ng limang segundo sa mga mata niya na katumbas ng ilang fast forward sa future niya.
Pinulot ko yung binato niya sa'kin, tapos tumayo ako at humarap sa kanila.
"Ito na ba yung sinasabi nilang system? Walang kwenta." Tumahimik silang lahat, tumingin sa'kin, "Nambabato ng papel? Ang alam ko sa elementary lang uso to, wala ka bang alam gawin?"
Gusto kong matawa sa reaksyon nila, lalo na si Ayton, namula bigla dahil sa di inaasahan kong pagsagot.
1-0
Hindi sila sumagot, pumunta ako sa may blackboard para magbura ng lecture sa board, hindi na nila ko kelangang utusan dahil isa to sa "duty" ko. Besides nag-eenjoy akong magbura. Alam ko, nanggagalaiti siya sa likuran, anytime dadampot siya ng libro. Tapos. Ibabato nya sakin. At dahil nga advance ako ng isang segundo, nailagan ko yung ibinato niya habang nakatalikod. Hindi maalis yung ngiti sa labi ko, may advantage din palang magkaroon ng freaking powers na 'to. Dahan-dahan akong lumingon. Reaction nila? Nganga.
Yung iba naastigan, yung iba kinakabahan, yung iba napamura. I'm not trying to act cool okay. Binigyan ko sila ng what's-your-problem-look. Burn!
2-0
Full of intense kaya walang nagtatangkang kumilos o magsalita, kulang na lang hindi sila huminga. Kaya para naman matanggal yung intense, lumabas na lang ako at naglakad papalayo sa lugar na kinaiinisan ko.
