Prince of Speed (Published under Red Room)

Chapter 20

PINAUWI na muna ni Preyh si Aiken dahil gusto niyang magkasarilinan sila ng sariling anak. Iyak ito nang iyak at ayaw lumabas ng kwarto. Ginamit na lang niya ang susi para buksan ang silid. Marahan siyang pumasok at nakita nga niya ang bata na umiiyak habang yakap ang isang medium size pink teddy bear.

Umupo si Preyh sa gilid ng kama at akmang hahawakan si Izzy pero mabilis itong umiwas.

"Izzy, please, let me explain," nagsusumamo ang boses niya. Ayaw niya talagang magagalit ang anak niya sa kanya.

"You're liar, mommy! You're always lying to me!" Sumbat nito habang umiiyak at sinubsob ang mukha sa stuffed toy na hawak. Tumayo si Preyh at umikot papunta sa kabilang gilid ng kama. Umupo siya at pilit na itinaas ang mukha ni Izzy.

"Baby, listen to me. Ang daddy mo hindi na siya babalik. Please baby, give Tito Aiken a cha—" Hindi na niya natapos ang sasabihin ng tabigin ni Izzy ang kamay niya at sumigaw.

"No! No! I want my daddy! He will not come back anymore kasi pinagpalit mo na siya!" Sigaw nito na halos magwala talaga. Izzy looks betrayed. Ngayon lang niya ito nakitang nagkaganito. Nungka itong sumigaw at magwala, kung umiyak man ito ay nakikinig ito sa paliwanag niya.

"Baby please!" Muli lang tinabig ni Izzy ang kamay niya hindi pa man niya ito nahahawakan.

"Just leave me alone mommy! You don't love me! I hate you mommy! You lied to me! I hate you!" Napahawak si Preyh sa kanyang bibig at hindi na napigilan ang maiyak.

Galit ang sarili niyang anak sa kanya at masama ang tingin nito sa kanya. Ang sakit na marinig ang gan'ong mga salita mula sa sariling anak niya. Parang itinarak sa puso niya ang isang napakatulis at napakatalim na punyal.

Ito ang araw-araw niyang ipinagdarasal na 'wag sanang mangyari. Ang dumating ang panahon na magalit ang anak niya sa kanya. Kaya lahat ng bagay ay ibinibigay niya dito at ang buo niyang atensyon sa tuwing magkakasama sila para kahit paano ay mapunan niya ang kanyang pagkukulang.

Alam niyang hindi niya mapupunan ang mga pagkukulang at mga panahon na dapat sana ay magkasama sila. Ang laki ng kasalanan niya sa anak niya at tama lang na tawagin siyang masamang ina.

"Izzy, please!" Napahagulgol na rin siya nang tuluyan. Pero bigla siyang niyakap ni Izzy at agad niya itong niyakap nang mahigpit at halos sabay silang nag-iyakan.

"Mommy... please... where's.. my.. daddy? 'Wag mo siyang ipagpalit... please!"

Putol-putol nitong pakiusap dahil sa sobrang pag-iyak. Inilayo niya ito at ikinulong ang munting mukhang basa ng sariling luha.

"Hindi mo ba gusto si Tito Aiken? He's a good man, baby."

"I.. know.. He's very kind. I was happy when I thougth that he was my daddy, but mommy, he isn't! I want my real daddy!" Muli itong yumakap sa kanya.

"I'll be a good girl, mommy! I'll do everything whatever you want. Just promise me na hindi mo ipagpapalit si daddy. Ayaw ko ng broken family like Ashlee has. She's not happy, mas mahal ng stepfather niya ang iba niyang kapatid. At hindi na siya importante sa mommy niya." Patuloy ito sa pag-iyak.

Mahigpit niya itong niyakap at hinaplos ang likod. Hindi niya akalain na aware na ang anak niya sa broken family. Hinalikan niya ang ulo nito. Gusto niyang ipadama dito ang pagmamahal niya. Na ito ang pinaka-importante sa kanya. Napalingon siya sa tawag ng kanyang pinsan. Pinakita nito ang kanyang cellphone.

"Ang daddy mo." Bahagya niyang inilayo ang anak niya.

"Tama nang iyak. Mahal na mahal ka ni mommy at hinding-hindi ka ni mommy ipagpapalit na sa kahit na kanino. 'Yan ang tatandaan mo ah?"