Kabanata Labing Isa

270 17 5
                                    

Note: Just wanna share this epic experience of mine. I almost died last Saturday! *_* Finally ang tamang panahon dumating na nvm the longer-than-long long table (nagdisguise daw ang plywood) Yey! Hindi ako nagcutting classes pero tumakas ako after magcheck ng attendance HAHAHA ang daldal ko na naman.


Dedicated to walangporebeer:)



"When I was four years old, I lost my little sister Concha, and then for the first time I shed tears caused by love and grief" Binasa ni Miss ang isa sa mga linyang isinulat noon ni Rizal.



"Rizal considered her sister Concha as his first grief, anyone who can explain why?" tanong nya.


May nagtaas, "Concepcion was just a year younger than Rizal. Of his sisters, it was said that the young Pepe loved most lil'Concepcion, also called Concha by her siblings. Because of their close age, they played games and shared children stories together. From her he felt the beauty of sisterly love at young age. Unfortunately, Concha died early of sickness. Jose mournfully wept at losing her."


Gets ko si Rizal. Ang sakit mawalan ng taong mahal mo.


Naupo na yung kaklase ko "Advance reading huh? Very good Ms. Labao" Sabi ni Miss. "So there, we have an activity today. Like Rizal, in a whole sheet of yellow paper share your first grief through your writings."


"Kailangan po ba english?" tanong ng isa kong kaklase kay Miss. "Well, kung san kayo masaya di ko kayo pipigilan. If you're comfortable writing it in Spanish, French, German or any language you want, you may." sagot ni Miss na may halong pagbibiro


Nagsimula na akong magsulat. My first grief.


Namatay si Tatay sa pagseserbisyo habang nasa isang engkwentro sa mga masasamang loob, pulis sya noon. Pinagbubuntis ni Nanay si Makoy, dahil sa depression maagang napaanak si Nanay that caused her death.


I was just a 10yr old lil'girl back then, old enough to understand the pain yet too young to experience such loss.


Si Lola Zen, anak nya si Nanay. Sya na ang nag-alaga sa amin ni Makoy matapos yun.


Ang sakit alalahanin.


May pumatak na luha sa papel ko, ugh. Nagiging emotional na naman ako. ANg iyakin mo talaga Mira.


Nang matapos kami, pinapasa na ni Miss. May dinistribute sya, yung quiz namin noon. 1.25 ako. Yehey.


Maagang nagpalabas yung instructor, nagmamadali akong lumabas. "Mira!" may tumawag sakin. It's Aldrin. "Bakit?" tanong ko.


"Look," tapos pinakita nya yung papel nya sa quiz. "Uy, 1.75 ka? Congrats!" bati ko. "It's all because of you, salamat kasi nagkaron ako ng last minute review" sabi nya na nakangiti. Labas na naman dimples, ang kyot kyot.


"Anong thank you? Wala ng libre" biro ko. "Hala, may bayad pala?" tanong nya. Tumawa ako "Joke lang, ang patola mo" (patola = taong patol ng patol)

Exit Wounds (AlDub)Where stories live. Discover now