I'm my husband's MISTRESS (completed)

Signs And Symptoms

"Ako ang may kasalanan kung bakit nagkaganito kami ni Aiden." Those words keeps on ringing on my head. And even though I am sitting right in front of him.

Silence field the distance between us. Murmur of people talking around us field the awkwardness.

"Pero hindi rason yun para lokohin moko." Ako na mismo ang naunang nagsalita.

"I know. Pero-" he paused.

"Pero ano?" I am growing impatient. "Asawa kita, dapat tayong dalawa ang gumagawa ng paraan para malagpasan natin yung pagsubok na yun sa marriage natin. Pero ikaw mismo ang sumuko at naghanap ng iba." I can feel tears are starting to form, but I blink them away. hindi ako pwedeng panghinaan ng loob ngayon hindi sa harap niya.

"Pero niloko mo rin naman ako ah. Everytime, Aaron is always in the picture. Kahit noon pa!" may galit sa boses niya.

"Alam mo naman na kaibigan ko si Aaron." pagpapaliwanag ko sa kanya.

"at alam mo din na mainit ang dugo ko sa lalakeng yun. Alam ko at alam mo na may gusto siya sayo, but you still keep him around. Are you stringing him along?" May inis sa pagkakasabi niya yun.

"Hindi ito tungkol sa amin ni Aaron dahil wala namang nangyayari sa aming dalawa." Then I remembered the kiss in Aaron's car. Nagsinungaling ba ako?

"Oh please! Then itong tungkol sa deception mo sa akin, making up Natalie? Come on Mica." Bakit sa tuwing may sasabihin siya sa akin, Ako yung parang may kasalanan dito?

"Bakit mo sa akin ibinabaling lahat ng kasalanan? Yung tungkol kay Natalie, kung hindi ko ba ginawa yun, maghaharap ba tayo ngayon? and maybe you are fucking some bitch right about now with me letting you! I am done putting up with you Aiden. sawang sawa na ako, You perfectly know I love you so much but this is too much, I gave you my all pero nakukuha mo pa rin sa akin ibaling lahat ng nangyayari sa atin without you taking responsibility! I owe to my mistakes but I can't own to yours. Be a man Aiden. " the tears from before where no where to be found. I slowly stood up. "I think this meeting or what not is over, it is clear to me na duwag ka. Your ballessness is not my fault. Kapag nagmature kana saka tayo mag-usap. Own up Aiden!" with that I started to walk towards the exit. I never look back and held my chin up.

=====

Aiden's POV:

As she walk away, I never really expect for her to talk to me like that. Totoo naman lahat ng sinabi niya. I am a coward. It was hard to hear but all of it were true. I can't get myself to look at her now. Nakakahiya ako. Ang dami kong kagaguhan na ginawa sa kanya.

Then my head dropped in my hand. grateful that I still have the instinct to catch it.

"Sir ready na po kayo umorder?" Hindi ko napansin na nandito pala yung waitress. 

Napasimangot ako sa kanya. Seryoso ba siya?

"No, thanks." napabuntong hininga na rin ako pagkasabi ko nun. 

========

Mica's POV: 

Bumalik ako sa pagduduty dahil naiinip na rin ako, pero hindi full time. Nakita ko sa mukha ni Miss Villa ang relief nung pumunta ako sa office niya para sabihin sa kanya na pwede akong magpick-up ng ilang shifts. 

"Thank goodness Mica, hindi mo alam kung gaano ako makakahinga ng maluwag. It has been a disaster lalo na sa floor mo nung pumasok yung mga trainee." Sinabi niya sa akin. 

Kaya ito ngayon Midnight shift ako ng ilang araw, para rin bahay at trabaho lang talaga ang pupuntahan ko. Ayaw ko na rin mag-isip, ayaw ko munang isipin si Aiden. Buti nalang din at si Joy yung isa sa mga kasama ko ngayon. Dahil hindi rin ako nahirapan na mag-adjust.