27

16 3 2
                                    


"Breakfast is ready," ani Kuya kasabay nang pagkatok sa pinto ng kwarto ko.

"Okay po. Nag-aayos lang ako sandali. I'll get down once I'm done. Thanks!"

Nang matapos ay agad akong bumaba at nakitang handa na ang mga pagkain.

My eyes twinkled dahil sa mga nakahain.

"Ang dami mo namang niluto, Kuya. Dadalawa lang naman tayong kakain nito," saad ko bago umupo.

He made burritos, pancakes, and smoothie. A fruit and yogurt smoothie, to be exact.

Kaaya-aya tingnan ang mga 'yon. Even the plating is eye catching. He really learned how to cook.

"If hindi natin maubos, pwede pa naman 'yang kainin mamaya. Initin na lang."

The corner of my lips quirked up, "Wow. Hindi ka ganiyan dati, ah."

"People change for the better."

I flashed a smile bago muling pinagmasdan ang mga niluto niya.

"Dig in, Louella. Hindi ko 'yan niluto para titigan mo lang," natatawang sabi niya.

"Iniisip ko kasi na baka nilagyan mo ng lason 'to," pagbibiro ko.

"How did you know?" kunwari'y gulat na tanong niya kaya mahina ko siyang sinapak sa braso bago tinikman ang burrito.

"So, how does it taste?"

I shrugged. "Just so so."

"Edi hindi mo nagustuhan?"

"I'm just kidding! Masarap. Pwede ka na mag-asawa," sagot ko saka nag-thumbs up.

"Gusto mo ba?" malokong tanong niya.

"Joke lang," I said before sticking my tongue out. Huwag muna.

Matapos mag-almusal ay mabilis akong nag-asikaso para sa pagpasok.

"Wala kang nakalimutan?" tanong ni Kuya pagkasakay ko sa kotse niya.

Nang umiling ako'y doon lamang siya nagsimulang magmaneho.

"Anong oras nga pala ang uwi mo? Sunduin na rin kita mamaya."

"Depende sa kung anong oras matapos ang klase, pero madalas before 7 ang dismissal."

"Just text me so I can pick you up."

I flashed a smile before nodding.

"Do you still have money?"

"Yep. Halos wala pa ngang bawas 'yong ibinigay nila Daddy," I answered.

"Are you serious? Ilang araw na 'yon, ah. Baka naman hindi ka nakain sa school niyo, huh?"

"Stop overreacting, Kuya. Para namang hindi mo ako kilala. Sadyang matipid lang ako sa pera," sambit ko.

Hindi ako kuripot, sadyang hindi lang ako magastos. Ako ang nagpapaikot sa pera, hindi ako ang pinapaikot nito.

"Thanks for the ride!"

"Make sure to get enough sleep when you get home. Ingat!" paalala ko bago bumaba sa kaniyang sasakyan.

He just nodded in response bago nagmaneho pabalik ng bahay.

I was about to enter the gate of our campus when I saw Edevane. Hands inside the pockets and is looking at me, intently.

He's wearing a casual outfit so I bet, he's not going to attend any classes.

"Sinong naghatid sa 'yo?" he asked while walking towards my direction.

I clicked my tongue before answering. "It's none of your business."

"Another suitor? Boyfriend? Tell me."

"I don't owe you an explanation, Edevane."

"You're not responding to my messages and now, I saw you coming out of someone else's car? You obviously owe me an explanation, Louella."

Pagak akong tumawa. "Alam mo, hindi ko alam kung bakit ginugulo mo na naman ako. I'm boring and not so kind, right? So what are you doing here in front of me?"

He was stunned by my question 'cause he did not make any move, not even a single flinch.

"You're asking like we're in some kind of relationship. The nerve," puno ng sarkasmong dagdag ko.

"Stop bugging me. This is my last warning," I said sternly before leaving him with lips parted.

wishful thoughtsWhere stories live. Discover now