In The Midst Of Chaos (ON-GOING) ADULT SERIES #1

Chapter 15

Chapter 15

I was busy eating dinner when Akill enter the dining room. Binaba ko ang kubyertos na hawak at tinignan sya habang bahagyang nakaawang ang aking bibig.

Akala ko ay hindi na naman ako nito masasaluhan sa pagkain kagaya ng nagdaang dalawang linggo. Wala lang, nalulungkot lang ako kapag wala akong kasabay kumain. Minsan nga ay pinipilit ko ang mga maids na saluhan ako but they will just shook their head or refuse.

Siguro, masyado lang akong nasanay na may kasabay kumain noon sa bahay kahit na ang naririnig ko lang sa hapag ay puro pamumuna sa mga kilos ko.

"Lolo will visit here in the mansion tomorrow."

He announced as he sat in front of the dining table. I just nodded my head at tahimik na pinagmasdan ang kilos nya.

"M-maaga ka yatang umuwi ngayon?" tanong ko.

"Ahh, yeah, we finished our work early today." he lazily said.

Tumango ako. "Sobrang busy mo nitong nagdaang dalawang linggo, hindi ka ba napapagod kakatrabaho?"

Tumaas ang isang kilay nya, "What's with that sudden question, Illara? "

I licked my lower lip. "B-baka kasi may masakit sayo o baka bugbog na bugbog na ang katawan mo sa pagod, hindi mo lang pinapansin. Y-yung likod mo or yung balikat mo, masakit ba? For sure masakit yan! Ikaw ba naman umaga hanggang gabi nakaupo sa harap ng laptop, nagtatrabaho."

Nag-iwas ako ng tingin nang mapansin ang mapanuri nyang mga mata. Tila ba sinusuri ako noon mula sa loob at labas gamit lamang ang isang tingin.

"Are you concerned?"

Nakita ko sa gilid ng peripheral vision ko ang pagsandal nya sa upuan. He manly crossed his arm and put it on his chest.

"H-hindi ah!" deny ko. "Nagtatanong lang, magkaiba yon." sinilip ko sya.

"But why do you sound like you are concerned, Illara?" tila nanunuya nyang tanong. Humalukipkip pa ito.

"Assuming ka lang siguro." ribat ko. "Porque nagtanong concerned agad? Hindi ba pwedeng curious lang?"

Pagsisinungaling ko. Kanina kasi, habang papasok pa lamang sya ay napansin ko ang ginagawa nyang pagbali bali ng leeg na tila ba ngalay na ngalay ito. And even the way he moved his shoulder in circular motion na parang may iniinda sya mula roon.

He hissed. "You're caught on the spot, but you keep on denying."

"Syempre, mahirap na, baka isipin mong crush kita." kahit totoo naman.

He just stare at me lazily. Hindi na ako umimik, halata sa kanya na wala itong interes na kausapin ako. Bagay na dapat masaktan ako, ngunit mas lalo lamang noon pinupukaw ang interes ko sa lalaki.

Naglalakad kami palabas ng dining room, we just finished our foods. Nasa unahan ko ang lalaki habang ako naman ay nakasunod lamang sa kanya.

"A-akill..." I called him.

He stopped and turn around to face my direction. His thick and almost perfect eyebrows are arching.

"Kung masakit yung katawan mo, may salonpas ako. Gusto mo? Madali lang yon gamitin, ididikit mo lang sa parte ng katawan kung saan ang masakit."