Favorite Obsession

CHAPTER 23 - Vampire Tears

 CHAPTER 23 - Vampire Tears

VIRGO'S breathing ragged. She was contented ... satisfied and she wants more. Pero alam niyang hindi tama ang ginawa niya, she shouldn't have bitten Lucien. Oh god! Ano nalang ang iisipin nito?

Nararamdaman niya ang pagtaas-baba ng dibdib ni Lucien habang ang katawan nila ay magkadikit pa rin at ang mga labi niya ay malapit pa rin sa leeg nito.

"Get off, Virgo." Parang hinihingal na sabi no Lucien. "Before i ripped off your clothes and take you here and now."

Napalunok siya. What Lucien said turned her on.

Dahan-dahan niyang binalingan ang binata. "Kinokontrol mo ba ang emosyon ko, Lucien?"

His face saddened. "Kapag sinabi ko bang hindi, maniniwala ka?"

Itinikom niya ang bibig at tinitigan ang binata. Two years had passed since their bodies get close like this. She missed those cuddles and kisses and if she's just being honest to herself, aaminin niyang gusto niyang maramdaman ulit iyon. But she's afraid. Palaging pumapasok sa isip niya ang pagkontrol ni Lucien sa emosyon niya. She's afraid that it will happen again.

Virgo rested her head on Lucien's shoulder. "Kapag lumalapit ako sayo, natatakot ako na baka kinokontrol mo na naman ang emosyon ko. Alam kong malalaman ko kapag ginawa mo 'yon pero natatakot pa rin ako."

"Virgo, I'm sorry for what i did. Ayoko lang na mapahamak ka. Masyado kitang mahal e." Dumapo ang kamay nito sa kaniyang ulo at hinaplos ang buhok niya. "Mahal na mahal kita, Virgo. At sa nakalipas na dalawang taon, ikaw lang ang laman nitong puso ko. Ikaw lang ang inibig ko ng ganito. Kaya kahit na masakit at nahihirapan ako, kung masaya ka sa piling ni Vixor, hahayaan kita sa kanya kasi gusto ko maging masaya ka. Gusto ko na ngumingiti ka kahit pa nga hindi ako ang dahilan ng mga ngiti mo."

Nararamdaman niya ang sakit sa likod ng pagpaparaya ni Lucien. She wanted to hug him and kissed him but her fear is stopping her, killing any soft emotion she have for Lucien.

"Niloko mo ako e." Sabi niya. "Pinagkatiwalaan kita noon, Lucien, pero niloloko mo lang pala ako. I thought i love you—"

"I love you, Virgo." Putol nito sa sasabihin niya. "At alam kong niloko kita at isa iyong pagkakamali at pinagsisisihan ko na iyon ng sobra-sobra. I suffered for two years. My heart has been ripped off every day for two years. Sa tuwing umaalis ako at hinahanap ka, at sa pagbalik ko na wala ka, dinudurog no'n ang puso ko. I have loved you from the very first time i saw you. I thought you'll feel the same way too, pero niloloko ko lang ang sarili ko kasi hindi mo naman talaga ako kayang mahalin."

She shook her head. "No, Lucien. Kaya kitang mahalin. Ang punto ko, niloko mo ako. Pinaniwala sa mga kasinungalingan. Pati ang emosyon ko pinakialaman mo."

"Wala akong ibang masasabi kundi patawad dahil nagawa ko 'yon. Mahal na mahal lang talaga kita at nasabik akong mahalin mo rin ako."

Virgo pulled away and looked at Lucien. Nanalaki ang mga mata niya sa gulat ng makita ang likido na dumadaloy mula sa mga mata nito.

"Lucien..." he touched the tear that was falling from his eyes. "Don't..."

Mariin nitong ipinikit ang mga mata. "I'm sorry. I'm so sorry Virgo. I'm sorry."

Lucien keeps on chanting 'I'm sorry' like it's a prayer that can salvage his vampire soul.

"I'm sorry, Virgo. I'm so sorry. Please forgive me. I'm so sorry." Kinagat nito ang pang-ibabang labi at tinakpan ng braso nito ang mga mata. "Patawarin mo ako, Virgo. Hindi ko na ulit gagawin 'yon. Please, parang awa mo na, mahalin mo naman ako kahit kunti lang. Kahit katiting na pagmamahal lang okay na sakin 'yon."