«ប៉ុន្តែកូនមិនចង់ទៅម្នាក់ឯងទេ កូនអត់ចង់នៅទីនោះតែម្នាក់ឯងទេប៉ា»
«ប៊េប៊ីស្តាប់ប៉ាណា ប៉ាមិនឲ្យកូនទៅទីនោះតែម្នាក់ឯងទេ»
«ចឹងប៉ាទៅជាមួយកូនដែរឬ ចុះក្រុមហ៊ុនប៉ានោះ?»ឮថាលោកប៉ាមិនឲ្យខ្លួនទៅម្នាក់ឯង ទើបស៊ាវចាន់រហ័យងើយមុខសួរដោយគិតថាអ៊ីបូប្រាកដជាទៅជាមួយគេមិនខាន តែថាចម្លើយឆ្លើយមកវិញគឺផ្ទុយស្រឡះ។
«កូនចម្កួតអ្នកណាថាប៉ាទៅ»អ៊ីបូសើចផ្ទាត់ថ្ងាសកូនបន្តិចមុននឹងបន្ត
«ថេយ៉ុងក៏ទៅជាមួយកូនដែរ ហើយប៉ានិងពូជុងនឹងឧស្សាហ៍ទៅលេងពួកកូន»
«ថេយ៉ុង! កូនស្វានោះរៀនផ្នែកហ្នឹងដែរឬ? »
«ហ្ហឹមត្រូវហើយ ជុងហ្គុកប្រាប់ថាថេយ៉ុងក៏ចាប់អារម្មណ៍ខាងផ្នែកឌីហ្សាញដូចប៊េប៊ីដែរ»
«តែ...»
«ស្តាប់ប៉ាណា តែប្រាំឆ្នាំប៉ុណ្ណោះ ប្រាំឆ្នាំទៀតកូននឹងបំពេញក្តីស្រមៃរបស់កូនបាន ពេលនោះកូនចង់ធ្វើអ្វីប៉ាមិនហាមឃាត់ទេ»
«កូន...ក៏បាន ប៉ុន្តែតើកូនត្រូវទៅពេលណា?»
«គឺល្ងាចស្អែក »ល្ងាចស្អែក? មិនគិតថាឆាប់ពេកទេឬ?
«វាលឿនណាស់ប៉ា ហេតុអ្វីប៉ាមិនប្រាប់ឲ្យកូនត្រៀមខ្លួនផង»ស៊ាវចាន់កាន់តែធ្វើមុខស្អុយ ពេលដឹងថាខ្លួនត្រូវចាកចេញលឿនយ៉ាងនេះ យ៉ាងហោចណាស់ក៏គួរតែប្រាប់គេមុនមួយអាទិត្យដែរ។
«បើប៉ាប្រាប់មុនម៉េចនឹងភ្ញាក់ផ្អើល?ហ្ហឹម~យប់នេះប៉ាឲ្យគេងទីនេះ ទុកជាការលួងចិត្តទទួលទេ»
«លោកប៉ាអាក្រក់ណាស់»
«អ្ហា៎!ពូកនេះទន់ដល់ហើយ ប៉ាគេងហើយណាបើកូនមិនគេងក៏មិនអីដែរ»អ៊ីបូនិយាយហើយធ្វើជាប្រះខ្លួនគេងមុន ប៉ុន្តែត្រូវស៊ាវចាន់ ចាប់អូសដៃឲ្យងើបអង្គុយវិញ។
«ប៉ាចង់គេងអត់ងូតទឹកមិនបានទេប្រុសចាស់»សូមសរសើរតែម្តងហើយ គេងមិនងូតទឹកផង កោតតែហ៊ានហៅគេឲ្យគេងជាមួយទៅកើត។
«ប៉ាភ្លេច»អ៊ីបូសើចមិនសមពេលកូនចាប់បានខ្លួនចង់ចូលគេងទាំងមិនងូតទឹក ព្រះអើយ!វាមិនមែនជារឿងកំប្លែងសម្រាប់បុរសអាយុ៣៣ឆ្នាំដូចនាយឡើយ។
