Somewhere In My Past.

Kabanata 28

"hija? Kamusta kana?" Napawi ang ngiti ko nang makita ang isang familiar na matandang babae.

"Sino po kayo?" Tanong ko.

"Hindi mo padin matandaan ako?" Wika niya habang nakangiti.

"Hindi ko po kayo kilala"

"Ako ito si manang guana"

"M-manang guana? Hindi ko po talaga kayo kilala"

"hayaan mo hija, sa tamang panahon matatandaan mo din ang lahat." Unti unti siyang naglaho at naiwan akong mag isa.

"Isay? Ayos ka lang ba?" Nagising ako sa tawag ni mama, nasa school pala kami ngayo graduation ng kapatid ko hindi ko namalayan na nakatulog pala ako sa paghihintay.

"Para yatang pagod na pagod ka? Kumain na muna tayo sa isang fast food" saad ni mama, tama siya para akong pagod kahit hindi naman talaga.

Ilang gabi na din akong ganito, paulit ulit ang mga panaginip dahilan para hindi ako makatulog ng maayos kung ano anong mga tao ang nagpapakita sa panaginip ko at kilala nila ako pero hindi ko sila kilala.

Aalis na sana kami kaso naiihi ako kaya nag paalam akong mag ccr muna.

"Wait lang mama" saad ko, kabisado ko naman ang daan papunta sa cr dahil dito din ako nag aaral nagmadali na din ako sa paglakad.

Pabalik na ako sa kotse ng may mabangga akong lalaki, nahulog ang mga dala niyang gamit.

Pinulot ko iyon at panay ang sorry ko, maglalakad na sana ako ng makita ko sa lapag ang ID yata niya nahulog niya iyon.

Manuel Sanchez
Attorney

"Ay sandali, sayo yata ito!" Tawag ko sa kanya. Ang kanyang mga mata ay agad na lumipad patungo sa akin, at sa pagkakataong iyon, tila ba'y mayroong isang bagay na nagningning sa kanyang mga mata, isang lihim na bagay na hindi ko agad maunawaan.

"Maraming salamat, binibini," wika niya habang nakangiti, ang mga labi niyang yumuyuko sa isang pamilyar na anyo ng kasiyahan. Ang kanyang ngiti ay tila ba'y naglalabas ng isang lihim na kwento, isang kwento na may maraming nakatagong kahulugan at damdamin. At ang mga mata niya, ang mga mata na tila ba'y pamiliar at nakita ko na siya.

Napangiti rin ako sa kanya, at habang siya ay nagpatuloy sa kanyang paglalakad, hindi ko maiwasang mapalitan ng tingin ang bawat galaw niya.

Sa huli, siya'y sumulyap sa akin, at ang aming mga mata ay nagtagpo ng isang sandali. Ngunit agad kong inilayo ang aking tingin, tila ba'y natatakot na masilip ang lihim na nababalot sa kanyang mga mata. Subalit ang init at saya sa aking puso ay hindi mawari, ang sandali na iyon ay tila ba'y nag-iwan ng isang bakas ng kasiyahan at kakaibang damdamin sa aking kalooban, isang pangyayaring hindi ko agad malilimutan.

***

LIMANG buwan na ang nakalipas, nang maganap ang isang mahalagang yugto sa aming buhay-ang aming pagtatapos sa kolehiyo. Sa bawat hakbang na ginawa namin patungo sa entablado, tila ba'y mayroong isang dami ng emosyon na sumisiksik sa aming dibdib. Ang kaba, saya, at pangamba ay naglalabanan sa loob ng aming mga puso, at habang aming tinanggap ang aming mga diploma, isang bagong mundo ang nabuksan para sa amin.

Sa araw na iyon, hindi lang ang pagtatapos ang aming ipinagdiwang, bagkus ang mga tagumpay at hamon na aming dinaanan sa loob ng apat na taon ng pag-aaral. Bilang isang mag-aaral ng arkitektura, ako'y nagpakadalubhasa sa sining at agham ng pagtatayo ng mga istraktura. Bawat pag-aaral, proyekto, at eksperimento ay nagbigay sa akin ng kaalaman at kasanayan na kinakailangan upang maging isang propesyonal na arkitekto.