Guarded Soul (The Brats #2)

Chapter 3

Raw (not proofread)

Chapter 3

Morning

I think this is the longest summer ever. O, siguro, kaya lang parang matagal dahil may hindi ako nakikita. There's no reason to deny to myself that it's Rejo who's making my summer tormenting and boring. Kasi... hindi ko siya nakikita.

Malamig sa kwarto. Nakakumot, nakatitig sa kisame habang kausap si Ashanti sa phone.

"Dapat nandito ka! There was a quick brawl kanina. Si Levi at si Rejo..." makahulugan niyang bulong.

Nspabalikwas ako. Heart easily throbbed and got excited even though I shouldn't be because of the scenario. Na excite lang dahil sa pangalan niya...

"What happened? Away talaga? Was he punched??" I asked consecutively, quite worried.

Sino namang hindi magpa-panic kung narinig mong nakipag-away ang long-time crush mo? Of course, I'd feel stressed and concerned!

Malakas na natawa si Ashanti.

"Nope, he wasn't. Nagkatulakan lang sila. Init ng ulo Marquez. Last week pa yata siya ganito—"

"Is that Hiraya, Ashanti?" boses ni Kuya Mooze.

I rolled my eyes. Medyo magkainit kami ngayon dahil napaka pakielamero niya these days.

"Yeah! Bakit!?" Ashanti responded.

"Tell her to come here! Hindi nag-rereply sa akin 'yan!"

"She doesn't want to, Mooze. Just give it a rest!" she shouted back again.

Gusto ko na lang patayin ang tawag.

Magkalayo yata sila dahil nagsisigawan. Our family is really scandalous. I can imagine them shouting at each other from the distance. Sasabihin na naman ng ibang tao na attention-seeker ang clan namin.

"Ibaba ko na—" I was cut off. Nahihiya na ako para sa sa kanila!

"Just tell her to come here, Ashanti. Oh, susunduin ko siya. Hindi n'ya na ma enjoy ang summer n'ya kaka-mukmok n'ya sa kwarto n'ya—"

"Whose fault ba?? Ayaw mo naman kasi siyang nandito last time—"

I ended the call. Sumakit yata ang ulo ko. Ni hindi ko man lang nakuha ang detalye na gusto kong marinig. I wanted to know if Rejo was fine, and what exactly happened. Nakaka-usap ko kasi these days si Levi. I was just replying, tho. Hindi rin madalas.

Pero asa naman ako na dahil sa akin kaya sila nag-away. Baka nagkainitan lang talaga. Masyado na yata akong nahawa sa kayabangan ni Kuya kaya ganito na ako mag-isip. Nag-away dahil sa akin?

"Weirdo," sabi ko sarili ko.

Ashanti:

Don't worry, nothing bad happened sa mukha n'ya. Handsomely intact pa rin. Nakaturnilyo pa ang mga panga.

I laughed at her message and felt a bit relieved. Buti naman. Bawal masaktan 'yon. Mas lalong bawal madungisan ang mukha n'ya. Simula ngayon, hindi ko na re-replyan si Levi. Inaaway mo pala ang baby ko ha!

Umayos ulit ako ng higa at umirap dahil naalala ang mga pag-aaway namin ni Kuya.

Nasa Japan kami last week. Lagi kaming sa Japan pumupunta simula noong umalis si Ate Norwyn.

"I saved money for this, Kuya! Why are you so meddlesome? Nung binilhan mo si ate Norwyn ng mga mamahaling mga gamit, I didn't say anything! I even encouraged you to add more—"

"Stop comparing our situation, Ra! Huwag mo na 'yang bilhin. He doesn't like receiving gifts, anyway!" he raised his voice.

Visible ang iritado niyang ekspresyon. Buti na lang dalawa lang lami ang nandito sa TOKYO 23. Bakit kasi sumama pa ang aso na 'to!